De volgende ochtend werd ik wakker gemaakt van een luide bel. Het klonk een beetje als een schoolbel. "Maak je klaar voor het ochtendschema" klonk een basic stem door een luidspreker. Toen vloog mijn deur open en kwam er een vrouw binnen. Ze had een doktersjas aan en een veiligheidsbril op. "Hallo Finnian, ik zal je vandaag begeleiden. Ik ben Olivia. Kleed je aan dan kunnen we zo beginnen" ze sluit de deur achter zich en ik zie dat ze een hoopje met kleren heeft neergelegd. Het zie dat het een pak is. Zo'n strak pak.. Ik zucht diep. Moet ik dit serieus aan? Damnit. Ik trek het aan en gooi nog wat water in mijn gezicht. Dan leg ik mijn hand op de deurklink. Ik zie er echt belachelijk uit. Alsof het Halloween is en ik als een of andere superheld in een strak pakje naar het feest ga. Het pak is helemaal zwart met donkerblauwe strepen over mijn armen en benen. Ik zucht en duw de klink naar beneden. Daar staat Olivia. Haar rode haar zit in een staartje en er zijn een paar plukken losgevallen. "Kom.." ze begint te lopen. Ze loopt pittig snel door maar omdat ik best lang ben kan ik met een paar passen haar weer inhalen. "Waar is Nica heen?" vraag ik langzaam. "Die is naar een andere vleugel overgeplaatst. Blijkbaar is jouw vriendin een vampier" Olivia zegt het alsof het de normaalste zaak van de wereld in maar bij mij stort alles in. Dat betekend dat we nooit samen kunnen zijn.... Ze slaat een gangpad in. Aan het einde van de gang is een deur. Een stevige ijzeren deur. Ik had al meer van dit soort gangpaden gezien in de tijd dat we hier rondliepen. Olivia stopt voor de deur en laat haar ogen scannen. Dan klikt de deur open en trekt Olvia het open. We komen in een grote zaal. Aan de zijkanten zijn tribunes met computers en in het midden staan apparaten waarvan sommige al gebruikt worden. Ik zie een hoop verschillende mythes die allemaal hun best doen om of mee of tegen te werken. Ik zucht en word naar een stoel gebracht. Het doet me denken aan de stoel waarin ik moest zitten toen ik hier getest werd. Ik zucht en ga erin zitten. Olivia gaat op een krukte zitten dat rolt. Ze rolt naar een computer toe en tikt snel van alles in. In die tussentijd vraagt ze dingen van hoe ik volledig heet. Of ik ergens allergisch voor ben enzovoort. Dan is ze klaar en draait naar me toe terwijl dat ze een spuit klaarmaakt. Ze haalt de dop van de naald af en maakt mijn nek zorgvuldig schoon. "Klaar?" vraagt ze. "J-ja.." stotter ik en knik wat onzeker. Ze laat de naald mijn huid inglijden. Ik voel meteen een pijnlijke steek door mijn hoofd gaan. Dan is de naald er alweer uit. Olivia zucht. "Ontspan en laat je meeslepen" zucht ze. Daarna worden mijn ogen zwaar en val ik in een diepe slaap met een droom die zo echt lijkt, dat je niet meer weet wat echt en wat nep is...
