A badboy with problems

Chapter 7

-pov Meave-

Ik haalde wat pasta, Guus haalde wat friet en een frikandel en voor Finn nemen we een salade mee.

"Wat een top roomservice dit!" zei Finn lachend toen ik en Guus weer terug kwamen. "Maar moest het nou echt een salade zijn? Friet had ik ook echt niet erg gevonden." zei hij terwijl hij een beetje jaloers naar Guus zijn friet zat te kijken.
"We moeten wel op de lijn letten!" zei ik plagend tegen Finn. 

"F*ck!" zei Finn geïrriteerd toen hij na het eten op zijn telefoon zat. 
"Wat is er?" vroeg ik verbaasd.
"Kutzooi! We staan op het roddelaccount." antwoorde hij.
"Roddelaccount?" vroeg ik een beetje in de war.
"Ja met foto's en roddels van mensen op st. Oliver." antwoorde hij.
"Hoe bedoel je 'we'?" vroeg ik.
"Jij en ik." zei Finn lachend terug.
"Waarom staan wij samen op dat account dan?" vroeg ik verbaasd en ik liep naar Finn toe om zijn telefoon te bekijken. 
Hij gaf zijn telefoon aan mij zodat ik de post kon zien.
'Dé Finn Smit gespot met een onbekend meisje' stond er in de caption. De post zelf bestond uit 2 foto's van mij en Finn samen. 

"Nou Meave, you've made it!" zei Guus lachend en ik kon er ook wel een beetje om lachen, maar Finn duidelijk niet.
"Wat is er?" vroeg ik een beetje verbaasd.
"Dit is echt al de 100ste keer dat ik op dat account sta." antwoorde hij zuchtend.
"Vind je dat erg dan? Je bent dé f*ckboy dan de school." zei ik een heel klein beetje bijdehand. 
"Ik probeer daar eigenlijk een beetje mee te stoppen." geeft hij toe.

"Finn, wacht even! Ben je ziek?!" zegt Guus plagend en hij voelt aan Finn zijn voorhoofd. Ik doe moeite om mijn lach in te houden.
"Guus f*ck off." zegt Finn geïrriteerd.
"Maar waarom stop  je d'r opeens mee? Je staat letterlijk bekend om dat." vraagt Guus een beetje lachend. 
"Gewoon, ik ben d'r een beetje klaar mee." antwoordt Finn en Guus kijkt Finn verbaasd aan.

"De echte reden alsjeblieft." zegt Guus een beetje plagend.
"Zeg ik later wel." antwoordt Finn een beetje bot. 
"Nu ben ik nieuwsgierig." zeg ik lachend. "En zeg het maar gewoon voordat ik je andere hand ook breek." zeg ik dreigend, maar lachend.
"Nou nu ben ik bang hoor." zei Finn een beetje sarcastisch en chagrijnig. 
"Als je ongesteld bent, kan je beter chocolade gaan eten dan dat je chagrijnig gaat lopen te doen." zeg ik een beetje pissig terug.
"Stop maar weer voordat de bitchfight begint." zegt Guus een beetje plagend en ik en Finn kijken hem allebei met een dodelijke blik aan. 
"Okeee, ik ga hier weg." zegt hij een beetje sarcastisch en bangig en hij liep de kamer uit.

"Wat is er aan de hand dat je zo pissig bent?" vraag ik een klein beetje bezorgd. 
"Gewoon moe en zenuwachtig." antwoordt hij bot. 
"Ik kan ook weggaan hoor." stelde ik een beetje schuldig voor.
"Nee hoeft niet, vooral Guus is soms een beetje irritant." zegt hij geruststellend terug. "Het spijt me trouwens dat ik je lastig viel gisteren en dat ik je gisteren probeerde te zoenen." zegt hij schuldig.
"Ik vergeef het je." zei ik geruststellend.
"Nou nog een keer doen dan?" vroeg Finn sarcastisch.
"Nee hoeft niet hoor." zeg ik lachend terug.

"Maar ga je nu ook vertellen waarom je stopt met meiden neuken?" vroeg ik een beetje lachend. 
"Wil je het echt weten?" vroeg hij.
"Ja, daarom vraag ik het." zeg ik lachend.
"Nou, het antwoord is: voor een meisje." antwoordt hij een klein beetje bot.
"En hoe heet dat meisje?" vroeg ik plagend. 
"Gaat je geen kut aan." zegt hij bot.

Na een paar minuten komt Guus weer binnen.
"Zo, hebben jullie lekker gebabbeld?" vraagt Guus plagend en ik steek weer de casual middelvinger op en Finn stormt nog net niet op hem af.

Toen het ongeveer half negen was, ging ik naar de kamer van mij en Isa.
Isa was er gelukkig niet toen ik binnenkwam. 
Ik deed mijn pyjama aan en ik poetste mijn tanden. Ik opende mijn laptop en ik ging mijn serie kijken. 

Zelfs toen het al 12 uur was, was Isa er nog niet. 
Voordat ik ging slapen, zat ik even op mijn Instagram te scrollen totdat Finn  me opeens video-belde.

"Hey, wat is er?" vroeg ik een beetje verbaasd. Ik zag ergens een ginstering van een traan op zijn wang.
"Gaat het?" vroeg ik bezorgd. 
Hij veegde snel zijn traan weg.
"Ja, ja het gaat." zei hij snel, maar natuurlijk geloofde ik hem niet. 
"Je kan ook gewoon zeggen als er iets is." zei ik geruststellend. 
"Ik gewoon zo f*cking bang en zenuwachtig." zei hij en er liep weer een traan over zijn wang.
"Waarvoor?" vroeg ik bezorgd.
"Voor de operatie van morgen." antwoordt hij een beetje beschaamd.
"Snap ik. Ik heb pilletjes met Valeriaan erin. Daar wordt je rustig van. Moet ik die brengen?" stelde ik voor.
"Ik kan ze ook wel ophalen hoor." zei hij terug.
"Is ook goed. Weet je waar mijn kamer is?" vraag ik.
"Nee." zegt hij met een heel klein glimlachje op zijn hoofd.
"Het is kamer 149." antwoorde ik een heel klein beetje lachend.
"Ik kom eraan." zei Finn en hij hing op.

Ik had zo veel medelijden met Finn.
Hij voelde zich super kut en ik kon niet zo veel voor hem doen. Maar ik was blij dat ik hem ergens nog kon helpen.
Het voelt gek om te zeggen of denken, maar ik heb ergens het een klein vermoedde dat ik Finn een beetje leuk vind, maar ik wil gewoon niet naar dat gevoel luisteren.

Niet veel later hoorde ik iemand zachtjes kloppen op de deur.
Ik doe de deur open en ik zie Finn staan.
We keken elkaar voor 5 seconden aan en toen zei ik pas wat.

"Kom binnen." zei ik een beetje verlegen. Ik heb werkelijk geen idee waarom ik verlegen ben. "Als jij even op mijn bed gaat zitten, dan pak ik even een glas water en die pilletjes." voegde ik er aan toe en Finn liep naar mijn bed en ging erop zitten.
Ik liep naar de badkamer en pakte een glas water en één van de pilletjes. 
"Hier." zei ik en ik glas het glas water en een pilletje aan Finn.
"Dankje." zei hij met een beetje schorre stem. Waarschijnlijk was ie al aan het huilen voordat hij mij belde.
Hij slikte  het pilletje door met een slok water en daarna dronk hij de rest van het glas leeg.
Ik ging naast hem zitten.

"Gaat het een beetje?" vroeg ik bezorgd.
"Ja, ik maakte me gewoon weer veelste druk om alles." antwoorde Finn een beetje lachend, maar ik maakte me een beetje zorgen.
"Maar waarom ben je dan zo zenuwachtig?" vraag ik.
"Het was meer angst dan dat ik zenuwachtig ben." antwoorde hij. "Ik ben bang voor misselijk of overgeven, mensen die misselijk of denken dat ze gaan overgeven. Flauwvallen, mensen die denken dat ze gaan flauwvallen. En zo kunnen we nog even doorgaan met dingen die ik associeer met flauwvallen of misselijkheid." legde hij uit.
"Dus niet raar opkijken als ik morgen opeens jankend naast je in de auto zit." zei hij er een beetje lachend achter aan. 
"Ik snap het, ik hoop voor je dat het morgen meevalt." zei ik medelevend, ookal begreep ik het niet 100 procent. 

"Ik ga denk maar eens slapen." zei Finn en hij stond op en liep naar de deur.
"Over ongeveer een kwartiertje is het pilletje denk ik wel ingewerkt. Welterusten!" zei ik en ik deed de deur achter hem dicht en ik ging op mijn bed liggen.

Het duurde nog bijna een uur voordat ik in slaap viel, want ik was heel de tijd naar het plafond aan het staren en aan het denken aan Finn.
Gelukkig viel ik uiteindelijk in slaap.

Authors Note.
Morguh!✨
En als het voor jou avond of middag is: goede middag of goede avond😂

Ben ik de enige die Finn echt zielig vindt?😂🥺

Weer geen cliffhanger dit hoofdstuk, maar daar ben ik gewoon heel slecht in😪😂

Misschien moeten we een koosnaampje hebben voor Meave en Finn🤔 Laat even naampjes in de reacties achter.

En als je zin hebt in een hoofdstuk met soms wat cute dingetjes tussen Meave en Finn, vergeet niet het sterretje in te kleuren en het volgende hoofdstuk te lezen!🌵