ទំនាក់ទំនង Jeno និង Jaemin នៅតែបន្តល្អហ្នឹងគ្នាបែបនេះ រហូតដល់...
"Jaemin នៅមិនទាន់មកទេ? " Jeno ដែលអង្គុយមិនស្ងៀម ងាកទៅសួរ សិស្សច្បងទាំងអស់ ដោយទឹកមុខព្រួយបារម្ភ។
គេចង់ឃេីញមុខ Jaemin មុនចូលប្រកួត ប៉ុន្តែជិតដល់ម៉ោងទៅហេីយ នៅតែមិនឃើញ ស្រមោលរបស់ មនុស្សដែលចង់ជួបទៀត ទេីបធ្វើអោយ Jeno មានអារម្មណ៍មិនល្អ។
"ឯងកុំបារម្ភអី Jaemin ប្រហែលជា នៅតាមផ្លូវហេីយ" JB ប៉ះស្មា Jeno តិចៗ ដេីម្បីកុំអោយ Jeno គិតច្រើន។
សម្លេងអ្នកគាំទ្រហ៊ោរំពងពេញសាលប្រកួត តែនៅតែមិនអាចធ្វើអោយអារម្មណ៍ដែលភ័យក្នុងចិត្ត Jeno បាត់នោះទេ។
San មេីលទៅ Jeno ដែលកំពុងមានទឹកមុុខភ័យ ដែល San មិនធ្លាប់ឃើញពីមុនមក។ គេស្គាល់ Jeno ច្រើនឆ្នាំហើយ ចូលរួមប្រកួតជាមួយគ្នាក៏ច្រើន ប៉ុន្តែនេះជាលេីកទីមួយហើយ ដែលគេឃើញ Jeno បែបនេះ។
"hyung ជួយលើកទឹកចិត្តខ្ញុំតិចមក" Wooyoung ដេីរមកក្រវែល San ។
"ឯងមិនបាច់ទេ" San ប្រេីសម្លេងត្រជាក់របស់គេ និយាយទៅ Wooyoung ដូចធម្មតា។
"hyung ហ៎~~~" Wooyoung ពេបមាត់ អន់ចិត្ត។
"ព្រោះ hyung ដឹងថាឯងធ្វើបាន" San
"អគុណ hyung ! " គ្រាន់តែសម្ដី San បន្តិចក៏អាចធ្វើឲ្យអ្នកដែលអន់ចិត្តមុននេះ ប្រែទឹកមុុខទៅជា ញញឹមពព្រាយវិញ ភ្លាមៗ។
"ដល់ពេលហើយ! អ្នកទាំងអស់គ្នា ស៊ូៗ! " Yeri លេីកទឹកចិត្ត សិស្សប្អូន ទាំងអស់ដែលត្រៀមប្រកួត។
ទឹកមុខ Jeno កាន់តែអាក្រក់ទៅៗ គេមិនចង់គិតផ្លូវអវិជ្ជមានទេ តែចេះតែបារម្ភថា Jaemin មានបញ្ហានៅតាមផ្លូវ អីបែបនេះ។
"Hyung! focus!" Dino តឿនសតិរបស់ Jeno ។
"សុំទោស"
YOU ARE READING
Time to Love ✔︎ [NoMin//WooSan] {Khmer Fanfic}
FanfictionJaemin បានចូលក្នុងក្រុម បាល់បោះ ធ្វើជាជំនួយការអ្នកចាត់ការ ព្រោះតែរងចាំមនុស្សម្នាក់ ដែលសឹងតែ គ្មានសង្ឃឹមថានឹងបានជួបម្ដងទៀត។ ប៉ុន្តែ 3 ឆ្នាំក្រោយមក Jaemin ក៏បានជួបគេ ម្ដងទៀត ប៉ុន្តែវាបែរជានាំ ភាពអស់សង្ឃឹម...