Anonim Kadar Başına! Yarı Texting

2.3 Yeni Bölüm

Bartu'nun Anlatımıyla...

Hiçbir şeyin farkında olmadan kafede arkadaşlarıyla kahvesini yudumlayan Ecrin'e bakmıştım.

Sevgilisi Atil'i bir iş görüşmesi(!) adı altında arkadaşlarım şehrin bir ucuna çağırmış bu yüzden Ecrin'i kaçırmam için önümde hiçbir engel kalmamıştı.

Merak etmeyin, onu artık sevmiyorum.

Yani umarım.

Kaçırma sebebim tamamen Mira'nın iyiliği için.

Bir süre sadece Ecrin'i lavaboya gitmesi için içimden dualar etmiştim. Kısa bir süre sonra sanki benim inadıma kalkmayacağını anladığımda garsonu çağırmış fazlaca bahşiş vererek Ecrin'in üzerine meyve suyu dökmesini istemiştim.

Ecrin lavaboya gitmek için ayağa kalktığında bende lavaboya doğru ilerlemiş daha içeri girmesine izin vermeden kolundan tutarak kafenin arka çıkışına doğru sürüklemiştim.

"Neler oluyor?" öfkeyle kolunu çekmeye çalışan Ecrin'e direnmiş konuşmaya başlamıştım.

"Eğer benimle yürümezsen, o çok sevdiğin sevgilini gebertirim. İş için gittiğini sanıyor ama iş için gitmedi." diyerek gözünü korkutmaya çalıştığımda bana afallamıştı.

Aslında Atıl'ı arkadaşı sadece oyalayacaktı, yani şiddet yanlısı biri değildim ama Ecrin'e böyle söylersem eğer bana karşı çıkmayacağını düşünmüştüm.

Sadece düşünmüşüm.

Ecrin"E bana ne." dediğinde kaşlarımı çatmıştım.

"Nasıl yani?"

Ecrin"Bana ne, beni seven birçok kişi var. Ona ne yaparsan yap." demesiyle afallayarak yüzünü incelemiştim.

Bir insan bu kadar gaddar ve bencil olabilir miydi?

"İğrençsin, yürü." diyerek onu çekiştirerek arabaya bindirdiğimde konuşmaya başlamıştı.

"Nereye götürüyorsun ki?"

"Abinin yanına." diyerek öfkeyle konuştuğumda sertçe yutkunduğunu fark etmiştim.

"N-ne? B-ben i-stemiyorum." diyerek bana doğru döndüğünde arabayı sürmeye başladığım için ona bakmamıştım.

Bir hafta önce Kore'ye gelmiştim, Ecrin de Mira ile uğraşmak için gelmişti ve zaten bunu bildiğim için buraya gelmiştim.

Onlara Ecrin'i gösterecektim ve ne yapacaklarsa bile kendileri yapmalıydı.

Aslında Mira'nın kanser olduğunu duymuştum ama Ecrin'in gizliden gizliye sürekli tehdit etmesi yerine gözlerinin önünde olmasını tercih ederdim.

Hem bu yükü daha fazla taşıyamıyordum.

Onu sevmeye başladığımı ve Mira'ya olanlardan habersiz konuşmaya başladığımı daha fazla gizleyemezdim.

Herkes hak ettiğini bulmalıydı.

Ben dahil.

Ecrin"Enes'i görmek istemiyorum!" diyerek öfkeyle bağırdığında ona yandan bir bakış atmış konuşmaya devam etmiştim.

"Neden? Abinin sana kinle bakmasını kaldıramaz mısın?"

Ecrin"Hastalanmasını istemiyorum..." diyerek az öncekine nazaran fısıltıyla konuştuğunda ona göz devirmiştim.

Bu kızın psikolojisi bozuktu.

Şaka yapmıyorum.

"Abini yeterince üzdün, Mira'yı yeterince-"