MAD FOR YOUR KISS

ΚΕΦΆΛΑΙΟ 10 : THE STRANGER KNIGHT

Ελένας POV

Φυσικά ο βασιλιάς έμαθε για το περιστατικό. Με κάλεσε στο γραφείο του και ως συνήθως δεν απολογήθηκα . Δεν είμαι λάθος εγώ αλλά εκείνος.  Ο Μορέιρα δεν είναι καθόλου πρωτοποριακός. Πάντα σκέφτεται την καταστροφή . Εξαιτίας τέτοιων ηγετών καταλήξαμε στην καταστροφή του πλανήτη μας καθώς και το πισογυρισμα μας στα παλιά χρόνια των βασιλιάδων. Ο Μορέιρα είναι αιμοδιψής και φιλοπόλεμος. Εγώ συνεχενομαι οποιοδήποτε από τα δύο στοιχεία. Του λείπει μυαλό . Μόνο το παρουσιαστικό του δεν είναι αρκετό. Λυπάμαι την γυναίκα που θα τον παντρευτεί.
Έπειτα από πολύ ώρα στο γραφείο του να μαλώνουμε και να μην καταλήγουμε πουθενά με έδιωξε για να ηρεμήσουμε. Δεν πρόκειται να πάω με τα νερά του. Επίτηδες με κρατάει και εγώ τον κοντρολαρω για να μπορέσω κάποια στιγμή να φύγω. Παρόλες όμως τις αντιθέσεις μας δεν με διώχνει. Με κρατάει αιχμάλωτη γιατί ευχαριστιεται να με βλέπει να βασανιζομαι. Ο γελοίος!

Τρεις μέρες μετά

Κατεβαίνω στην κουζίνα για να πιω νερό μαζί με το χάπι μου. Το αφήνω στον πάγκο και πηγαίνω στο ντουλάπι το ανοίγω και πιάνω ένα ποτήρι.
Πηγαίνω στην βρύση ,το γεμίζω και πηγαίνω προς τον πάγκο.
- Καλημέρα χρυσή μου!,μου λέει η κυρία Κάιλι. Είναι πολύ καλή κυρία και δουλεύει πολλά χρόνια εδώ στην κουζίνα χωρίς να παραπονιέται για τίποτα.
- Καλημέρα!,της απαντάω και της χαρίζω ένα χαμόγελο.
- Χρειάζεσαι κάτι από την κουζίνα? ,με ρωτάει.
Κουνάω αρνητικά το κεφάλι.
- όχι ευχαριστώ!,της απαντάω από καλοσύνη προς το πρόσωπο της.
- Έχεις δουλειά πολύ?,την ρωτάω.
- Χορός. Όπως κάθε μήνα.,με ενημερώνει.
- αλήθεια? , ρωτάω.
Πάλι δεν το ήξερα. Εκείνη η σουπιά ο Μορέιρα το κάνει επίτηδες. Μας ταλεπωρει γιατί οι μισοί από εδώ ήμαστε από άλλες χώρες. Είναι ρατσιστής και σύμφωνα με τα δεδομένα του ιδεολόγος. Στην ουσία θέλει να δείχνει στους καλεσμένους του τις κατακτήσεις του.
- Ναι ,κορίτσι μου. Πρέπει να τρέξω τις διαδικασίες του φαγητού μου λέει. , τρέχει πίσω από την κουζίνα για να φέρει τους βοηθούς της οι οποίοι είναι αμέτρητοι. Πάντα δουλεύουν πολλοί για να βγάλουν αποτελέσματα.
Πάω στον πάγκο. Δεν είναι εδώ. Αφού....
- Ψάχνεις αυτό?,με ρωτάει μια γνώριμη φωνή. Γυρίζω και κοιτάζω απότομα.
- Ζαν,με τρόμαξες? Πότε μπήκες εδώ?,τον ρωτάω με το χέρι στην καρδιά .
Με πλησιάζει και το χαμόγελο του γίνεται πλατύ. Ορκίζομαι ότι είναι το πιο όμορφο χαμόγελο που έχω δει ποτέ μου.
- Λοιπόν, θα έλεγα πως είμαι αρκετά λεπτά για να ακούσω τις πολλές δουλειές που έχετε.,μου λέει και μου πιάνει απότομα το χέρι.
- Άνοιξε το!,μου λέει να ανοίξω την παλάμη μου γιατί έχω το χέρι μου κλεισμένο σε γροθιά.  Το ανοίγω και ένα χαμόγελο νίκης ζωγραφίζεται στα υπέροχα χαρακτηριστικά του. Ακουμπάει το χάπι μου επάνω στην ανοιχτή παλάμη μου καθώς τα βλέμματα μας είναι μαγνητισμενα.
Τραβάω το χέρι μου από το δικό του. Βάζω το χάπι μου στο στόμα και το καταπίνω.
- Λοιπόν μικρή πριγκίπισσα .,μου λέει και έρχεται και άλλα βήματα κοντά μου . Ακουμπάω στον πάγκο και τα χέρια του ακουμπάνε δεξιά από εμένα και αριστερά μου στον πάγκο εγκλωβίζοντας με.
- Ζαν, πρέπει να φύγω .,του λέω αποφεύγοντας το βλέμμα του.
- Νόμιζα πως με μισησες.,μου λέει.
Τον κοιτάζω.
- γιατί να σε μισήσω όταν δεν σε ξέρω καθόλου?,τον ρωτάω.
- Αουτς! Αυτό πόνεσε.,μου λέει μορφαζοντας.
Φέρνει το πρόσωπο του σε απόσταση αναπνοής από το δικό μου.
- Σε ευχαριστώ για το κίνητρο που μόλις μου έδωσες μικρή μου .,μου λέει με ένα αυταρεσκω χαμόγελο.
- Μην μπεις στον κόπο. Έχεις χάσει προ πολλού. Δεν μπορεί να γίνει κάτι μεταξύ μας. Δεν θα πήγαινα με έναν εχθρό.,του λέω και τον σπρώχνω απαλά προς τα πίσω για να φύγω.
Με προλαβαίνει.
- Τι εννοείς κούκλα?,με ρωτάει.
- Είμαι Αγγλίδα και εσύ Γάλλος. Δεν θα ήμουν ποτέ με εχθρό.,του απαντάω.
Με αφήνει να φύγω.
- Μπορώ να σου υποσχεθώ πολλά μικρή μου πριγκίπισσα  αλλά όχι το να μείνω μακριά σου .,μου φωνάζει.
- Μείνε με το όνειρο Ζαν.,του απαντάω προχωρώντας μπροστά.
- Θα είμαι εκεί όταν θα σπαρταρας να με έχεις εκεί που με θες.,μου φωνάζει.,σταματάω και κοιτάζω δεξιά και αριστερά . Τι είπε?
Γυρίζω απότομα πίσω και πηγαίνω προς τα εκείνον.
- Τι θες?
Με τραβάει από την μέση μου επάνω του.
- Ίσως πολλά πράγματα αλλά μόνο από εσένα. ,μου λέει. Νιώθω να κοκκινίζω και δεν γνωρίζω τον λόγο.
- Είσαι εγωιστής.,του λέω κοιτάζοντας τον στα μάτια.
- Και εσύ αρκετά υπερήφανη. Με απόπειρες πριν από μέρες και τώρα κανείς πάλι το ίδιο. Δώσε μια ευκαιρία στους ανθρώπους.,μου λέει.
- Μόνο αν το αξίζουν.,του απαντάω.
Τα μάτια του είναι καρφωμένα στα δικά μου.
- Μην προσπαθήσεις να το σκάσεις.,μου λέει. Ξυπνάω απότομα από την μαγική στιγμή.
- Τι θες να πεις?,τον ρωτάω σχεδόν τρομαγμένη μήπως ξέρει. Αν ξέρει θα .ε απειλήσει. Αν με απειλήσει δεν θα μπορέσω να το κάνω και έτσι θα με προδώσει στον Μορέιρα.
Θεέ μου!
- Εννοώ ότι και τις δύο φορές επιχειρησες να τρέξεις μακριά μου. Μία την πρώτη μέρα , μία πριν από λίγα λεπτά και... τώρα. Φαίνεσαι και πάλι έτοιμη.,μου λέει.
Τα μάτια του κρύβουν ένα μυστήριο. Ένα νήμα που πρέπει να τραβήξω και έπειτα να το κάνω και πάλι κουβάρι.

Κάποιος με καλεί από μακριά και ο Ζαν αναγκάζεται να με αφήσει. Με είχε στην αγκαλιά του και αισθάνθηκα οικεία. Σαν να με έχει ξανά αγκαλιάσει. Κάτι στο άγγιγμα του ήταν γνωστό. Προχωράω μπροστά χωρίς να γυρίσω να τον κοιτάξω. Ευτυχώς που είχα βγεί από την πίσω πόρτα της κουζίνας. Μου δόθηκε η ευκαιρία να τρέξω στο ατελείωτο γρασίδι του παλατιού ,να πιέσουν λίγες ακτίνες επάνω μου και να φυσήξει δυνατός άνεμος.
Αγγλία μου, αδέλφια μου , γονείς μου.....μου λείπετε. Δεν είχα επιλογή όμως. Δεν είχα κάτι να κερδίσω εγώ . Έχασα όμως. Είμαι αιχμάλωτη στο μοναδικό παλάτι που δεν θα έπρεπε. Από την μία είναι ο Μορέιρα που μου φέρετε απαίσια και προσπαθεί να με κάνει να λυγίσω και από την άλλη ο Ζαν,το μυστήριο αγόρι που ήρθε από μακριά για να πολεμήσει για μία πατρίδα που δεν είναι δική του. Και οι δύο είναι εγωιστές ,η μόνη διαφορά είναι το βλέμμα τους και η έλξη μου προς τον Ζαν,τον μυστήριο στρατιώτη που θέλει να πολιορκήσει με τον τρόπο του μια καρδιά αδύναμη σαν την δική μου,μια καρδιά που ήσουν να μην αντέξει και να εκραγεί ή που ίσως να αντέξει αλλά να μην χωράει αγάπη. Ποια είναι εγώ που θα ξέρω τι θα κάνει η καρδιά μου. Την φροντίζω για να μπορέσω να πραγματοποιήσω όνειρα.... όνειρα που μπορεί να μην ξέρω πως έχω.
Πηγαίνω στην Ρέα και μπαίνουμε μέσα στο παλάτι από την μπροστινή πόρτα αυτή την φορά.
Έχουμε πολλή δουλειά.

******************★*******************

Αυτό ήταν το κεφάλαιο μας για σήμερα!!!
Ελπίζω να σας άρεσε!!!
Αν σας άρεσε πατήστε αστεράκι και αφήστε το σχόλιο σας!!!
Ευχαριστώ πολύ!!!