តុតុៗៗ! ! ! (សម្លេងគោះទ្វារ)
"ម៉ាក់~~~ឈប់គោះទៅ កូនអត់ងេីបទេ! ! ! " សម្លេងរង៉ូៗចេញពីភួយរបស់អ្នកនៅក្នុងបន្ទប់ ធ្វើអោយអ្នកនៅខាងក្រៅស្ដាប់សឹងតែមិនបាន។
"Jung Wooyoung ! ឆាប់ងេីបមកភ្លាម! ! ! " San នៅបន្តគោះទ្វារខ្លាំងៗ ចង់ធ្វើអោយអ្នកនៅក្នុងបន្ទប់ងេីប។ គេខំ ងេីបតាំងពីព្រឹកព្រោះចង់នាំ ក្មេងរបស់គេ ទៅហាត់ជាមួយសមាជិកដទៃទៀត។ ប៉ុន្តែមេីលចុះ នេះម៉ោង 10 កន្លះទៅហើយ អាក្មេងជ្រូកម្នាក់នោះនៅមិនទាន់ចេញពីគ្រែទៀត!
"អា៎....ម៉ាក់ឥឡូវចេះប្រែសម្លេងទៀត...." Wooyoung នៅតែឆ្លើយតបទាំងភ្នែកនៅបិទដដែល។
"Jung Wooyoung បេីឯងមិនព្រមចេញមកទេ ខ្ញុំនឹងដកឈ្មោះឯងចេញពីបញ្ជីហេីយ! " San គំរាម Wooyoung
"អ្នកណាបង្រៀនម៉ាក់អោយធ្វើសម្លេងតាម អាប៉ិបិសាចភ្នំ ហ៎? ? ? " Wooyoung នៅតែគិតថា ម៉ាក់របស់គេកំពុងលេងសេីចជាមួយគេ។
"ឯងចេញឬមិនចេញ? " San
"ថ្ងៃសៅរ៍កូនអត់ទៅរៀនទេ ល្ងាចបានកូនទៅពេទ្យ" Wooyoung
"ល្អ! បេីឯងនៅដឹងថាថ្ងៃនេះជាថ្ងៃសៅរ៍ ឯងគួរតែដឹងថាឯងកំពុងនៅផ្ទះអ្នកណា! " San
"ហឹម? ? មិនមែនផ្ទះយើងទេហ៎? ? ? " Wooyoung ងេីបមុខ ចេញពីភួយ តែភ្នែកនៅតែមិនព្រមបេីកដដែល។
"បើឯងនៅតែលេងសេីចទៀត យើងយកសោរមកចាក់ហេីយ! " San មិនត្រឹមតែនិយាយទេ គេក៏ដេីរទៅបន្ទប់ទទួលភ្ញៀវទៅយកសោរបំរុងមកចាក់ចូលបន្ទប់ របស់ភ្ញៀវ។
"..."
"ហឺស" San សេីចទាំងហួសចិត្ត មិននឹកស្មានថា មនុស្សដែលនិយាយឆ្លើយឆ្លងជាមួយគេមុននេះ នៅមិនទាន់បេីកភ្នែកនៅឡេីយទេ ទាំងដែរមុខនេះ ស្រែកតបឡេីយច្បាស់ៗ។
YOU ARE READING
Time to Love ✔︎ [NoMin//WooSan] {Khmer Fanfic}
FanfikceJaemin បានចូលក្នុងក្រុម បាល់បោះ ធ្វើជាជំនួយការអ្នកចាត់ការ ព្រោះតែរងចាំមនុស្សម្នាក់ ដែលសឹងតែ គ្មានសង្ឃឹមថានឹងបានជួបម្ដងទៀត។ ប៉ុន្តែ 3 ឆ្នាំក្រោយមក Jaemin ក៏បានជួបគេ ម្ដងទៀត ប៉ុន្តែវាបែរជានាំ ភាពអស់សង្ឃឹម...
![Time to Love ✔︎ [NoMin//WooSan] {Khmer Fanfic}](https://img.wattpad.com/cover/193954169-64-k227687.jpg)