"YETİŞKİN İÇERİK!"
Aşk cehennemi ateşe veren o duyguydu, Evren tüm duygularını bir kutuya kapatıp anahtarını kaybeden o kadın.
Yalnızca tutku ve acı vardı onun için.
Pusat Karayazgı;
O kutuyu parçalara ayıran, Evren'i bulan ve onunla cehennemi birl...
İlginiz ve yorumlarınız için çok teşekkür ederim. Her düşünceniz benim için o kadar değerli ki...
+1300 yorum ve +200 oy yeni bölüm sınırımız, sizi çok bekletmeden geleceğimi bilin.
Nick Kingsley - You Made a Monster
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
5. BÖLÜM:
Hisler insanı aciz kılan en güçlü silahlar haline gelebiliyor, kimsenin yapamadığını insan kalkıp da kendisine yapabiliyordu. Vakti varken duygularının önüne çekmeyi ısrarla reddettiği o duvarlar gün geliyor üzerine yıkılabiliyor, insan bizzat kendisinin inşa ettiği o duvarların altında can verebiliyordu. O yakıcı hisler bir namlu gibi şakağınıza dayandığında artık kontrolü kaybediyordunuz, o kurşun sizi paramparça etmeyene dek geri çekilmiyordu.
"Yapamazsın!" diye bağırıyordu kapının önünden bir kadın sesi. "Tek seferde silip atamazsın beni, o kadar kolay değil! Bu kadar kolay olmamalı!"
Dakikalar önce Pusat'ın tehlikeli yakınlığından değil de, kurduğu yasaklı cümleler yüzünden onu iterek odayı terk etmiştim. Hazırlanmamı, dışarıda beni beklediğini söylemişti arkamdan ama onu yanıtsız bırakarak odama geçmiş, çabucak giyinip aşağı inmiştim.
Fakat işler pek yolundaymış gibi görünmüyordu çünkü bahçenin tam ortasında bir kadın duruyordu. Sarıya dönük doğal saçları, maviyle yeşil karışımı olan güzel gözlerinde biriken yaşlarla doğrudan Pusat'a bakıyordu. Üzerinde siyah bir kotla aynı renk bir tişört vardı, yüzünde tek gram makyaj olmadığı gibi gözlerinin altı ağlamaktan olmalı ki fazlasıyla şiş görünüyordu.
"Pusat," Yüzüne bakabilmek için başını dikleştirdi, benden birkaç santim daha kısa olduğuna olmalıydı çünkü Pusat'ın yanında yalnızca göğsüne kavuşuyordu. "Paramparçayım görmüyor musun? Pişmanım duymuyor musun beni? Dayanamıyorum diyorum, kahretsin seni seviyorum!"
Elini tutmak için uzandı fakat Pusat temas etmesine bile müsaade etmeden geri çekildi. Yüzünde fazlasıyla ciddi bir tavır vardı fakat yine de sert bakmıyordu karşısında duran kadına.
"Sen bana güvenmedin Ayliz." dedi kısık bir sesle. "Sana bir sorun yok dedim ama sen kalkıp beni takip ettin."
"Korktum diyorum, sana bir şey olacak diye ödüm koptu!" Kadının gözlerinden yaşlar arka arkaya döküldü güzel yüzüne. "Sadece güvende olduğundan emin olmak istedim, bilemezdim..."
Pusat başını iki yana sallarken yeniden geriye doğru adımlar attı. Elini uzamış olan esmer sakallarının üzerine bırakıp sertçe sıvazlarken yüzünde siniri bozulduğu için ortaya çıkan yamuk bir tebessüm vardı.
