Lonely Love of an Omega (Sasu-Naru)

"Bebeklerimiz, Sanora ve Menma..."

  Bir önceki bölüme gelen yorumlar o kadar iyiydi ki gülmekten geberiyorum kvjbhcbskşh

___________________________________________

     Nanamety'nin sözleri ortada ki tüm alkışları yok etmişti. Hepsi kapıya doğru yaklaşmış iyi duymak için nefes dahi almamaya çalışmıştı. Nefes seslerinden başka oda da hiç bir şey kalmadığında hepsi bebeklerin seslerinin olmadığını fark etti ve etrafa daha yeni kalkan endişe tekrar çöktü.

"Bebekler?" Karin korkuyla Nanamety'nin yanına çöktü. Nanamety, Karini, Konohaya Naruto'yu ziyarete gelirken görmüş onu da yanına almışlardı. Sitresten tırnaklarını eline batırmaya başlamıştı.

"Yoksa onlar öl-" Nanamety'nin sözlerini kesen şey iki bebeğin ağlamalarıydı. Nanamety geriye doğru düşüp Shikamaru'nun kucağına yığıldı. Bilinci açıktı ama yorulmuştu. Sanki kendisi doğum yapmış gibi hissediyordu. Küçük kahkahalar atıyordu şimdi. Sessiz sessiz etrafında ki insanların mutluluğuna eşlik ediyordu.

     Karin Nanamety'nin kulağına eğilip, "Sasuke'ye haber vermeye gidiyorum?" Diye sordu. Onay aldığında ise koşa koşa koca klinikten çıktı. Artık sarışın çocuğun bu kadar acı çekmesine izin vermeyecekti. Bundan sıkılmıştı.

___________________________________________

    Sarı saçlar yastığın üzerine dağılmış,yorgun olduğu için çökmüş göz altları ve dişlediği için kızarıp, şişmiş dudaklarla Uzumaki Naruto. Daha yeni doğum yapmış bir Omega olarak hastehane odasında derin uykusundaydı. Yanında ki iki beşikte kendisi gibi güzel ve minik iki bebek duruyordu. Biri kızdı, diğeri ise erkek.

    İki bebekte huzurlu huzurlu uyuyordu. Annelerini yormuş, kendileri de yorulmuştu. Hemşirelerin kontrolleri bittiğinde her iki bebeğinde sağlıklı olduğu Naruto'ya bildirilmiş daha sonraysa onu dinlenmeye bırakıp bebeklerin son testlerini yapmışlardı. Bebekler uyandıklarında hemen annesinin çıplak göğsüne yatıralacağı için Naruto'nun dinlenmeye ihtiyacı vardı.

    Doğum sırasında bir çok aksaklık olmuş Narutoda, bebeklerde, hatta Kurama bile yorulmuştu. Uzumaki laneti doğum sırasında tüm gücüyle ortaya çıkmıştı.

    Naruto göz kapaklarının arasından gözlerine giren güneşle kafasını diğer tarafa çevirdi. Her tarafı ağrıyordu. Gözlerini açmak istese de yapamayacak gibiydi ancak, göğsünün sol tarafında ki ağırlık ve boynunu gıdıklayan saçlarla gözünü açtı.

    Neden o buradaydı, öğrenmişmidi? Ona acıyormuydu? Kim ona söylemişti? Niye buradaydı? Yüzsüz gibi buraya gelmesi normal miydi? Ne yapmalıydı ki? Kendisini hamile bırakıp aylarca ortada olmayan Alphası niye buradaydı?

    Uchiha Sasuke sarışının göğsünde yıllar sonra huzurlu bir uykuya dalmıştı. Kolları Naruto'nun belini nazikçe sarmıştı. Kafasını sarışının boynuna gömmüş sıcağın tadını çıkarıyor gibiydi. Yüzünde ki huzur metrelerce öteden bile gözükürdü.

    Naruto istem dışı bir şekilde elini sevdiğinin saçlarına yerleştirdi. Uyanmasını istemiyordu, eğer uyanırsa giderdi diye korkuyordu çünkü, bu yüzden hafif hafif sevdi sevdiceğini. Gözleri dolmuş, yanakları kızarmıştı. Canı yanıyordu sanki.

    Naruto'nun hafif dokunuşlarına rağmen en küçük harekete bile hassaslığı olan Sasuke gözlerini açmış, sarışın çocuğun boynundan kafasını hafifçe kaldırmıştı. Naruto'nun mavileriyle karşılaştığında içinde tarif edilemez bir his belirdi. Neydi bu? Özlem mi?

    Sarışın çocuk hemen gözlerini kapadı, eğer açarsa Sasuke'nin onun hafızasını silip yine gideceğinden korkuyordu. Sarışının bu hareketine anlam vermese de Sasuke çok önemsemedi ve yerinde oturarak çocuğun iki yanına ellerini yasladı.

"Aç gözlerini Naruto." Fısıldadı.

"Hayır! Açmayacağım." Dişlerinin arasından fısıldadı. Sinirleri bozuluyordu.

    Sasuke derince nefes aldı. "Neden açmı yorsun? Bana kızgın mısın?"

    Naruto sinirle gözlerini açtı. Maviler ve siyahlar birbirini bulduğunda ikisinin de dili tutulmuş gibiydi. "Kızgın mı? Tabiki de kızgınım. Her seferinde göz göze geldiğimiz gibi hafızamı siliyor siktir olup gidiyorsun! Tabiki de kızgınım. Beni bıraktın, beni öylece bıraktın ve gittin. 5 ay boyunca karşıma bile çıkmadın! Canım yanarken burada değildin, sancı çekerken değildin, onların hareket ettiğini hissettiğimde mutluluğuma sen değil Kiba lar eşlik etti! Doğum yaparken yanımda değildin..." Gözlerinden bir kaç damla yaş aktı. "Neredeydin Sasuke?"

    Sasuke uzun zaman sonra içinde ki ağlama isteğini bastıramamış gözlerinden yaşlar akmasına izin vermişti. "Üzgünüm! Çok üzgünüm..." Anlını sarışının anlına yasladı ve bir müddet ikisi de gözlerinin içine bakarak sessizliğin tadını çıkarttılar. Kocaman klinikte yalız başlarına birbirlerinin özlemini çekiyorlardı. Canları  yanıyordu, ortada hiç bir acı olmamasına rağmen...

   Naruto, siyah saçlı çocuğun nefesini dudaklarında hissediyor, bu kalbinin sıkışmasına sebep oluyordu. Sasuke'nin onu öpmeye çekindiğini hissettiğinde kollarını Sasuke'nin ensesinde birleştirip hafifçe kafasını kaldırdı. Dudakları birbirini bulduğunda uzun zaman sonra iki çocukta nefes alabildiklerini hissettiler. Öpücüğe öylesine dalmışlardı ki, kocaman odayı dolduran insanların farkına bile varmamışlardı.  

     Orada iki çocuğu öpüşürken görmek hepsini şok etmiş, Uchiha Sasuke'nin düşmanları olduğunu bile unutturmuştu resmen. Naruto ve Sasuke nefes nefese ayrıldıklarında tekrar alınlarını birleştirdiler.  

"Özür dilerim Naruto. Ne dersem diyeyim, beni affedemeyeceğini biliyorum. Ama tekrar gitmeliyim."

"Hayır! Yalvarırım gitme. Lütfen, lütfen!" Kafasını iki yana sallıyor, kollarını Sasuke'nin boynuna daha sıkı sarıyordu. Sasuke iç çekti, yapamazdı. Ne kadar kalmak istiyorsa da gitmesi gerekiyordu. "Dinle bak. Sana söz veriyorum, İtachi ile aramda ki sorunları halledip yanına geleceğim. İnsanların ne dedikleri umurum da değil. Artık... Bir ailem var. Yalnız kalmaya çalışsam bile kalamam."

    İki genç birbirlerine sıkı sıkı sarılmış sorumluluklarının altında eziliyolardı. Biraz sonra Nanamety onları izlemeyi bırakıp ikilinin yanına geldi. Hemen bebeklerin yanında duruyordu.

"Ehm, özlem gidermenizi anlıyorum ama, Bebeklerin anne ve babaların ihtiyacı var." Yüzünde ki sırıtışla birlikte konuştuğunda ikili birbirinden ayrılıp hemen o tarafa döndü. Naruto'nun yüzüne buruk bir gülümseme otururken Sasuke karşısında ki kızı tanımadığı için cebinden bir Kunai çıkarıp kızın boynuna dayamıştı bile. Arkalarında duran shinobiler ani hareketin ardından panikle o tarafa atlamıştı. Ama Nanamety onları durdurdu.

"Kimsin?!" Dedi düz bir ifadeyle. Naruto panikle yerinde doğrulmaya çalıştığı için canı yanmıştı. Sasuke acı inlemeyi duyduğunda kızın varlığını unutarak Naruto'nun yanına tekrar oturup onu yatırmış ve anlına küçük öpücükler kondurmuştu. "Sasuke." Fısılıdadı Naruto. Eğer şimdi söylemezse muhtemelen Sasuke tanımadığı kızın konuşmasına bile izin vermeyecekti. "O benim, ikiz kardeşim. Nanamety."

    Sasuke şok olmuş bir şekilde kıza döndü. "Oha, bilmiyordum. Yani- bir kardeşin olduğunu." Naruto ve Nanamety kıkırdadı. Sarışın kız abisine yaklaşıp elini anlına koydu. Ateşi yoktu ve iyi gözüküyordu. "Naruto, bebeklerinin annelerine ihtyacı var. Ve babalarına." Nanamety ve Karin beşiklerinden bebekleri çıkarttı ve birini Sasukeye diğerini de Naruto'nun kucağına bırakmıştı. İki gençte hafifçe feromonlarını salıp bebeklerine sarıldı. 

"Onlar...?" Sasuke sessizce sordu.

"Bebeklerimiz, Sanora ve Menma..." Cevapladı aynı sessizlikte Naruto.

___________________________________________

Eğer bu bölüme 50 ve 60 arası yorum gelirse, akşam kısa da olsa bir bölüm daha atarım.

İyi okumalar ramenlerim.