War of Love - BakuDeku -

6. Bölüm

!Bu bölüm, Izuku’nun neden Katsuki’yi hatırlamadığını anlatmak için yayımlanmıştır!

                    “Gerçek benlik..?”

Izuku yeni evine yerleşmiş, film izliyordu. Kapının çalması ile yerinden fırladı ve hemen kapıyı açtı. “Siz Izuku Midoriya mısınız?” dedi kapıdaki kız. “Evet, benim.” dedi Izuku sakince. “Ben Sakura, Shō beni buraya gönderdi.” dedi Sakura gülümseyerek. “Buyrun, geçin içeri.” dedi Izuku kapıyı tamamen açarken. Sakura içeri girip salona girdi. “Evet, ben senin asistanın gibi birşeyim!” dedi Sakura heyecanla. “Hayatın, geçmişinden bahset biraz.” dedi Sakura. Izuku hâlâ oturamamıştı, ama cevapladı. “Benliksiz doğdum, bunun yüzünden sevdiğim çocuk beni sürekli dışladı.” dedi Izuku duygusuzca. Sakura üzüldüğünü belli etmeden onu dinledi.

“Senin benliğin ne?” dedi Izuku. “Benimki mi?” dedi Sakura. “İnsanların anılarını yönetme.” dedi sakura. “Nasıl birşey yani?” dedi Izuku. “Anıları görebiliyor ve silebiliyorum.” diye açıkladı Sakura. “Anladım..” diye mırıldandı Izuku. “Bir yan etkisi yok mu?” dedi Izuku merakla. “Var,” dedi Sakura. “Ne kadar anıları silsem bile bir süre sonra hatırlamaya başlıyorlar. Bazıları direkt olarak hatırlıyor, bazıları rüya olarak görüyor ve bayılma gibi şeyler oluyor.” diye ekledi Sakura. Izuku'nun ilgisini çektiği çok belli oluyordu, gözlerinin içi parlıyordu.

1 Hafta gibi bir süre sonra;
“Izu..” diye mırıldandı Sakura. Izuku’nun omzuna dokundu ve benliğini aktifleştirdi. “Efendim Sakura?” dedi Izuku. Ne olduğunu anlamamıştı. “Geçmiş anılarını göster!” dedi Sakura birden. Artık Izuku'nun anıları kontrolü altındaydı. Ona benliğini söyledi ana gidip ‘insanladın anılarını yönetme’ kısmını, ‘zamanı dondurmak’ olarak değiştirdi ve yaptığı açıklamayı da değiştirdi. “Katsuki Bakugou ile olan tüm anılarını, Katsuki Bakugou'yu kökten unut.” dedi Sakura. Bunu demesi ile Izuku bayıldı. “Özür dilerim Zuzu..” diye mırıldandı Sakura. Hatırlayınca acı çekecekti, bunu bilmesine rağmen yapmıştı bunu. Izuku’yu kucağına alıp yatağına kadar taşıdı. Izuku uyanınca farklı bir insan gibiydi. Nasıl söyleyeyim, daha mutluydu.

Sakura da onun için mutluydu, onu öz kardeşi gibi görüyordu. “Sakura ben çok garip hissediyorum.’ dedi Izuku. “Neden, birşey mi oldu?” dedi Sakura endişeyle. “Midem bulanıyor, kusacağım.” dedi Izuku zar zor. “Hemen bir kap getireyim!” dedi Sakura. Sakura hızlıca mutfaktan derin bir kap aldı ve Izuku'ya verdi. Izuku işini halledince Sakura ile birlikte mutfağa, ilaç içmeye gittiler. “İşte, burada.” dedi Sakura elindeki kaşığı Izuku’ya uzatırken. Izuku ilacı içti ve bir bardak su içti. “Daha iyi misin?” dedi Sakura endişeli olduğunu belli eden bir ses tonu ile. “Biraz bekle, sakin ol.” dedi Izuku gülerek. Sakura iç çekerek “Tamam!" dedi. Sakura bunu yapması gerektiğini hissetmişti, sanki bu dünyaya Izuku'nun kötü anılarını unutturmak için gelmiş gibi hissediyordu.

1 Yıl kadar sonra...
Izuku, yavaş yavaş herşeyi hatırlamaya başlıyordu. Şuan sadece onun sarı saçlı olduğunu hatırlıyordu. 1 tane şarkısı vardı, Summer Depression. Bir de daha yayınlanmamış, Shatter Me adında bir şarkısı vardı. Sakura’nın en büyük korkusu haline gelmişti Izuku'nun bayılması. Bir konserinde bayılabilir diye korkuyordu. Konser gibi birşey verilecekti şimdi de, ardından da festival yapılacaktı. Yani Shō böyle söylemişti. Izuku sahneye çıktıktan birkaç saniye sonra Bakugou’yu gelenlerin arasından bir yerde, pişmanlık ve hayranlık dolu bakışlar atarken buldu. Sinirlenmemiş değildi, ama bir anda ortaya çıkıp konuşamazdı Bakugou ile.

Sonunda konser birmişti. Herkes fotoğraf uzatıyordu Izuku’ya. Herkes demeyelim, gelenlerin 3’te 2.5’i. Sakura bir anda ortaya çıkıp herkesi dağıttı. “Teşekkürler Sakura!” dedi Izuku neşeyle. “Ne demek.” dedi Sakura sakin bir ses tonu ile. “Oh, Jirou!” dedi Izuku. Sakura’ya birşey demeden Jirou’nun yanına gitti. Fazla uzak değildi, ama Sakura ondan uzaklaştığı an Bakugou’yu hatırlayacakmış gibi hissediyordu. “İmza istiyordun galiba.” dedi Izuku Jirou denen kıza. “Jirou!” Jirou tanıdık ses ile arkasını döndü. “Merhaba Deku!” dedi Jirou. “Çok iyiydin.” dedi Jirou. “Sağol!” dedi Izuku.

“İmza istiyordun sanırım.” dedi Izuku. “Oh, evet.” dedi iki tane fotoğraf uzatırken. Birisi Instagram’a son koyduğu, diğeri ise ilk koyduğu fotoğrafı idi. “Şuna benim ismimi yazarak imza atsan.” dedi Jirou utanarak ve eski fotoğrafı göstererek. “Diğerine?” dedi Izuku. “Ona Katsuki yaz ve imzala.” dedi Jirou. Sakura herşeyi duymuş, Katsuki’yi hatırlayacak diye korkudan yerinde duramıyordu. Fakat olmadı. “Numaram fotoğraflafın arkasında!” dedi ve geri geldi. ‘Jirou denen kızı tanıyor galiba.’ diye geçirdi Sakura içinden. Arabaya bindikten sonra Sakura, Izuku’yu biraz övdü. Somra korktuğu soru geldi, “Sakura, Katsuki kim?” dedi Izuku. Sakura gerilmişti, ama belli etmek istemiyordu. “Bilmemen daha iyi...” diye mırıldandı. “Sen öyle diyorsan.” dedi Izuku, sonra Sakura onu zorla uyuttu. Sonunda Izuku’nun evine varmışlardı. Sakura, Izuku:yu yatağına yatırdı. Birkaç saat sonra Sakura telefonuna gelen mesaj ile uyandı.
———
Izuku: Yina aynı rüya.

Sakura: 3 kez üst üste mi? Hadi ama!
Su içip uyumana geri dön Zuzu. Ben oraya geliyorum. Anahtarım var zaten, girerim.

Izuku: Tamam...
———
Sakura hemen kendi evinden çıkıp Izuku’nun evine gitti. Izuku üç gündür Katsuki ile alakalı rüyalar görüyordu.

1 gün sonra...
Izuku dışarı çıkmak istediğini söyleyip dışarı çıkalı birkaç dakika olmuştu. Sakura, Izuku’nun evinde Takashi ile oturuyordu. Bir anda Izuku aradı. Telefon 5. çalışta açtı. “Sakura ben-” dedi sadece, sonra telefondan düşme sesleri geldi. Sakura hemen telefonunu kapattı ve Izuku'yu aramaya başladı. “Bulamıyorum Allah kahretsin!” diye bağırdı Sakura. “Sakin olun Bayan.” dedi polis. “Nasıl sakin olayım? Neden kullandım ki salak gibi?” dedi bağırarak Sakura. “Baygın bulunmuş.” dedi başka bir polis. Izuku’yu ambulansa yerleştirdiler ve Sakura’yı da alıp hastaneye gittiler. Sakura, Izuku’nun başında duruyordu. Doktorların, “Bir özgünlük yüzünden.” dediğini duydu. Gözleri fal taşı gibi açıldı Sakura’nın. Bir anda kendini tutamadı ve ağlamaya başladı. “Izuku!” diyerek girdi odaya Inko.

“Bayan Inko, ben özür dilerim..” diye mırıldandı Sakura. “Senin bir suçun yok Sakura.” dedi Inko göz yaşlarının arasından. Izuku birkaç saatin ardından yavaş yavaş gözlerini açmaya başladı. “Bebeğim!” diye bağırdı Inko. “Anne, neredeyim ben?” dedi Izuku korkarak. “Hastanedesin, bayıldın.” dedi Sakura. “Anladım...” diye mırıldandı Izuku. “Ne zaman çıkabilirim?” dedi Izuku. “Yarın,” diye atladı konuşmaya odadaki doktor. “Inko ve Sakura hanım, sizi dışarı alalım.” dedi doktor. Inko ve Sakura hiç ses çıkartmadan odadan çıktıkar. Sakura birşey fark etti, gözlerindeki ışık yavaş yavaş sönüyordu. Bu yakında hatırlayacağını işaret ediyordu. Sakura korksa bile Izuku’ya anlatıp güvenini kaybetmek istemiyordu...

-----------
Medyadaki video benim 🥳✨
Bunu bir bölüm saymayın, Sakura'nın olaylara bakışını okudunuz sadece.