MAD FOR YOUR KISS

ΚΕΦΆΛΑΙΟ 20: Ένας βασιλιάς χωρίς βασίλισσα

Ελένας POV

Έχω ετοιμαστεί. Έχω φορέσει ένα κόκκινο φόρεμα και κατεβαίνω κάτω. Μόλις φτάνω στα σκαλιά τον βλέπω. Ο Μορέιρα με κοιτάζει και από το βλέμμα του βλέπω πως δείχνει διαφορετικός. Θα δείξει όμως .... μπορεί να κάνω και λάθος.
Φτάνω κοντά του και μου προτείνει το μπράτσο του.
Περνάω το χέρι μου μέσα από το δικό του.
- Είσαι πανέμορφη. Πώς αισθάνεσαι?,με ρωτάει.
- Καλά είμαι τώρα.,του απαντάω.
- Σε ευχαριστώ που δέχτηκες την πρόσκληση μου.,μου λέει .
Τον κοιτάζω.
- Δεν μας αφήνεις και πολλές επιλογές.,του απαντάω ειρωνικά.
Σταματάει και με κοιτάζει.
- Σε αυτούς που θέλεις δεν δίνεις και πολλές επιλογές. Δεν νομίζεις? ,μου απαντάει κοιτάζοντάς με.
- Θα προτιμούσα τις επιλογές.,του απαντάω. Με βοηθάει να ανέβω στην άμαξα μόλις φτάνουμε.
Μπαίνω μέσα και κάθομαι προσπαθόντας να πιάσω τον χώρο ώστε να μην κάτσει δίπλα μου.
Μπαίνει μέσα και ο Μορέιρα και κάθεται απέναντι μου.
Ανοίγω την κουρτίνα. Δίπλα στο μεγάλο πεύκο στέκεται ο έρωτας της ζωής μου κοιτάζοντας με. Το βλέμμα του είναι σαν δίκοπο μαχαίρι και αισθάνομαι τον πόνο του. Νιώθω πως με αγαπάει και ας μην μου το λέει.
Ο Ζαν. Ο μελαχρινός άντρας με το σκοτεινό βλέμμα και το μυστήριο παρελθόν. Ο άντρας που δεν θέλει να μου ανοίξει την καρδιά του....ο άντρας που φοβάται να νιώσει. Αυτόν τον άντρα αγαπάω και αυτή την στιγμή βλέποντας τον να πονάει πονάω περισσότερο.
Το κοιτάζω μέχρι που χάνεται από το οπτικό μου πεδίο.

- Ελένα? Που κοιτάζεις?,με ρωτάει ο Μορέιρα.
Τον κοιτάζω και μου παίρνει μερικά λεπτά για να του απαντήσω.
- Έξω. ,του απαντάω μονολεκτικά.
- Σου φαίνεται περίεργο που φεύγεις από το παλάτι ?,με ρωτάει.
Σκύβω το κεφάλι και ξεφυσαω.
- Υποθέτω πως ναι. Είχα καιρό και....δεν μπορείς να καταλάβεις αν δεν το νιώσεις.,του λέω.
Μου χαμογελάει.
- Έχεις δίκιο. Θα προσπαθήσω να σου δώσω λίγη περισσότερη ελευθερία.,μου λέει.Δεν του απαντάω απλώς κοιτάζω πάλι έξω. Η εντύπωση που είχα για την Ιταλία χάθηκε όταν με έπιασαν. Είναι όμορφη αλλά δεν θα ξαναερχομουν εξαιτίας των όσων έγιναν.
- Που θα πάμε?,τον ρωτάω ξαφνικά.
- Θα δεις.,μου απαντάει με ένα μυστήριο βλέμμα.
Ακουμπάω την πλάτη μου στο κάθισμα και προσπαθώ να αγνοώ το βλέμμα που μου ρίχνει πάνω μου όλη την ώρα.
Περάσαμε από την αγορά και είδα διάφορα μαγαζιά και φυσικά μέσα από την άμαξα. Το γεγονός ότι είμαι με τον Μορέιρα που είναι βασιλιάς δεν θα βοηθούσε καθόλου . Όλοι θα νόμιζαν πως είμαι ή η ερωμένη του ή η μέλλουσα γυναίκα του και δεν είμαι τίποτα από τα δύο και ούτε θα ήθελα να είμαι. Είναι ωραίος άντρας και εύχομαι να βρει μια κοπέλα που να τον αλλάξει προς το καλύτερο.