Lonely Love of an Omega (Sasu-Naru)

"Düğün."

Üzgünüm bölümü hızlı hızlı geçiyorum ama kitabı bir an önce bitirmeye çalışıyorum. 👇🏻
___________________________________________

Sarışın genç sevgilisiyle evlerine adım attığı burnunun direğini sızlatan karamsar feromonlardan hala arkadaşlarının onun uyandığından haberi olmadığını anladı. Sevgilisinin elini bırakmadan oturma odasının girişine ilerlediler kapının önüne geldiklerinde içeriden gelen hafif ağlama sesleri, bağrışlar ve bebek çığlıklarını duyduğunda anında içeri daldı. Bebekleri ağlıyordu.

"Noluyor burada?!" Yerde debinip 'anniş!' diye bağıran Sanora'nın yanına koştu ve kızını kucağına aldı. "Tanrı aşkına ben uyuyorken bebeklerime böyle acımı çektirdiniz?!"

Nanamety şok içinde ayağa kalkıp kucağında ki Menma yı yanında oturan İno'nun kucağına bırakmış ve kardeşine doğru uzanmıştı. "Buradasın...?" fısıldadı, elleri sarışının yanaklarını bulurken. Sasuke gelip kızını Naruto'nun kucağından almış ikiliye sarılmak için alan açmıştı. Nanamety kardeşinin üzerine yıkıldığında hıçkırarak ağlıyordu. "Çok korktum, beni bırakıp gideceksin diye ödüm koptu!" Karin de hemen ayaklanıp kuzenlerinin etrafını sarmıştı. Hinata sevgilisi Kiba'nın kucağında uzanıyorken sessiz sessiz ağlıyordu, aynı sevgilisine sarılmış ağlayan Tenten ve Menma'nı kucağında tutan İno gibi. Üçü de ağlıyorlardı. Diğerleriyse göz yaşlarını tutmayı başarmış olsalarda dolan gözlerine engel olamayarak onları izliyordu.

Hüzünlü atmosfer Menma'nın paytak adımlarıyla İno'nun kucağından inip annesinin bacağına sarılmasıyla son buldu. Naruto ağlayan kardeşinin göz yaşlarını silip yere eğildi ve oğlunu kucağına alıp sevgilisine ilerledi. Sasuke'nin kucağında ki kızına da tek koluyla sarılarak biraz bekledi. İstediği huzura kavuşmuştu.

-3 yıl kadar, zaman atlaması.-

Uzun zamandır hiç bu kadar mutlu olduğunu hatırlamıyordu Uzumaki Naruto. Yıllardır gözlerinde görülmeyen parıltılar geri gelmişti. Ne de olsa artık düzgün bir hayatı vardı. Savaşı düşünmek zorunda değildi, kendisini öldürecek bir lanete sahip değildi, sevdiklerinin öleceğinde korktuğu bir dünyada değildi. Mutluydu. Kesinlikle. Geçmişinde yaşadığı pişmanlıklara rağmen şu anda bir ailesi olması ve arkadaşlarının varlığı suçluluk duygusunu bastırıyordu. Özellikle bir hafta sonra olacak olan düğünü için oradan oraya koşturuyorken endişelenecek başka bir şey düşünemiyordu.

Düğünde giyeceği Kimono yu şeçmek için alışverişe çıkmışlardı ve Sanora ile Menma bir saniye bile susmuyordu. Bu da Naruto'nun daralmasına sebep oluyordu. Birazdan baygınlık geçirecekmiş gibi duran Naruto, sevgiline yaslanıp kendini çcuğun üzerine bıraktığında Sasuke elinde ki poşetleri yere koyup onun beline sarıldı.

"Waaaa! Çok yoruldum!" Kelimeleri uzata uzata söylendi.

"Sabret biraz güzelim, birazdan dükkana varacağız." Sasuke sevgilisinin belini destekleyerek onun tekrar ayakta durmasını sağladığında yere bıraktığı poşetleri alıp yeğenlerini kovalayan Nanamety ve Shino'nun ardından ilerledi. Naruto sevgilisinin elinden bir kaç poşet alıp hemen çocukların peşine takıldı. Sasuke sevgilisinin bu hareketine gülümseyip yürümeye devam etti.

Naruto tamamen eski neşesini geri kazanalı uzun zaman oluyordu ama hala Sasuke endişe içindeydi. Sevgilisine bir şey olacak diye ödü kopuyordu. Şimdilik sadece düğününü düşünerek yürümeye devam etti.