Time to Love ✔︎ [NoMin//WooSan] {Khmer Fanfic}

Ch.20 កុំ​ទៅ​

  "hyung ..." សម្លេង​ខ្សោយ​ៗ​ មក​ពី​ទ្វារ​ផ្ទះ​ ធ្វើ​អោយ​ ម្ចាស់ផ្ទះ​ដែល​ទេីប​តែ​ បិទ​ភ្នែក​មុន​នេះ​ ត្រូវ​ងេីប​មក​មេីល​មុខ​ ម្ចាស់​សម្លេង​។

​  ប៉ុន្តែ​សភាព​របស់​ Wooyoung ធ្វើ​អោយ​ San ស្រឡាំងកាំង​។

​  "Wooyoung ឯង​កេីត​អី​?"​ San ស្ទុះ​ងើប​ដេីរ​ទៅ​រក​ Wooyoung ដែល​កំពុង​តែ​ឈរ​យំ​នៅ​ មុខ​ទ្វា​ផ្ទះ​​ មិន​ព្រម​កម្រេីក​។

​  "..."​ Wooyoung មិន​តប​ គេ​អោប​ San យ៉ាង​ណែន​ ហើយ​ចាប់ផ្ដើម​យំ​កាន់តែ​ខ្លាំង​។

​ "Woo..."

  "Hyung...គេ​ទៅ​ហេីយ​...Gyeul...Baekgyeul គេ​ទៅ​ហេីយ​"​ Wooyoung និយាយ​ផង​ អណ្ដឺតអណ្ដក​ផង​ ហេីយ​ក៏​យំ​កាន់តែ​ខ្លាំង​ថែម​ទៀត​។

  មិន​បាច់​សួរ​​ក៏​ San អាច​ដឹង​ហេីយ​ថា​ មាន​រឿង​អី​កេីត​ឡេីង​ចំពោះ​ Wooyoung ខ្លះ​ បាន​ដល់​ថ្នាក់​រត់​ទៅ​បាត់​មិន​ប្រាប់​អ្នក​ណា​ សូម្បីតែ​កាតាប​ក៏​ទុក​ចោល​​។​ San មិន​ដែល​ធ្លាប់​ជួប​ មិត្តភ័ក្ដិ​របស់​Wooyoung​ ឈ្មោះ​ Baekgyeul​ នោះ​ទេ​ តែ​ក៏​អាច​ដឹង​ថា​ មិត្ត​ម្នាក់​នោះ​សំខាន់​ចំពោះ​ Wooyoung ប៉ុណ្ណា​ តាម​រយៈ​អ្វី​ដែល​ Wooyoung តែងតែ​និយាយ​ អំពី​មិត្ត​ម្នាក់​នោះ​ពី​មុន​។

​  San ​ធ្វើ​អី​លែង​ត្រូវ​ នេះ​ជា​លេីក​ទី​មួយ​ហើយ​ដែល​គេ​ឃេីញ​ Wooyoung យំ​ដោយ​ភាព​ឈឺចាប់​បែប​នេះ​។ គេ​ទម្លាប់​នឹង​ឃើញ​ ទឹក​មុុខ​រីករាយ​របស់​ Wooyoung​ តែ​ដល់​ពេល​ឃើញ​ក្នុង​សភាព​បែប​នេះ​ គេ​ទៅ​ជា​មិន​ដឹង​ថា​ធ្វើ​យ៉ាងណា​។

​  អ្នក​មាន​អាយុ​បង​ បាន​ត្រឹម​តែ​ អង្អែល​ខ្នង​ អ្នក​ដែល​កំពុង​យំ​នៅ​ក្នុង​ដៃ​ ថ្នម​ៗ​ ដូចជា​កំពុង​លួងលោម​ក្មេង​តូច​អោយ​ស្ងាប​អារម្មណ៍​​។

​  "Hyung...ខ្ញុំ​គួរ​ធ្វើ​យ៉ាងម៉េច​ទៅ​...ខ្ញុំ​លែង​មាន​ Gyeul ទៀត​ហេីយ​..."​ ត្រឹម​តែ​រំលឹក​ដល់​ឈ្មោះ​របស់​ មិត្ត​សម្លាញ់​ ក៏​ធ្វើ​អោយ​ Wooyoung អួល​ដើមក។
​
​  "មិន​អីទេ​ ឯង​នៅ​មាន​ខ្ញុំ​"​ San នៅ​បន្ត​អង្អែល​ក្បាល​ និង​ខ្នង​ Wooyoung​។

​  "ពិត​មែន​? ? hyung មិន​ទៅ​ណា​ចោល​ខ្ញុំ​ទេ​មែន​ទេ​? "​ Wooyoung ងេីប​មុខ​មេីល​ San ជាមួយ​នឹង​កែវភ្នែក​ ដ៏​គួរឲ្យ​ស្រឡាញ់​ដូច​កូន​ឆ្កែ​តូច​។