Սեր առաջին հայացքից

Մաս 13

Հաջորդ օրը ես գնացի համալսաան; Կհարցնեք, թե ինչու՞; Դե քանի որ քննական էր և ես չէի ցանկանում քննություններից բացակայել, բանց ավելի շատ ցանկանում էի գտնել այս ամենի հեղինակին; ; Ամբողջ օրը նստած էի լսարանում, քանի որ հազիվ էի կարողանում շարժվել; Գլուխս ցավում էր, և կարծես թե ջերմություն ունեյի; Մի պահ քնել էի և արթնացա ինչ-որ մեկի ներկայությունից; Աչքերս բացեցի և իմ դիմաց տեսա Կրիսին; Նա գլուխը հենած ձեռքերին նայում էր ինձ; Այդ հայացքից իմ ներսում ինչ-որ անհասկանալի բան կատարվեց և չգիտես ինչու հուզմունքից դեմքս թաքցրեցի վարսերիս մեջ; Ի՞նչ է պատահել, ինչու՞ է այդ տղան ինձ վրա այդպես ազդում;  

Մի քամի րոպե մեր միջև լռություն էր և նա առաջինը այն խախտեց;

- Ինչու՞ ես համալսարան եկել, մի թե վիճակդ չես տեսնում չես էլ կարողանում ոտքերիդ վրա կանգնել; Նա իսկապես զայրացած էր; 

-Ես չեմ ուզում բացակայել քննություններից, բացի այդ ուզում եմ  ամեն գնով գտնել այս ամենի մեղավորներին;

-Ես զարմանում եմ մարդ ինչքան պետք է համառ ու իրեն չխնայող լինի, որ այդ վիճակով գա համալսարան- զայրացած ձայնով ասաց Կրիսը;

Մինչև չգտնեմ ինձ հետ այսպես վարվողներին չեմ հանգստանա, նրանք ամեն ինչի համար պատասխան են տալու;

-Քո կարիքը չկա- գոռաց Կրիսը- ես և տղաները դրանով զբաղվում ենք և շուտով կգտնենք մեղավորներին; ես չեմ հասկանում, ինչու՞ ես միշտ հայտնվում այնտեղ որտեղ պետք չէ, ինչու՞ ես այդքան համառ, պահում ե քեզ այնպես կարծես անդաստիարաակ աղջիկ լինես, լեզուտ էլ շատ երկար է,քո նման աղջիկ ես դեռ չեմ տեսել;

Նրա խոսքերը իսկապես  ինձ ցավ պատճառեցին: Ոչինչ չպատասխանելով ես շրջվեցի սր դուրս գամ լսարանից, բայց չհասցրեցի, քանի որ երկու ամուր ձեռքեր գրկեցին ինձ, իսկ  ես սառել էի և չգիտեյի ինչ ինչ անել:

- Բայց այդ համառ, բռի անդաստիարակ և լեզվանիկ աղջիկը ինձ դուր է գալիս: Առանց նրա ես չեմ պատկերացնում իմ ամբողջ կյանքը: Նրա արհամարհանքը և ատելությունը տեսնելով ես ուզում եմ ինքնասպան լինել: Նրան ուրիշի հետ տեսնելով ես ինձ չեմ կարողանում տիրապետել: Անսովոր է չէ ինձնից լսել այսպիսի խոսքեր,ես ինքս էլ չեմ հավատում որ հիմա քո առջև կանգնած ասում եմ այս խոսքերը, բայց հավատա սա իսկապես ճշմարտությունն է: Իմ կյանքի ամեն րոպեն, ամեն օրն ու ամեն ժամը լցվաած է քո մասին մտածելով: Ես գիտեմ, որ քեզ ցավ եմ պատճառել,բայց խնդրում եմ ներիր ինձ: Ներիր այն արցունքների համար, որ իմ պատճառով ես թափել, այն բոլոր հոգեկան ապրումների համար որոնք  նույնպես իմ պատճառով են:  Ներիր այս  վերքերի ու կապտուկների համար, ներիր ամեն ինչի համար ես իսկապես մեղավոր եմ քո առաջ: 

Այս բառերից հետո Կրիսը ծնկի եկավ իմ առջև և կախեց գլուխը: Այդ պահին սիրտս սկսեց արագ բաբախել,ես հասկացա, որ այս ընթացքում ինքս չգիտակցելքվ սիրել եմ նրան, եթե նույնիսկ գտնվել եմ Ջուն Կիի կողքին ակամայից մտածել եմ միայն նրա մասին, եթե այդ մտքերը բացասական էին դրանք միայն Կրիսի մասին էին: 

Այս ընթացքում  մեր միջև լռություն էր: Ես ուղղակի չգիտեյի ինչ ասել, իսկ Կրիսը սպասում էր իմ պատասխանին: 

- Բարձրացիր Կրիս- ասացի ես:

- Ոչ միայն այն ժամանակ կկանգնեմ, երբ լսեմ, որ դու ինձ ներել ես:

- Այ ապուշ չես հասկանում ներում եմ քեզ:

- Օ հին Աննան վերադարձավ- ժպտալով պատասխանեց նա:

Կրիսը հանկարծ արագ մոտեցավ ինձ: Նա այնքան մոտ էր կանգնած, որ ես զգում նրա շնչառությունը: 

- Իսկ հիմա կարող ես պատասխանել իմ հարցին: Ես քեզ  գոնե մի փոքր դուր եմ գալիս՞:

Այս ըթացքում ես նրա աչքերի մեջ տեսա հույս, սեր, սպասում և նույնիսկ վախ: 

Ըհն- հազիվ լսելի ձայնով շշնջացի ես:

-Ինչ՞ չեմ լսում- հեգնական ժպիտով ասաց նա:

- Լավ էլ լսեցիր հերիք է հեգնես:

- Նորից ասա ես իսկապես չեմ լսել:

- Հա դուր ես գալիս-  ամոթից չգիտեյի դեմքս որտեղ պահեմ, իսկ նա խաղում  է ինձ հետ:

-Դե ավելի բարձր չի լսվում:

- Դու ինձ դուր ես գալիս- բառերը հատիկ հատիկ արտասանելով պատասխանեցի ես:

Նա մի պահ սառավ հետո արագ վազեց և այքան ամուր գրկեց ինձ, որ ես քիչ է ր մնում շնչահեղձ լինեյի:

- Հեյ բաց թող հիմա կխեղդես:

- Կներես չէի ուզում:-  մեղավոր ձայնով ասաց նա:

Հանկարծ լսարանի դուռը  բացվեց և ներս ընկան 11 հոգի Կրիս գոռալով:

Կներեք որ խանգարեցինք, բայց Կրիս շտապն գործ կա - ասաց Սեհունը :

- Մենք իմացել ենք, թե ով է այս ամենի ետում կանգնած- ասաց Լուհանը:

Եվ ո՞վ  - հարցրեցի ես:

-Յու Ռան - ասաց Սուհոն: