Hoofdstuk 13: Blackie

25 5 1
                                    

Ik werd wakker en voelde een rare kriebel in mijn buik. Ik ging rechtop in bed zitten en zag Nica vredig naast mij doorslapen. Ze was zo mooi... Ik stond op en liep de kamer uit. Zo zacht moglijk om Nica niet wakker te maken. Toen kwam ik aan in de gang. Voor mij stond een lange ballustrade en links van mij was een lange houten trap. Ik moest gewoon even weer wolf zijn. Ik sloop te trap af en liep door de keuken naar de achterdeur. Ik opende die voorzichtig en de deur gaf meteen mee. Wat overdondert keek in naar de open deur maar toen maakte ik me snel uit de voeten. Ik begon te rennen over het grote plein totdat ik een lage hinnik van een van de paarden hoorde. Over een van de deuren was de zwarte hengst te zien. Hij zag er vrolijk uit en ik besloot hem maar even te aaien. Ik liep op de hengst af. Voorzichtig want ik wist hoe hij ook kon zijn. Toen ik voor hem stond kwam zijn neus bijna tegen mijn hoofd aan zo groot was het beest. "Heey maatje. Ben jij ook een beetje alleen?" de hengst keek me verlangende ogen naar het grasveld. "Die oma zal het toch niet erg vinden als ik je even wat ruimte zal geven zeker" ze hengst brieste en schraapte met zijn voet over het stro. Ik pakte dus zijn halster vast en maakte de deur open. Voorzichtig nam ik de hengst mee die naast mij vrolijk dribbelde en bleef briezen en hinniken. "Hoo! Rustig maar!" praatte ik tegen het paard en we kwamen aan bij een lege weide. De wei ernaast stonden paarden naar osn te kijken. Ze begonnen te hinniken en het paard maakte murmelende geluiden. Toen ik eenmaal het hek met een hand open had, trok de hengst zich los en begon keihard te galopperen door het weiland. Hij maakte gekke bokkensprongen en snelle wendingen. Hij was zo vurig. De hengst ging hier nog een paar minuten mee door en toen kwam hij op mij afgedraaft. Helemaal buiten adem maar met een vrolijke twinkeling in zijn ogen. "Hey gekkie! Dat was zeker wel leuk!" ik aaide hem weer tussen zijn ogen en de hengst draaide zich weer om. Hij galoppeerde weer weg alleen nu op het hek van de andere paarden af. Hij remde niet en stormde op het hek af. Toen zette hij zich af en vloog hij met zoveel passie en kracht over het hek dat mijn mond ervan open ging. De hengst kwam helemaal perfect weer neer en weer strormde hij naar het volgende hek toe. Slalommend om de paarden in die wei. Alleen was dit hek twee keer zo groot. Even leek de hengst te twijfelen maar toen sprong hij toch. Met misschien een haar ruimte tussen zijn voeten en het hek, kwam hij eroverheen. Toen kwam hij neer op de bestrating en kwam hij in een gecontroleerde en rustige galop op me af. Twee meter voor me stond hij abdrupt stil en keek hij met angstige ogen over me heen. "Heey maatje waar kijk je naar?" ik draaide me om en zag de oude vrouw in de deuropening staan. "Blackie! Jij vieze smiegt!" de vrouw kwam met een rood hoofd en iets achter haar rug houdend op ons af. Ik pakte zijn halster vast en de hengst probeerde zich achter mij te verstoppen. "Aan de kant ik maak dat dier af!" schreeuwde ze en haalde een groot geweer vanachter haar rug. Ik keek haar geschrokken aan. "Nooit!" ik rende naar de zijkant van Blackie en zette mijn handen op zijn rug. Ik had dan misschien nooit paardgereden maar ik kon toch wel proberen dit beestje te redden? "Probeer het niet. Mij heeft ie er al elke keer afgegooid. Ik zag Blackies oren alle kanten op gaan en zette me toen af. Ik zwaaide mijn been lenig over de achterhand heen en zat! Ik zat op een paard!!! Ik klopte Blackie uitbundig op zijn hals "kom maatje laten we weg gaan!" zei ik tegen hem en de hengst draaide zich zo snel om dat ik er bijna afviel. Ik pakte zijn manen vast en toen sprintte de hengst weg. Ik voelde hem amper onder me en hoorde nog een paar schoten. Allemaal mis! Blackie rende keihard over de bosgrond en ik had het gevoel dat we zweefden. Toen we ver genoeg in het bos waren vond ik het wel genoeg. Blackie zweette helemaal maar zou makkelijk nog een hele ronde kunnen rennen. "Hoo maar ventje!" riep ik en de hengst minderde vaart. Ik liet me van hem afglijden en klopte de hengst uitbundig op zijn hals. "Je bent geweldig!!" riep ik blij en Blackie hinnikte.

Myths are real... Right?Where stories live. Discover now