B-Day Cake

".......biz çıkıyorduk...."

Normal olarak beslenmeye başladım, kafamda şişlikler ve bir sıyrık vardı. Zaman içinde sıyrık iyleşse de şişlikler yerini tuhaf ağrılara bıraktı.

Ryuu ve Atsushi bir an olsun yanımdan ayrılmadılar. Benim ise hala Dazaiyi görmeme izin verilmedi... hala uyanmadı ve onun onun sevgi dolu yüzünü göremedim....

"Çorban, tuzunu koydum, çok sıcak bu yüzden dikkatli iç lütfen."

"Teşekkürler Atsushi...."

İştahım olmamasına rağmen içtim.. neden bilmiyorum....

Ryuu odaya güzel yüzle girdi...

"Chuuya. Dazaiyi ziyaret için en fazla 1 kişinin girmesine izin veriliyor... yemeğini yedikten son-"

"Götür beni ona."

"...ö-önce yemeğini yemelisin..... sabırsız olduğunu biliyorum ama gücünü toplamalısın."

"İyiyim ben, götürün beni."

İkisi kısa süre birbirlerine bakıp ardından beni kaldırdılar..

Ayaklarım, bacaklarım uzun süredir yürümediğimden uyuşuk ve titriyordu... birkaç adımla alışırdım herhalde.

Serumla beraber sağ kolumda Ryuu ile yürümeye başladım ve odadan çıktık.

Sağ taraftaki odaya girdiğimde..... tüm uzuvları alçı içindeydi ve makina yardımıyla oksijen sağlanıyordu....

Durumu iyi olsa da onu böyle görünce gözlerim doldu ve yanına yaklaştım..

Sol gözü ve başı sargıyla kaplıydı... yüzü çizik ve yarayla doluydu.... beni o an ittirerek hayatımı kurtarmıştı.... ikimizin de dalgınlığı ağır sonuçlara neden oldu..

Yaklaştım ve yüzünü avucumla kavrayıp saçlarını okşadım...
Hala yumuşak ve güzeldi... onun sesini özledim.
.

Bir süre yanında oturdum.... ardından gözüm dolu bir şekilde odadan ayrıldım çünkü hemşire bu kadarın yeterli olduğunu ve yatağıma dönmem gerektiğini söyledi...

Ağır adımlarla odadan çıktım ve kapıyı kapadım... ardından birkaç hemşire beni geçip hızla odasına daldılar....

"N-neler oluyor?"

Peşlerinden girdiğimde gözleri açıktı...... tanrım..

"D-dazai.....Dazai!"

O uyandı... sonunda..

Hemşireler hızla onunla ilgilendiler ve odaya bir doktor girdi...

"Uyanmış."

Gidip onu kontrol etti.... ve ardından zorla da olsa izin alıp yanında kaldım..

Konuşmadım, konuşamazdım... sadece onu izledim ve uyuya kaldım...
.

Uyandığımda o kuş ordaydı... hemen camın yanındaydı... ama bu sefer uçmadı.

Gözümü ovalayıp gerildim.. Dazai.... o ise kuşu izliyordu... kendine gelmiş midir emin değilim...

"D-dazai..."

Bana dönmedi... kuşu izlemeye devam etti...
Ayağa kalkıp ona yaklaştığımda çevirdiği kafasını ve gözlerini gördüğümde gülümsedim...

"Sonunda seni görebildim... ah.... s-seni ne kadar özledim tahmin edemezsin....."

Gülümsemeye devam ettiğimde bakışlarını çevirdi...