SILLAGE | Yarı Texting

Merak etme buradayım

Herkese merhaba, uzun zaman sonra geri döndümm🎉🎉 umarım bekleyen vardır ve beklediğinize değer 💙

---

Alesya'dan

Gece yarısı hava almak için dama çıktım. Bu küçük evdeki en beğendiğim yer burası olmuştu. Gökyüzünü seyretmek bir anlığına da olsa kafamın içindekileri düşünmeme engel oluyordu.

Dama uzanmış bir haldeyken adım sesleriyle doğruldum. Gelen Bulut'tu.

"Sen niye bu saatte uyumuyorsun?"

Bana bakıp yanıma oturmuş ve tebessüm etmişti, burnumu sıkarak konuşmuştu.

"Özür dilerim anneciğim, uyku tutmadı da sana eşlik edeyim dedim."

Göz devirerek geri çekildim. Ben bir mafya kızıydım, kaçakçıydım, benimle nasıl küçük bir çocukla konuşur gibi konuşabiliyordu.

"Yapma şunları."

"Neyi?"

"Benden hiç korkmuyor musun? Sana isteyerek zarar vermem elbette ama istemeden zarar verebilirim, yaptığım iş yüzünden kimsenin canı konusunda ehemmiyet veremem."

Yüzünü benden çevirip ileriye bakmıştı. Bıkkın bir hali vardı sanki.

"Ben kendimi anlatamıyorum galiba ya, ne yapsam Fransızca öğrenip öyle mi anlatsam? Fransızcan iyiymiş."

Gülmeme engel olamamıştım. Yine de ciddi bir şey sormuştum aslında.

"Alesya, ben yetişkin bir insanım ve istediğim yolu seçerim. Bu konuyu konuşmayalım artık olur mu?

Zaten hala seninle vakit geçirmeye bile doyamadım, bırak beraber olmanın tadını çıkaralım."

Ona yaklaşıp başımı omzuna yaslandım. Haklıydı çok haklıydı hem de. Hayatlarımız riskteyken yapabileceğimiz en mantıklı şey anımızın değerini bilmekti.

"Üzgünüm, haklısın. Üstümdeki yükleri düşünmekten şu ana odaklanamadım."

****

Hepimiz annemin düzenlediği maskeli davetteydik. Henüz Alpayları görememiş olsak da bizden önce gittiklerine dair işaret almıştık. Gözümü bir etrafta gezdiriyor bir Bulut'a çeviriyordum. Burada olmasından hiç rahat değildim.

" Alpay'ı gördüm. Sanırım sana bir şey demeye çalışıyor."

Bulut'un başıyla gösterdiği yere bakınca gerçekten Alpay'ı görmüştüm. Benden önce bulmuştu resmen.

"Tek başına. Sen buradan sakın ayrılma. Hemen geleceğim."

Bulut arkamdan onaylayarak bir şeyler söylerken ona çok da fırsat vermeden Alpay'ın gitmemi söylediği yerden ilerliyordum hızlıca.

Bir süre sonra çıktığım içki mahzenini fark edince oraya girmenin mantıklı olduğunu düşünüp girdim. Babam içki mahzenine bir iki kişi dışında asla kimseyi sokmazdı, kimsenin girmemesi işime gelirdi.

"Çok iyi görünüyorsun."

Alpay'a dönünce derin bir nefes almıştım. Son görüştüğümüz gün gözümün önünden gitmiyordu.

"Alpay ben... sizi o gün öyle bıraktığım için çok üzgünüm."

"Şu an bunu konuşmanın sırası değil ayrıca üzgün olmana da gerek yok. Daha önemli bir işimiz var.
Buraya Fransa'dan birçok kişinin geldiğine dair kanıtlarımız var, bu davete gelmişler. Ne döndüğünü bilmiyorum ama Ceyda teyze büyük bir şey hazırlamasa bu kadar kişinin Fransa'dan geleceğini sanmıyorum."