"Finnian! Eten!" mijn moeder stond beneden aan de trap. "Ik eet vandaag niet mee mam! Ik ga ...." okee nu moet ik een goede smoes verzinnen die me met Nica naar het restaurant laat gaan... "Ik ga met Adrian en Mitch naar de stad en daarna blijf ik slapen bij Mitch!" zenuwachtig wachtte ik op een antwoord. "Oh, oké. Doe Adtian maar de groeten" riep mijn moeder duidelijk gefrustreerd. "Thankxx mam!" en ze liep weer terug naar de keuken. Snel deed ik nog een geurtje op die ik in mijn kamer had gevonden en liep naar beneden. Ik pakte mijn jas en mijn portomonee. "Doei liefje! Doe geen gekke dingen hè!" "Doei mam!" riep ik terug en liet de deur dichtvallen. Tegenover zag ik de vrouw weer kijken maar ik besteedde er weinig aandacht aan. Ik moest nog een roos kopen en choclaatjes. Dus fietste ik maar alvast naar een winkeltje met rode hartjes in de etalage. Het was bijna valentijns dag dus dan kon ik makkelijk overal wat vinden. Ik pakte een doos met chocolaatjes en een roos en liep naar de kassa. Een knap meisje van ongeveer 18 jaar stond achter de balie. Haar haar was donker rood geverft en haar bruine ogen waren prachtig! Ik legde vlug alle dingen op de balie en begon wat te prutsen aan mijn shirtje. "Heey! Voor wie zijn die mooie spulletjes?" zei het meisje met een smalend gezicht. "Iemand..." zei ik kortaf en toen herkende ik haar. Het was de zus van Mitch! Shit! "Pinnen of cash?" "Pinnen" bromde ik en stak mijn pinpas in het apparaatje. "Geslaagd! Suc6 hè!" riep ze me na en ik stak alleen mijn hand op. Ik stapte weer op mijn fiets en reed alvast naar de straat van Nica. Ik was ongeveer een kwartier te vroeg en dus ging ik maar zitten op een bankje in het parkje vlakbij haar huis. Elke dag na school fietste ik door haar straat. Dan was zij meestal al thuis en zag ik haar altijd voor de spiegel staan alsof ze iedere avond uitging. Wat misschien ook wel zo was want dichtbij haar huis was een club en ik zie vaak feestende foto's op insta voorbij komen en dan ziet ze er niet bepaald clear uit.. Mijn moeder zou het nooit goed vinden als ik met Nica ga. Gelukkig weet ze dat ook niet. Dan vliegt opeens de deur open van het huis van Nica en komt ze naar buiten gelopen. Ik kijk nog even naar boven en zie dat het volle maan is. Ik verzucht het even en kijk dan weer naar Nica die buiten door het donker staat te turen. "Finnian! Kom binnen!" roept ze en zwaait vrolijk. Ik sta op en loop naar haar toe. "Waarom belde je niet gewoon aan? Je mocht heus wel naar binnen hoor!" kwetterde ze vrolijk en liep voor me uit een mega groot huis in. Nica was rijk, heel rijk. Haar vader was dokter en haar moeder advocaat. Ik woonde in een kleine woning in een kleine wijk. We liepen door een gang naar de kamer en daar zaten een man en een vrouw. De man zat netjes in pak en had zwart grijzend haar, de vrouw had lang blond haar en leek wel tien jaar jonger te zijn. Zij zat in een rood kort jurkje op de bank. De man had zijn ene arm om de vrouw heen geslagen en in de andere hield hij een glas met wijn. De vrouw nipte ook van haar wijn. "Mama, papa, dit is Finnian" zei Nica trots en ze duwde mij wat meer naar voren zodat de twee volwassenen mij konden zien. "Hallo" zei de vrouw kortaf en de man stond op. "Hallo, Finnian" hij spuugde bijna mijn naam uit en ik keek hem alleen maar aan. Bang dat hij em zo in elkaar zou gaan slaan. De vrouw stond nu ook op "Wil je wat te drinken?" vroeg ze en keek me even afkeurend aan van top tot teen. Ik stond daar maar, in mijn goede spijkerbroek en blousje. Voor mij was het een luxe om zulke kleren te hebben maar voor hun volgens mij te min. "Nica, zullen we zo gaan?" vroeg ik en keek Nica hoog verwachtend aan. "Ja wacht even" ze gaf allebei haar ouders een kus en liep voor mij uit weer naar de grote deur. Ik krabte wat op mijn nek en stak mijn hand op naar de man en de vrouw maar ze keken allebei al niet meer. "Mijn fiets staat in het parkje.." zei ik ongemakkelijk en Nica lachte. Die lach die mij toch zo betoverde. Alsof dat heel mijn dag goed maakte.
