A badboy with problems

Chapter 39

-pov Meave-

Het was ondertussen al bijna avond geworden dus er liepen niet zo veel mensen door de school.

Onderweg naar mijn kamer, dacht ik na over alles wat er vandaag allemaal was gebeurd.

Nu pas zonk het in door wat voor tijd Finn zou moeten gaan...
Hij zou zeker maanden niet kunnen sporten. Eigenlijk zou hij over een week of 3 alweer mogen sporten, maar nu zijn knie eigenlijk helemaal verneukt is, duurt dat nog veel en veel langer.

En natuurlijk Guus die was overleden. Oh God, wat mis ik hem op dit moment. Ik had hem nu even nodig gehad, gewoon om te helpen. Om me hier doorheen te slepen. Ik realiseer me nu pas hoe veel hij voor me was gaan betekenen, helaas is hij er nu niet meer.

Onze school was erg populair, dus je kwam op een wachtlijst te staan als je er naar toe wilde. Nu Guus was overleden, kwam er natuurlijk een plekje vrij op school. En omdat het nog aan het begin van het jaar was, kwam er alweer een nieuw iemand in Guus zijn plek.
Ik denk dat één van de moeilijkste momenten was geweest de afgelopen week...
Isa, Finn en ik hebben Guus zijn spullen opgeruimd en in dozen gestopt. Een paar dingen hebben Finn en Isa bewaart, maar de rest is allemaal terug gegaan naar Guus zijn ouders. Voor hun was het net nog wat moeilijker dan voor ons...

Ik en Isa wilden morgen, maandagochtend, alles schoonmaken zodat in de middag de nieuwe kamergenoot van Finn in de kamer zou kunnen. Eigenlijk zou Finn hem rond moeten gaan leiden, maar ja dat gaat nu echt meer dus ik denk dat ik en Isa dat maar even gaan doen.

Ik kwam aan bij onze kamer, en terwijl ik naar binnen liep, zag ik Isa op haar bed zitten met haar laptop.
Ik bleef in de deuropening staan.
"Hey." zei ze zonder op te kijken. Ze klonk al wat vrolijker dan de vorige dagen.
Ik bleef daar staan en ik zei niks, dus ze keek om.
"Wat is er?" vroeg ze een beetje bezorgd.
Ik zei niks en liep stil naar haar bed en ik ging op haar voeteneinde zitten.
"Finn heeft een ongeluk gehad." legde ik uit.
Isa zette haar laptop weg en kwam naast me zitten.

"Ik vertelde hem dat ik zwanger was, maar hij was zo blij dat hij niet op het verkeer lette, en hij werd geschept door een auto. Nu heeft hij een hersenschudding en een breuk in zijn knieschijf en is zijn zijn kruisbanden gescheurd." ratel ik terwijl er een paar tranen over mijn wangen lopen.
"Oh sh*t." zei Isa geschrokken en ze kwam dichterbij me zitten en sloeg haar armen om me heen.
Ik leunde tegen haar aan en ik barste in tranen uit.
Het was gewoon allemaal een beetje teveel geworden.

Nadat ik wat rustiger was geworden vroeg Isa: "Hoelang weet je al dat je zwanger bent?"
"Woensdag deed ik de eerste testen en vanmorgen ook nog eentje en ze waren allemaal positief." antwoord ik.
"Ben je zelf bij met de baby?" vraagt ze serieus.
"Ik weet het niet." antwoord ik eerlijk.
"Finn was er heel blij mee, maar ik denk gewoon niet dat het gaat werken als we allebei hier op school zitten." ga ik verder. "En ik ben nog maar 17, en ik heb helemaal geen tijd voor een baby."
"Wanneer ga je voor de eerste echo?" vraagt Isa.
"Met 7 weken denk ik. Dus over ongeveer 4 weken." antwoord ik.

"En hoe gaat met Finn?" vroeg Isa.
"Hij word op dit moment geopereerd, dus over ongeveer een uur ga ik weer naar het ziekenhuis." antwoord ik.
"Vindt je het fijn als ik mee ga?" vraagt Isa voorzichtig.
Ik knik en daarna sta ik op en daarna loop ik even naar Finn zijn kamer om zijn autosleutel te pakken.

Na een uur gingen ik en Isa terug naar het ziekenhuis.
Bij de receptie werden we naar de uitslaapkamer van Finn gestuurd, waar Finn nog onder narcose was.

-pov Finn-

Ik open mijn ogen en het witte TL-licht schijnt fel in mijn ogen. Ik knipper een paar keer met mijn ogen en kijk dan om me heen.
Ik zie Meave op de stoel naast mijn bed zitten.
"Hey." zegt Meave zachtjes.
"Hey." zeg ik een beetje slaperig terug.
"Hoe voel je je?" vraagt ze.
"Prima." antwoord ik.

Isa, Meave en ik praatten nog een beetje want ik had Isa nog niet gezien vandaag. Het verbaasde me eigenlijk dat ze me niks vroeg over Meave haar zwangerschap. Eigenlijk wist ik ook niet hoe ik mij er bij moest voelen. Ik had er eigenlijk niks over te zeggen, want Meave moest natuurlijk de baby dragen.
Ik kon me vaag ergens herinneren dat ik heel blij was toen Meave het vertelde, maar ik dacht daar eigenlijk nu niet meer zo over...
Ik en Meave zouden eigenlijk helemaal geen tijd hebben voor de baby...

Na een tijdje kwamen we bij het punt dat er een nieuwe kamergenoot bij mij op de kamer kwam morgen.

"Het leek mij misschien iets handiger als wij hem rondleiden, want ik denk niet dat jij daar morgen al tot in staat bent." zegt Meave een beetje lachend, terwijl ze naar mijn knie kijkt.
"Ik denk dat dat iets handiger is ja." zeg ik lachend terug.

Na een tijdje kwam mijn dokter de kamer binnen.
Hij vroeg hoe het ging en alles.
"Zoals je wel hebt gemerkt, is je knie aardig toegetakeld. En ik gok zomaar dat je zo snel mogelijk weer alles wilt kunnen, dus het is belangrijk dat je veel rust neemt en rustig aan doet." zei de dokter.
"Hoelang duurt het ongeveer totdat ik weer in het water lig?" vraag ik.
"Meestal duurt het herstel van beide blessures rond de 6 weken, maar je hebt ze nu allebei tegelijk, dus duurt het waarschijnlijk een stukje langer." begint de dokter. "We hopen erop dat je na 6 maanden alles weer pijnvrij kan, maar de kans is groot dat het langer gaat duren." ging hij verder. "Je hebt soort van geluk dat je zwemt, want dan hoef je niet steunen als het ware op je knie, maar voordat je weer waterpolo kan doen, moet je nog even geduld hebben."
"Oh, dat is wel jammer." zeg ik een beetje teleurgesteld. Ik laat nu niet merken hoe k*t ik het eigenlijk vind. "Wanneer mag ik naar huis?" vraag ik.
"Je word zo naar de normale kamer gebracht en dan word er nog één check gedaan en als die goed is, mag je naar huis." antwoord de dokter.
De dokter zegt nog gedag en loopt daarna de kamer uit.

"K*tzooi." zeg ik chagrijnig.
Meave pakt mijn hand.
"Het komt goed schatje." zegt ze geruststellend en ze geeft een kusje op mijn hand.

Authors Note.

HAAII🥩
Oke, de hoofdstukken gaan heel langzaam, maar ik heb vandaag 29-0 gewonnen en 4x gescoord dus ja ik ben weer eens blij na lange tijd hhahaha

maar ja klik op het sterretje en lees het volgende hoofdstuk! Joe.