Ik werd wakker van een koude windvlaag die over mij heen zweefde. Ik lag weer buiten, op het mos. Ik keek om me heen en zag een briefje aan een boom vastgebonden. Ik veranderde in een wolf en liep erheen zodat het niet opvalt.
Heey Finnian,
Ik heb je in het bos gedropt omdat ik jagers hoorde en ze kwamen mijn huisje in... Ik heb je zo snel mogelijk naar een veilige plek gebracht. Probeer hier je middag door te brengen, bij schemer kom ik je ophalen.
Nicolaas
Ik zuchtte en hapte het briefje van de boom en stopte het onder een steen. Ik was midden in het bos en ik wist niet welke kant ik op moest als ik weg zou moeten. Ik voelde iets prikken in mijn rug en keek naar de plek. Er zat een verdovingspijltje in! Agressief trok ik het er uit. Ik schopte het pijltje weg en wandelde een beetje om de boom waar het briefje zonet aan vast zat. Toen ging mijn telefoon. Raar want ik was in de middle of nowere zonder bereik denk ik. Ik nam op en veranderde ondertussen in een mens zodat ik de telefoon beter vast kon houden.
"Allo Finni! Zullen we vandaag afspreken?!" vroeg Nica overenthausiast.
"Oh... Hey Nica. Ik ben niet thuis vandaag. Is dat erg?" ik hoorde haar zuchten.
"Ik moet met je praten Finni, over je-weet-wel, mijn ouders. Ik heb weer problemen enzo omdat ik met jou heb afgesproken zonder dat ze dat wisten..." ze zuchtte diep en ik kreeg meteen medelijden.
"Okee ik kom eraan, het kan wel ff duren voordat ik er ben okee?" ik hoorde haar iets blijs mompelen en toen hing ik op. "Okee navigatie systeem, wil je alsjeblieft vandaag even meewerken?" vroeg ik gefrustreerd aan mezelf toen ik de app opstartte. "U bent nu in.... bliep... bliep.... bos de Hogenberg. Ga rechtuit en u zult een weg vinden" Ik juichde en liep met veel hoop vooruit. Na een tijdje kwam ik aan bij een wildstromende rivier die wel acht (!) meter breed was. "nee dit kan je niet menen!" zuchtte ik en veranderde in een wolf. De telefoon in mijn vacht verstopt. Ik sprong in het water en voelde hoe de koude stromingen mij naar de zijkant wouden duwen, maar gelukkig was ik sneller en sterker. Ik zwom en zwom en bereikte de overkant. "Woohoo!" riep ik blij en pakte mijn telefoon er weer bij. Ik drukte op het aanknopje maar het apparaatje gaf geen kik. "Nee! Shit dat ding kan ook nergens tegen hè!" ik smeet het apparaatje weg en vervolgde mijn weg rechtuit. Na nog veel rivieren en beekjes en boomstronken kwam ik aan bij een weg. "En nu?" vroeg ik aan mezelf en keek naar de ene kant, die leidde naar een bos en de andere kant... Ook.... "Shit!" vloekte ik binnensmonds. Nou ja dan maar een kant kiezen. Ik draaide mezelf drie keer rond totdat ik een auto hoorde. "Snel Finnian! Stap in !" toen hoorde ik een wild graas achter me. Ik sprong in de auto en we vluchtte weg van hetgene dat ons achterna zat...
