Anonim Kadar Başına! Yarı Texting

1.9

"Psikopat..." kendi kendime konuştuğum sırada kapıyı açarak paketi dışarı atmış Enes'in sesini duymuştum.

"Biri mi geldi?" diyerek yanıma geldiğinde kaşlarımı kaldırarak başımı iki yana sallamıştım.

"Hayır, hayır. Bizi sevmeyenler kutu yapmış ama hoş şeyler yazmıyordu, ben de attım."

Enes beni başıyla onaylayarak "Büyük bir ihtimalle rakip yüzücüyü tutanlardır. Önemsememeye çalış, iyi misin? Yüzün sararmış." dediğinde başımla onu onaylayarak "İyiyim, biraz dinlenmem gerekiyor. Bu konuyu tekrar konuşacağız..." demiştim.

Ondan Ege denen şahsı saklayacak değildim.

Ondan bir şey saklayacak değildim, eğer ailemden bir şey saklarsam iş işten geçtikten sonra haberleri olduğunda hem güvenleri sarsılır, hem de yapabilecekleri bir şey kalmazdı.

Hayatımda bu zamana kadar tek şey saklamıştım.

O da malum şeydi...

Odama girdiğimde kapımı kapatmış, titrediğini hissettiğim ellerimle kapıyı kilitleyerek kapıdan ayrıldığım sırada vurulmasıyla gerilmiştim.

"Mira, kapıyı kilitleme."

Enes'in sesini duyduğumda yutkunarak konuşmaya başlamıştım. "D-duş alacağım."

"Tamam, güzelim. Sen duşunu al, ben girmem odana ama sakın kapını kilitleme. Hadi aç."

"Enes, kilitli kalsın."

Enes"Mira, lütfen."

"Neden? Kalsın işte." sesim gerginliğim nedeniyle istemsiz yükseldiğinde derin bir nefes almıştım.

Enes bir süre sessiz kaldıktan sonra boğuk bir ses tonuyla konuşmuştu. "Korkuyorum... Kendine bir şey yapmandan, bayılıp kalmandan. Söz veriyorum, odana girmeyeceğim. Kapının kilidini açık tut."

Yaptığı itiraf alt dudağımı dişlerimin arasına almama neden olduğunda yıllar sonra bana bir konu hakkında korktuğunu belli etmesi tuhafıma gitmişti.

O duvar gibi bir şeydi.

Pek endişesini, korkusunu söylemezdi.

Siz ancak onun hakkında bir şeyi anlayabiliyorsanız, o an için anlardınız.

Yoksa o hiçbir şeyin konusunu açmaz, her olaya olabildiğince tepkisiz kalırdı.

Derin bir nefes alarak kapının kilidini açtığımda banyoya geçmiş banyonun kapısını kapatarak kısa bir duş almıştım.

Kapıyı kilitleme amacım aslında çok farklıydı, onun odama girmesiyle alakası yoktu.

Sadece Ege denen çocuğun Türkiye'den buraya gelebilmesi, üzerine evimizi bulması ve Enes'e laf söylemesi hoşuma gitmemiş, korkmama neden olmuştu.

İstemsizce odanın kapısını kilitleme gereksinimi duymuştum.

Allah'ım sence de çektiklerim... Biraz fazla değil mi?

Oflayarak duştan çıktığımda üzerime bol bir tişört ve kot şort giymiş odadan çıktığımda söylenmeye başlamıştım.

"Zaten hayatım ne zaman normaldi ki? Ettiğim lanetler böyle başıma geliyor."

"Güzelliğine geliyor bence." Enes'in sesiyle başımı ona çevirmiş anlamayarak yüzüne bakmaya başlamıştım.

Enes"Diyorum ki, o kadar kendine lanet ediyorsun ama gittikçe güzelleşiyorsun. Bu terslikte, bir iş var."