A badboy with problems

Chapter 8

-pov Finn- 

Ik werd om half 10 wakker. 
Nadat ik het pilletje had ingenomen, sliep ik gelukkig al snel. 

Guus had wel gewoon les, dus hij was al weg toen ik wakker werd.

Ik pakte mijn telefoon en zag dat ik een appje van Meave binnenkreeg.

Meave 😊: 
Hey, ik ga ontbijt halen. Wil jij ook wat?

Finn: 
Ja, neem maar wat mee.

-pov Meave-

Ik liep de lege kantine in. 
Ik haalde een ijskoffie voor mij, een normale koffie voor Finn en wat broodjes voor ons beide. 

"Binnen." zei Finn nadat ik op de deur had geklopt en ik kwam binnen. 
"Ik heb koffie en broodjes meegenomen." zei ik een soort van vrolijk. 
"Lekker!" zei Finn ook blij. 
Hij strekte zich uit en ging rechtop zitten. 
Ik gaf hem zijn koffie en de zak met broodjes. 

-pov Finn- 

 Aan het einde van de middag bracht Meave me naar het ziekenhuis. 

Ik was natuurlijk weer super zenuwachtig.
Toen we in de auto zaten, probeerde ik het te verbergen, maar dat lukte niet helemaal. Zonder dat ik er echt erg in had, zat ik te trillen met mijn been. 
"Gaat het?" vroeg Meave een beetje bezorgd. 
"Ja, het gaat." antwoorde ik, maar ik merkte dat Meave me niet geloofde. 

-pov Meave-

We stapten allebei uit.
"Veel succes." zei ik medelevend en ik gaf hem een snelle knuffel die misschien ietsje langer duurde dan een 'snelle' knuffel.
"App je me als je weer wakker bent?" vraag ik.
"Zal ik doen." antwoordt Finn een beetje gespannen. 
"Het komt goed." zei ik geruststellend en ik gaf hem nog een knuffel.
Daarna liep hij naar de deur toe. 
Hij draaide zich nog een keer om en we zwaaiden naar elkaar.

Toen Finn naar binnen was gelopen, ging ik even naar de stad.
Ik wist dat Finn zijn operatie iets meer dan een uur zou duren, dus ik had opzich wel even de tijd.
Ik had Finn gevraagd of hij wilde dat ik mee naar binnen ging, maar hij wilde alleen gaan.

Ik ging eerst naar een klein terrasje en bestelde een kop koffie en een stuk appeltaart.

Nadat ik dat ophad, ging ik naar de Albert Heijn en de Kruidvat om wat eten en andere dingetjes te halen. 
Ik liep ook nog wat andere winkels in, maar daar kocht ik niks.

Toen het uur voorbij was, ging ik weer naar het ziekenhuis.
De receptioniste vertelde me dat Finn al op de uitslaapkamer was, want de operatie was erg snel gegaan. 

Ik liep naar de kamer en ging op de stoel naast Finn zijn bed zitten.
Het voelde wel een beetje vreemd ofzo dat ik hier zo zat en Finn niks hoorde of merkte.

Gelukkig werd hij na iets minder dan 10 minuten wakker.

-pov Finn-

Ik opende mijn ogen, maar ik werd zowat verblind door het TL-licht van de ziekenhuiskamer waar ik lag.
Ik keek een beetje om me heen en zag dat Meave naast mijn bed zat.

"Hey." zegt ze zachtjes.
"Hey." zeg ik terug en zonder dat ik me er echt bewust van ben, kijk ik recht in haar bloedmooie, lichtblauwe ogen.

"Hoe voel je je?" vraagt ze liefjes.
"Wel oké, maar niet geweldig." antwoord ik.
"Heb je veel pijn?" vraagt ze.
"Valt wel mee." antwoord ik en ik ga rechtop zitten.

"Waarom ben je hier nu al?" vraag ik een beetje verbaasd.
"Vond ik wel zo aardig." antwoordt ze een beetje lachend en ze glimlacht naar me.
Volgensmij is er iets mis met me na die operatie, want ik viel als een blok voor Meave en haar glimlach. 

Nadat we even over koetjes en kalfjes hadden gepraat, kwam de dokter binnen.
Meave stond op, gaf hem een hand en stelde zich voor. 
"Hoe gaat het met je?" vroeg de dokter.
"Wel oké. Vooral moe." antwoorde ik.
"Hoe is het met de pijn?" vroeg de dokter ook.
"Wel te doen, maar dat komt door de pijnstilling." antwoorde ik.
"Fijn om te horen, morgenochtend mag je al weer naar huis." zegt de dokter.
"Top." antwoord ik, een soort van blij.
"Fijne middag nog." zegt de dokter en hij loopt weer de kamer uit. 

"Moet je niet je vader appen ofzo dat je bent geopereerd en dat je überhaupt je hand hebt gebroken?" vraagt Meave een beetje bezorgd.
Ik was best verbaasd dat ze onthouden had dat mijn moeder was overleden. 

"Neh," begon ik. "Sinds dat mijn moeder is overleden, boeit het hem niet zo veel meer wat ik doe. Vandaar dat ik op dit k*t internaat zit." 
"Het kan toch geen kwaad om hem even te bellen of appen?" zei ze een beetje streng.
"Best, ik doe het al." zei ik chagrijnig terug en ik pakte mijn telefoon.

Finn:
Hey pap, ik heb niet echt leuk nieuws...

Pap:
Wat is er? Heb je weer iets doms gedaan?

Finn:
Soort van. Ik heb zaterdag mijn middenhandsbeentje gebroken en ik ben vandaag geopereerd.

Pap:
Aii, hoe gaat het?

Finn: 
Wel oké.

Pap:
Ben je in het ziekenhuis nu, want dan kan ik wel even langskomen.

Finn:
Ja ik ben nog in het ziekenhuis. Ik app zo wel even de kamer door.

Ik legde mijn telefoon weer naast me neer.
"En?" vroeg Meave.
"Hij komt zo langs." antwoord ik teleurgesteld.
"Ik zei toch dat het geen kwaad kon." zegt ze plagend terug. "Maar wel leuk dat ik je vader kan ontmoeten." 
"Doe alsjeblieft niet alsof we iets hebben, want dat is namelijk niet zo." zei ik een beetje bot, en ik had gelijk spijt dat ik dat zo bot had gezegd want stiekem, heel stiekem, vind ik haar wel leuk.

-pov Meave- 

Na een halfuurtje kwam Finn zijn vader de kamer binnen.
Finn leek best wel op zijn vader. Het was duidelijk te zien waar hij de knappe genen vandaan had.

"Hey zoon!" zei hij blij en gaf Finn een knuffel.
"Hey pap." zei hij een klein beetje bot terug.

Ik stond op en gaf Finn zijn vader een hand.
"Ik ben Meave." stelde ik me voor.
"Hoi, ik ben James." stelde Finn zijn vader zich voor. "Ben jij weer één van de 100 vriendinnen van Finn." zegt hij lachend.
"Pap, doe even normaal." zegt Finn chagrijnig. 
"Weet u trouwens zeker dat u een zoon hebt gekregen in plaats van een dochter, want hij is al zeker 3 dagen ongesteld." zei ik lachend tegen Finn zijn vader.
"Meave f*ck off." zegt Finn chagrijnig en ik ga weer zitten. Finn zijn vader ging op een andere stoel ergens in de kamer zitten.

-pov Finn-

"Maar hoe heb je dit nou weer precies voor elkaar gekregen?" vroeg mijn vader een klein beetje lachend.
"Weet ik eigenlijk ook niet." antwoord ik een beetje lachend.
"Guus en Finn waren aan het vechten. Finn zat bovenop Guus en wilde hem slaan, maar Guus was slim en draaide zijn hoofd weg, dus Finn zijn vuist kwam vol op de stenen." legde Meave uit.
"Hoe kan je dan ooit je middenhandsbeentje gebroken hebben?" vroeg mijn vader een beetje verbaasd.
"Dat is nog steeds een raadsel." antwoorde Meave lachend.

Na een halfuurtje ging mijn vader weer weg, want hij had een etentje voor zijn werk.

Ik en Meave zaten gewoon even op onze telefoon totdat ik dit vroeg: "Meave?" begon ik. "Wat vind je eigenlijk van mij?" 

Authors Note.
Hey hoi!!😎✨

Jemig, wat duurde dit hoofdstuk lang om te schrijven! Maar ik hoop dat jullie het een leuk hoofdstuk vinden. 

Zijn jullie benieuwd wat Meave gaat antwoorden? Vergeet dan niet om het sterretje in te kleuren en het volgende hoofdstuk te lezen!!💎