The Playboy's Pursuit

22: I'm back

SUZY'S POV

"Suzy, may lalaking naghahanap sa'yo kanina pa."

I frowned when Lea greeted me that pagkalapit ko palang dito sa counter.

Kakatapos ko lang magdeliver ng mga order at ito na agad ang bumungad sa'kin.

"Naghahanap? Sino raw?"

"That pretty guy in that table.." she whispered sabay turo sa bandang likuran ko.

Sinundan ko na agad ang direksiyon ng daliri nito, sa direksyon ng isang lalaking nakaupo sa isang table na nasa dulong bahagi ng Café. Konti nalang ang customers dito ngayon dahil malapit na naman ang uwian ng mga office workers so it wasn't hard for me to find that man in a baby blue shirt at a corner. A few empty cups were on his table kaya halatang kanina oa nga ito rito.

Nakayuko ito habang may tinitingnan sa menu list but probably, he felt that someone was watching on him now kaya nagtaas na agad ito ng tingin saka tumingin sa gawi ko.

The moment our eyes met, a boyish grin instantly appeared in his mouth sabay kaway sa'kin.

And I couldn't help but waved back at him at ngumiti rin dito.

Klent Andrada in his usual good looking self.

Medyo matagal-tagal ko na ring hindi nakikita ito simula nung inaya ako nito maging date nito sa family dinner sa bahay nito.

I wonder why he was here..

"Sino siya? Boyfriend mo ba ang gwapo na'yon? Mukhang mayaman ah.."

I shook my head with a smile when Lea whispered those questions.

"He's a classmate, Lea. Pupuntahan ko na muna siya sandali. Tawagin mo nalang ako kapag may deliveries na naman okay?'

"Yeah, sure, sure. Go now. Kanina pa 'yan naghihintay sa'yo."

Tumalima na'ko agad saka nakangiti ng lumapit kay Klent. Tumayo naman agad ito pagkalapit ko rito.

"Klent!"

"Suzy!" nakangiting bungad nito sa'kin at siyang gulat ko nalang when he suddenly pulled me for a hug.

Too awkward with it, hindi na'ko kumilos habang kayakap ito. Agad naman niya akong binitiwan habang ang laki pa rin ng ngiti nito
.
"How are you? Ang tagal mong nawala ah. I've came here a few days ago pero sabi ng mga katrabaho mo, nasa bakasyon ka raw and good thing I've came here today dahil nanditi ka na rin sa wakas."

I stiffly nodded my head at him saka ngumiti uli rito. Trying to ignore how his hug made me feel right now. Because heck! Being hug by him was just my dream before and now, nagkatotoo na ito.

Alrigh, Suzy. Just calm down. It was just a hug my goodness!

"Oo. Kakauwi ko nga lang kahapon. Ikaw? Kumusta ka na? Sorry nga pala hindi kita nasamahan dun sa family dinner niyo huh? Marami kasi akong ginagawa kaya hindi kita masamahan."

"No. It was fine. I didn't came here for that anyway. Pumunta lang ako rito para kamustahin ka. Upo ka muna." He invited sabay hila ng bakanteng upuan sa table nito para sa'kin.

Tumalima na'ko agad dahil kanina ko pa talaga gustong umupo after almost an hour of just driving around the city for deliveries.

"So how are you? Hindi ka na nagpapakita sa school kaya nag-alala lang ako na baka ano ng nangyari sa'yo. No one in our class knows how you've been doing these days kaya pumunta na'ko rito." He said as he sat on his seat.

And just hearing him saying this now, na nag-aalala ito, hindi ko na napigilang mas mapangiti pa lalo rito.
Dahil hindi ko alam na may taong maghahanap rin pala sa'kin sa pagkawala ko.