ΚΕΦΆΛΑΙΟ 39:ΟΣΑ Η ΚΑΡΔΙΆ ΔΕΝ ΑΚΟΎΕΙ

426 40 1
                                    

Ελένας POV

Κάθομαι στο κρεβάτι με το μωρό μου στην αγκαλιά μου. Κοιμάται τόσο γαλήνια.
Κάποιος χτυπάει την πόρτα.
Δεν είμαι σε θέση να φωνάξω γιατί θα ξυπνήσω τον γιο μου. Σηκώνομαι από το κρεβάτι αφήνοντας το μωρό μου σιγά - σιγά στην κούνια του.
Πηγαίνω στην πόρτα και την ανοίγω.
- Μαμά!, αναφωνω χαμηλόφωνα και την αγκαλιάζω σφιχτά.
- Μωρό!, λέει και αρχίζει να κλαίει. Πέρασε μια εβδομάδα από τότε που πάλευα με την ζωή μου. Ο Μορέιρα δεν έφυγε λεπτό από κοντά μου. Τα βράδια με αφήνει να κοιμάμαι και προσέχει αυτός το παιδί μας και το πρωί είναι η σειρά μου.
Με κοιτάζει με τόση αγάπη που πολλές φορές δεν μπορώ καν να τον κοιτάξω στα μάτια.
Μου είπε ότι έστειλε γράμμα στην οικογένεια μου. Η αλήθεια είναι πως δεν περίμενα να έρθουν τόσο γρήγορα. Χαίρομαι που είναι εδώ όλοι. Βάζω και εγώ τα κλάματα μην μπορώντας να συγκρατήσω τον εαυτό μου.
- μαμά!,λέω κλαίγοντας .
- Αν σε έχανα δεν θα το άντεχα!,μου λέει.
Με σφίγγει και άλλο στην αγκαλιά της.
Μπαίνουμε μέσα στο δωμάτιο για να δει και τον εγγόνι της.
- Είναι πανέμορφος γλυκιά μου!, λέει κλαίγοντας από χαρά.
- Τα αδέλφια μου? Ο μπαμπάς?,την ρωτάω.
- Είναι όλοι κάτω. Ήθελα να σε δω και να μιλήσουμε πρώτα μαζί.,μου λέει.
Την κοιτάζω περιμένοντας να συνεχίσει.
- Θέλεις να έρθεις στην Αγγλία?,με ρωτάει.
- Τι? Γιατί?
- Για να ηρεμήσεις. Να αλλάξεις περιβάλλον.
- Όχι,θα μείνω εδώ . Εδώ είναι η θέση μου δίπλα στον Μορέιρα.,της εξηγώ.
- Θες να μου πεις τι έχει γίνει?,με ρωτάει.
- Τι εννοείς?
- Από την αρχή. Όλα γλυκιά μου. Μόνο έτσι θα νιώσεις καλύτερα., μου λέει.

Μίλησα με την μαμά της εξήγησα την κατάσταση αλλά κάτι μέσα μου ακόμα με βασανίζει. Δεν ξέρω τι είναι αυτό αλλά σύντομα θα μάθω.
Κατεβαίνω κάτω και μόλις βλέπω τον μπαμπά μου τρέχω στην αγκαλιά του.
Με αγκαλιάζει και μου χαϊδεύει τα μαλλιά.
- Πως είσαι μικρή μου?,με ρωτάει.
- Πολύ καλά!, χαίρομαι που είστε εδώ.
- Χάρι ,έλα να δούμε το εγγόνι μας ξανά.,του λέει η μαμά.,με φιλάει στο μέτωπο και έπειτα πηγαίνει με την μαμά επάνω.
Ο Ρίτσαρντ με πλησιάζει και με τραβάει στην αγκαλιά του.
- Μας ανησυχησες. ,μου λέει. Είναι ο δικός του τρόπος για να μου πει πως τρόμαξε για την ζωή μου.
Έρχεται και η Εβαγκελιν και η Κάθριν και με αγκαλιάζουν.
Ο Γουίλιαμ μπαίνει εκείνη την στιγμή με την τελευταία βαλίτσα στα χέρια και μόλις μας βλέπει έτσι την πετάει κάτω και έρχεται και μας αγκαλιάζει και αυτός.
- Μου λείψατε όλοι πάρα πολύ!,τους λέω.
Δεν υπάρχει πιο σίγουρο και ασφαλές σπίτι από αυτό που σου προσφέρει η οικογένεια σου.

MAD FOR YOUR KISSWhere stories live. Discover now