Lonely Love of an Omega (Sasu-Naru)

Artık bitti.

Hadi bakalım, savaştan sonrasına geçiyoruz.

100+

Yorum sınırı koymayınca, koyduğum da atılandan daha az yorum geliyor:( Ve sadece beş altı kişi yorum atıyor, yıkılıyorum. Bitecek kitap zaten...

İyi okumalar ramenlerim!

___________________________________________

    Naruto ve Sasuke tüm dünyayı ağacın dallarından kurtaralı bir kaç saat oluyordu. Ölüler ve yaralılar bir alanda toplanmıştı. Cesetler parşömenlere mühürleniyor, yaralılar medikal Shinobiler tarafından iyileştiriliyordu. Naruto ve Sasuke tüm insanlardan oldukça uzakta oldukları için, Nanamety ve Kakashi sayesinde ancak oraya yeni varabiliyorlardı. Onları gören insanlar Sasuke'ye karşı nasıl davranmaları gerektiğini bilmiyorlardı ama Naruto'nun yanına oturup sağlam olan kolunu çocuğa sardığında, derin bir nefes verdiler. Bir kaç medikal Shinobi onlara doğru ilerlemeye başlamıştı bile. Tsunade'de hemen arkalarından ilerliyordu.

"Sonunda aklınız başınıza gelmiş gibi. Bunun için uvuzlarınızı kopartmanıza gerçekten gerek  var mıydı?" Kafasını bıkmış bir şekilde iki yana salladı.  Derince nefeslenip iki gencin kollarıyla ilgilenmeye başladı. Arkasından yaklaşan Jiraiya, Naruto'nun önünde dizleri üzerine çöktü. "Artık başardın. Geriye kalan ve yapman gereken tek şey lanetini yenmek. Seninle gurur duyuyorum evlat." Jiraiya dolu gözlerini Naruto'nun açık mavilerine dikti. Okyanusu kıskandırabilecek güzellikte ki gözler, yıllardır ilk defa bu kadar parlaktı.

    Naruto sağlam olan koluyla gözlerini ovdu. Ağlayacak gibiydi. "Ne laneti?" Sasuke merak ve endişe karışımı bir sesle sordu. Naruto asla Sasuke'ye bu lanetten bahsetmemiş, bahsetmeyi düşünmemişti bile.  Siyah gözlerini sevdiği çocuğun yüzüne dikti, bir cevap bekliyordu. Naruto'nun tedirgin olduğunu hissettiğinde kaşlarını çattı. Gergin bir halde yutkunduğunda  belinde ki eliyle biraz baskı yaptı. Bu sarışının ona dönmesini sağlamıştı. 

"Bunu sana, daha sonra... Her şeyin yerine oturduğu bir anda anlatmak istiyorum." Dedi Naruto fısıldarcasına. Sasuke kafasıyla onu onayladı ve sarışının dudaklarına küçük bir öpücük kondurdu. Naruto saniyesinde kıpkırmızı olmuş başını Sasuke'nin göğsüne yaslamıştı. Bu etrafındaki insanların gülmesine sebep olmuştu. Bazılarıysa aralarında ki ilişkiyi bilmediklerinden dolayı şok olmuştu. 

    Verdikleri onca kayba rağmen, en azından, artık yaşayabileceklerdi. Huzurla. Uchiha ve Uzumakilerin barıştığı bir dünyada. 

"Harika işti!" Neşeyle söylenerek Naruto'nun yanına çöktü Obito. Normalde bir ay kadar hareket edemeyecek durumdayken, Naruto'nun Rikudou-Sennin güçleri sayesinde oldukça iyiydi. YYanına oturan Kakashi'ye dönüp gülümsedi, aralarında bir ilişki vardı. Bağlanmışlardı. Ama hala birbirlerine sevgiliyiz diyemezlerdi. Bu yüzden sadece Kakashi'nin omzuna yaslanmakla yetindi. "Özür-" 

"SAKIN!" Naruto özür dilemek üzere olan Obito'yu bağırarak susturdu. "Özür dilemen gerekmiyor, evet bir çok hata yaptın. Ama sabote edildin. Özür dilemesi gereken kimse yok." Dedi ve Sasuke'ye döndü. "Senin özür dilemen gerekiyor ama şimdilik bunu görmezden geliyorum. Köye döndüğümüzde bana harika bir çıkma teklifi ve ardından da çocukların ilgilenmen gereken bir hafta borçlusun. İki bebekle tek başına ilgilenmek nasıl bir işkenceydi biliyor musun ha?!"

    Sasuke burukça gülümseyip, "Bilmiyorum... ama öğreneceğim." Dedi. Naruto hemen kafasını başka bir tarafa çevirip kızaran yüzünü ve tekleyen kalbini sakinleştirmeye çalıştı. Niye bu lanet olası Uchihaların hepsi yakışıklı, tatlı ve karizmatik olmaz zorundaydı?! Lanet olsun! 

"Narutoooo!" Sarışın çocuk kendi ismini seslenen kişiye, kardeşine döndü. Kızın kolunda ki kocaman yarayı gördüğünde endişeyle ayağa kalkmayı denedi ama acıy yüzünden geri oturmak zorunda kaldı. Nanamety ve Kakashi onlara destek oldukları sırada Naruto bu yarayı fark etmemişti. Ayağa kalkmasına  gerek kalmadan Nanamety ona yaklaşmış ve kollarını gencin omuzlarına dolamıştı bile. "İyisin, tanrıya şükürler olsun, sadece bir kaç saniye gitmiştim, sizi bulamayınca endişelendim!"

"İyiyim ben, iyiyim. Ya sen? Yaran var Nanamety!" Naruto kardeşinin yüzünü endişeyle süzdü, her yeri toz içindeydi, kıyafetleri parçalanmış ve bedeninin bir çok yerinde yara vardı. 

"İyiyim. Sorun yok, sadece bir kaç sıyrık." Uzaktan yaklaşan takıma dönmeden önce söyledi. Shikamaru onlara doğru koşuyordu, arkasından da Neji, TenTen, Gaara ve Sakura geliyordu. Neji ve TenTen birbirlerine yaslanmış, yavaş adımlarla ilerliyordu. Gaara Naruto'ya doğru koşturuyordu. Fuu'nun ölümünden sonra kendini Naruto'ya daha çok bağlı hissetmeye başlamıştı. Değer verdiği insanlara daha fazla zarar gelsin istemiyordu. 

(Neji'yi öldürmediğimi söylemeyi unutmuşum galiba, hehe;))

     Shikamaru çevik hareketlerle Nanamety'i kollarına aldı. "Çok endişelendim! Çok endişelendim, ne Mendokse işsin ama be kızım ya! Ne kadar korktum haberin var mı?"  Nanamety kollarını sevgilisinin boynuna dolarken kıkırdadı. Ne yorulmuşlardı ama. Artık gerçekten dinlenmeye ihtiyaçları vardı.

    Hepsinin...

___________________________________________

    Köyün kapısı görüş alanlarına girdiğinde etrafta neşe dolu çığlıklar yükselmişti. Tüm savaş kurbanlarını savaş alanına en yakın köy olan Konohaya getirmişlerdi. Kapıda karşılandıklarında etrafta büyük bir hüzün olmasına rağmen zafer kutlamaları da vardı. En önde ilerleyen Naruto çcuklarını giriş kapısının önünde duran Konohamaru ve İruka'da gördüğünde, üzerinde ki tüm halsizliğin yok olduğunu hissetti ve oraya doğru koşmaya başladı. Bebeklerinin onu hissetmesini sağlamak için feromonlarını salmaya başlamıştı bile. Alphası tarafından ısırıldığı için Naruto'nun feromonlarını bebekler ve Sasuke'den başka kimse hissetmiyordu. Bu yüzden rahattı. 

    Menmayı tek koluyla kavarayıp Sanora'ya döndü ama onu Konohamaru'nun kucağında bulamadı. Babasının kollarındaydı Sanora, Sasuke'nin. Siyah saçlı bebek annesinin yaralı koluna doğru eğilip, "Anniş, uf?" diye sordu. Menma ve Sanora çok hızlı öğreniyorlardı. Geçen haftalarda bazı kelimeleri ve emeklemeyi sökmüşlerdi bile.  Sasuke, Menma'nın sesini duyduğunda gözünden akan tek damla yaşa engel olamadı. Gerçekten... Büyük bir aptaldı. Aklına gelen şeyle Naruto'ya döndü.

"Naruto?" Sarışın genç Sasuke'ye döndü. "İyi ki doğdun." Uzun süredir kimsenin görmediği bir gülümseme belirdi Sasuke'nin yüzünde. Naruto gözlerini kapadı, "Teşekkür ederim Sasuke." Oda gülümsedi. İkili kanlar içinde, yüzlerinde ki gülümsemeyle ne kadar ürkütücü olduklarını bilmeden gülüyorlardı.

___________________________________________

Kaosun bittiğini düşünmenizi istemiyorum. Daha Uzumaki laneti vaaarr hehheeheh. Neyse en azından artık 'piç Sasuke' değil sadece 'Sasuke'.

Hadi öptüm sizi.