Γράμματα για τους Εκείνους της ζωής μου

Σίγμα (Ένα μεθυσμένο ερωτικό γράμμα) ☆

Γεια σου, Σίγμα.

Σε αυτό θα είμαι σκληρή μαζί σου. Δε με νοιάζουν ούτε τα γλυκά σου μάτια, ούτε οι ευγενικές σου λέξεις.

Σίγμα, είμαι εδώ και ώρα μεθυσμένη, κι όλα είναι αστεία. Εσύ όμως, δεν είσαι. Έχεις κοφτερές γωνίες στο πρόσωπό σου, Σίγμα, αλλά δεν κόβεις τίποτα με αυτές. Μην είσαι μικρός, σαν εκείνους. Με έκανες να πιστέψω σ' εσένα. Θα τραβήξεις το Εξκάλιμπερ και θα κόψεις ό, τι σε πληγώνει, όμορφε, μυστήριε Σίγμα, με τα όμορφα τετράδιά σου και τις στριμμένες, αιώνιες γυναίκες της ζωής σου. Μη με απογοητεύσεις. Γίνε ο ιππότης σου και καν' τα όλα λίμπα. Βρε Σίγμα, είσαι πανέξυπνος, αλλά τι να το κάνω. Η λέξη είναι λέξη, εσύ τι είσαι; Εγώ, ας πούμε, είμαι ρομαντική, και το λαβ στόρι σας με αηδιάζει. Για άλλα θα έγραφα τόμους.

Σίγμα, είμαι συγγραφέας. Ο έρωτας με κάνει να γράφω ανεξέλεγκτα σαν μηχανή. Εσύ, όμορφε Σίγμα, δεν είσαι ερωτευμένος. Θα έγραφα κάτι όμορφο αν ήσουν. Θα σας έβλεπα τώρα, μπροστά μου, να χορεύετε βαλς κάτω απ' τα αστέρια, σαν καλεσμένοι σε χορό μιας άλλης εποχής. Αλλά Σίγμα, χορεύεις μόνος. Καμία δε σε αγγίζει.

Σίγμα, είσαι πολύ ψηλά και ρίχνεις τα δίχτυα σου πολύ κάτω. Δεν έχω προλάβει να σε αγαπήσω, έχω προλάβει όμως να δω τον εαυτό μου σ' εσένα. Σίγμα, μόνος σου χορεύεις πολύ όμορφα. Με κάνεις να θέλω να χορέψω μαζί σου. Σίγμα, τα χείλη σου μυρίζουν βανίλια, κι αγαπώ τη βανίλια. Όταν είσαι δυνατός, σε ερωτεύομαι. Μη φύγεις, ίσως είναι αστείο, αλλά αυτή τη στιγμή στάζουν δάκρυα απ' τη σελίδα μου. Σίγμα, έχεις γαλαξίες να δώσεις, και παλεύεις να τους χωρέσεις σε μια τρύπα στη Γη. Η Γη όμως δεν είναι ο μόνος πλανήτης. Σκέφτεσαι πως υπερτερεί, αλλά ίσως είναι ο πιο σιχαμερός. Κρατάει εμάς, τους ανθρώπους. Που τη μολύναμε. Που την πληγώσαμε.

Σίγμα, νιώθω πως γράφω μέσα σε όνειρο. Η μουσική είναι μεθυστική... Ταγκό. Ακουγόταν από το εστιατόριό μας το βράδυ στη Μύκονο... Κι εγώ ονειρευόμουν το μέλλον, κι ήμουν ακόμα δέκα χρονών. Ονειρευόμουν τον έρωτα, πως θα έρθει να με πάρει ενώ κοιμάμαι, και δε θα γυρίσω ποτέ πίσω... Σίγμα, ο έρωτας είναι όμορφος, και δεν πιστεύω ότι δε σου αξίζει να χορέψεις. Κάνε ένα βήμα, Σίγμα. Κι άλλο ένα. Σου αρέσει, βλέπεις; Είσαι όμορφος, η μουσική σε συνοδεύει σαν να έχει ραφτεί στις γωνίες του όμορφου προσώπου σου. Μην ξεχνάς να χορεύεις, Σίγμα, σου αξίζει να χορεύεις πάνω στα φθινοπωρινά σύννεφα, σου αξίζει το φεγγάρι να στάζει στους ώμους σου σαν νερό. Μην τους αφήνεις να σε κρατάνε κάτω. Σίγμα, είσαι ένας άντρας. Όχι ένα αγοράκι. Δε θα σου φερθούν έτσι. Δειξ' το τους.

Χόρεψε μόνος σου, σαν να είναι η τελευταία σου μέρα. Εγώ θα σε βλέπω, και θα σε χειροκροτώ. Σιγά το κοινό, όμως σε θαυμάζω. Μη σταματάς να χορεύεις. Μη σε νοιάζει. Τα αστέρια πάντα ερωτεύονται μια δυνατή ψυχή.

Χόρεψε, Σίγμα, μέχρι να πέσουν όλα να σε θάψουν.

Εσύ, χόρεψε.

~2018