"En kusursuz cinayet," dedi yeşil saçlı. "Birinin yaşama sevincini öldürmektir." Sarışın ne olduğunu anlamasına rağmen birşey demedi, diyemedi. Çünkü biliyordu, yeşil saçlı haklıydı.
“Olur, neden olmasın!” dedi Izuku enerjik bir ses tonu ile ve Katsuki’nin hazırlanmasını beklemeye başladı... Katsuki, Izuku’nun önünde giyinmedi tabii ki, kuyafetlerini seçti ve banyoya girdi. Orada giyinecekti. “Hazır olunca seslen!” diye bağırdı Izuku, Katsuki’nin odasından. “Ben miskin hayvan değilim, hazırım Deku.” dedi sahte bir kızgınlık ile Katsuki. İkisi de birbirine bakıp güldüler ve odadan çıktılar. “Biz çıkıyoruz!” dedi Izuku mutlu bir ses ile. “Tamam, dikkatli olun!” dedi Inko. İkisi de tamam dedi ve dışarıya çıktılar. “Nereye gidelim?” dedi Izuku. “Takip et beni!” dedi Katsuki. İkisi de birşey demeden yürümeye başladı. Birkaç dakika sonra çok güzel, deniz manzaralı bir yere varmışlardı. “Nasıl buldun?” dedi Katsuki denizdeki dalgalara bakarken. “Çok güzel...” diye mırıldandı büyülenmiş olan Izuku. “Seveceğini biliyordum!” dedi Katsuki.
Izuku gülümsedi ve Katsuki’ye baktı. Bu sefer büyülenen kişi Katsuki’ydi. “Teşekkürler Kacchan!” dedi Izuku. Katsuki birşey diyemeden Izuku’nun elini tuttu ve hâlâ sıcak olan kumlara doğru sürükledi. Denize yakın, bir yandan da suların ulaşmayacağı bir köşeye oturdu ve Izuku’ya oturmasını işaret etti. “Beni neden buraya getirdin ki?” dedi Izuku merakla. “Bu güzelliği görmeni istedim.” dedi Katsuki denizi izlerken. Gökyüzünün rengi ve denizin rengi aynıydı, sanki gökyüzü de denizin bir parçasıydı. “Konserin olacağını duydum.” dedi Katsuki duygusuz bir ifade ile gözünü denizden ayırmadan. “Evet, 4 ay sonraydı galiba, fakat şimdiden ilan asmaya başladık!” dedi Izuku enerjik bir ses ile. “Hayatın nasıl?” dedi Katsuki, herşeyi öğrenmek istiyordu. “Arkadaşsız bir hayat sürmeye tam gaz devam ettim.” dedi Izuku. İkisi de gülmeye başladı.
Biraz konuştuktan sonra hava az da olsa kararmaya başladı. “Deku...” diye mırıldandı Katsuki. “Evet Kacchan?” dedi Izuku. “İçimde çok garip bir his var.” diye başladı söze Katsuki. “Sanki sen bir kuşsun, avcumun içindesin, bıraktığım an kaçıp uzaklara gideceksin...” diye mırıldandı Katsuki. Izuku, Katsuki’yi dikkatle dinliyordu o sırada. Hava şuan çok güzeldi, Izuku’nun dikkatini çekmiş olacak ki kumdan gözlerini ayırıp gökyüzüne bakmaya başladı. “Şimdilik bu duyguları bir kenara bırakalım ve bunun tadını çıkartalım.” dedi Izuku gökyüzünü işaret ederken. “Fotoğrafını çekmemi ister misin?” dedi Katsuki. Izuku hemen kafasını olumlu anlamda sallayınca Katsuki kalkıp telefonunu cebinden çıkarttı. Denize biraz daha yaklaştı ve bir fotoğraf çekti. “Numsran ne?” dedi Katsuki. Izuku hemen telefonu Katsuki’nin elinden çekip kendini kaydetti.
“Gönderirim ben sana sonra.” dedi Katsuki. “Şimdi göndersen?” dedi Izuku heyecanla. “İnternetim yok.” dedi Katsuki. Izuku biraz üzülmüştü, ama yüzüne yansıtmadı ve gülümsedi. “Hadi gidelim artık, birazdan hava kararır.” dedi Katsuki yerinden kalkarken. “Tamam!” dedi Izuku ve o da yerinden kalktı. İkisi de hiç konuşmadan Katsuki’nin evine kadar yürüdüler. Vardıkları sırada Inko’yu evden çıkarken gördüler. “Görüşürüz Kacchan!” dedi Izuku ve el salladı. “Görüşürüz Katsuki.” dedi Inko resmi bir ses ile ve Katsuki de onlara el salladı. Izuku ve Inko da biraz yürüdüler ve sonunda eve vardılar. “Anahtarın var mı Izuku?” dedi Inko sakince. “Yok anne, neden?” dedi Izuku. Inko hiç beklemeden kapıyı çaldı ve birşey demeden açılmasını beklemeye başladı. “Sakura evde mi?” dedi Izuku, Sakura’nın evde olduğunu bilmesine rağmen. “Hayır, beni arayıp çıkacağını söyledi.” dedi Inko. “Nasıl gireceğiz?” dedi Izuku. “Mitsuki’lere gideriz Izuku’m korkma!” dedi Inko, aslında korkmamış Izuku’yu rahatlatmak için. “Anne, Sakura’yı aramayı düşündün mü?” dedi Izuku bıkkınlıkla. “Oh, doğru!” dedi Inko, hemen telefonunu çıkartıp numarasını yeni öğrendiği Sakura’yı aradı. Inko “Alo?” dedi telefona.
“Anladım, o zaman biz Mitsuki’lere gideriz...” diye mırıldandı Inko. Izuku için bir sıkıntı yoktu, artık Katsuki ile iyi anlaşıyorlardı. Inko’nun kendisine ‘Katsuki’lere gitmek ister misin?’ diye soracağını düşünüyor Izuku, ama Inko onun fikrini almadan yürümeye devam etti. “Anne ben belki istemiyorum?” dedi Izuku sinirle. Inko ise çok gergin olduğunu belirtip yürümeye devam etti. Sonunda Katsuki’lerin evine vardılar ve kapıyı çaldılar. “Mitsuki, benim, Inko!” diye bağırdı Inko. “Katsuki, kapıya bak!” diye bağırdığını duydular Mitsuki’nin. “Tamam be!” diye bağırdı Katsuki annesine. Katsuki, kapıyı açınca yüzündeki ‘seni öldüreceğim’ ifadesi kemdini bir gülümsemeye bıraktı. “Hoş geldiniz, içeri buyrun!” dedi Katsuki neşeyle.
“Ne oldu Inko, daha demin çıktınız.” dedi Mitsuki merakla. “Anahtarlar Sakura’da kalmış.” dedi Inko. “Anladım, çocuklar siz Katsuki’nin odasına geçin bakayım!” dedi Mitsuki bağırarak. “Tamam Mitsuki teyze...” diye mırıldandı Izuku ve Katsuki’yi takip etmeye başladı. “Sakura şu çakma pembiş mi?” dedi Katsuki. “Aynen, normal saç rengi siyah.” dedi Izuku ve yola devam ettiler. Katsuki odasına varınca durdu ve kapıyı açtı. “Teşekkürler.” dedi Izuku ve içeri geçti. İki çocuk, hiçbirşey demeden öylece oturuyordu. Sessizliği bozan Katsuki oldu. “Aklında birisi var mı?” dedi. “Hm?” dedi Izuku uykulu bir ses ile. “Birley yok...” diye mırıldandı Katsuki ve telefonuna bakmaya devam etti. “Bana hâlâ fotoğrafı atmadın.” dedi Izuku. Katsuki, “Ne diye kaydettin kendini?” dedi. “Dekuisinlove...” dedi Izuku ve brklemeye başladı. “Tamam atıyorum.” dedi Katsuki ve hemen fotoğrafı attı. Fotoğraf kendisine ulaşınca Izuku’nun gözleri parladı. ——— Dekuisinlove
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Manzaraya aşık oldum...
927.269 beğeni, 297.369 yorum
SHINEEE: Ben çektim, tabii ki seversin. Dekuisinlove: Teşekkürler Kacchan... SHINEEE: Önemli değil, beğenmene sevindim.
Earphonejack: @SHINEEE Bakugou? SHINEEE: NE VAR!? Earphonejack: Deku’yu tanıyor musun? Dekuisinlove: Evet, beni tanıyor Jirou! Earphonejack: Ve sana caps açmadan yazmış! Şanslı... SHINEEE: GEBER KULAKLIK KIZ! Dekuisinlove: Sakin ol Kacchan...
QWERTY: Ne kadar güzel bir yer, nerede? Dekuisinlove: Sır. 🥳 QWERTY: Peeki-
Dekuisinlovefam: Ne zaman yeni şarkı çıkartacaksın? Dekuisinlove: Birkaç aya muhtemelen.. Dekuisinlovefam: Anladım... ——— “Vo sono cops oçmodon yozdo!” diye Jirou’nun yazdığını tekrar etti Katsuki. “Kacchan, insanlar ile dalga geçme!” dedi Izuku sinirle. “Tamam, tamam...” dedi Katsuki iç çekerek. “Bu Dekuisinlovefam kim?” dedi Katsuki ekrana ters ters bakarak. “Benim için açılan bir fan hesabı baba!” diyerek dalga geçti Izuku, Katsuki ile. “ ‘Kocchon, onsonlor olo dolgo goçmo!’ diyen de bendim zaten!” dedi Katsuki sinirle. “Çok gıcıksın!” dedi Izuku. İkisi de birbirlerine bakıp gülmeye başladı. “Izuku, Katsuki! Gelin!” diye bağırdı Mitsuki mutfaktan. “Tamam!” diye bağırdı Katsuki ve Izuku’yu da sürükleyerek odadan çıktı. “Geldik, ne oldu?” dedi Katsuki sinirle. “Yemek hazır.” dedi Mitsuki ve bir sandalye çekip sofraya oturdu. “Otursanıza!” dedi Inko ayakta duran iki çocuğa bakarak. Izuku ve Katsuki, Inko’nun bu lafının ardından hemen bir sandalye çekip oturdular. Masada 5 tabak ve her birinin içinde hazır pişirilmiş ramenler vardı. Masaru, yani Katsuki’nin babası henüz gelmemişti. Herkes yemeğini yedi ve kalktılar. Sofrada hâlâ Masaru için hazırlanmış tabak duruyordu. Buna aldırış etmeden Katsuki ve Izuku, Katsuki’nin odasına geçip oturmaya devam ettiler. Izuku, gözlerinin yavaş yavaş kapandığını hissetti ve kemdine engel olamadan uykuya daldı...
