Found You { Who Am I } [ Completed ]

''7''

ွေ႐ွာင္က်န္႔က သူ႔ရဲ႕အ​ေနာက္ကေနလိုက္လာတဲ့ ဝမ္ရီေပၚေၾကာင့္ တျဖည္းျဖည္းနဲ့ေဒၚသထြက္လာတယ္ ။ ရထားေပၚမွာကူညီေပးတာကိုေက်းဇူးတင္ေပမဲ့ အခုလိုမ်ိဳးက်ေတာ့ သူ႔ကိုစိတ္အိုက္လာေစတယ္ ။ ဝမ္ရီေပၚက သူ႔ကို ဘာအတြက္လိုက္ကပ္ေနရတာလဲ ။ သူ႔စီမွာဘာမ်ား႐ွိေနလို႔လဲ ။ သူတကယ္႐ူးခ်င္ေနၿပီ ။

" မင္းက ဘာလို႔ငါ့အေနာက္ကိုလိုက္ေနတာလဲ ။ ကိုယ့္အိမ္ကိုျပန္ေတာ့ေလ ''

" ဆရာကိုတစ္ေယာက္တည္းစိတ္မခ်လို႔ ''

" မလိုဘူး ငါက ကေလးမဟုတ္ေတာ့ဘူး ။ ငါဘာသာျပန္တက္တယ္ ။ မင္းလိုက္ဖို႔ေပးဖို႔မလိုဘူး ။ မင္းမိဘေတြစိတ္ပူေနလိမ့္မယ္ ျပန္ေတာ့ ''

" ဒါေပမဲ့ကြၽန္ေတာ္က.... ''

" ဝမ္ရီေပၚ ငါ မင္းကိုေျပာတာကိုနားမလည္ဘူး ။ ငါမႀကိဳက္ဘူး ငါတကယ္မႀကိဳက္ဘူးလို႔ ။ ငါရဲ႕အေနာက္ကို အခုလိုေတာက္ေလ်ွာက္လိုက္ေနတာက ငါ့ကိုစိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ေစတယ္ မင္းျပန္လိုက္ပါေတာ့ ။ မင္းေၾကာင့္ ငါတကယ္ပင္ပန္းေနၿပီ ။ ''

".........''

ဝမ္ရီေပၚက အဓိပၸါယ္ေဖာ္ရခက္တဲ့ မ်က္လံုးေတြနဲ႔ သူ႔ကိုစိုက္ၾကည့္ၿပီး ေခါင္းငံု႔သြားတယ္ ။ အဲ့ဒီေနာက္ ကြၽန္ေတာ္နားလည္ပါၿပီဆိုကာ ထြက္သြားေတာ့တယ္ ။ ေ႐ွာင္က်န္႔က စိတ္သက္သာရာရသြားသလိုမ်ိဳး ေလေတြမႈတ္ထုတ္လိုက္တယ္ ။ သူနည္းနည္းမ်ားလြန္သြားသလား ။ ဟင့္အင္း! မလြန္ဘူး သူမွန္တယ္ ။ သူသာ အဲ့ဒီလိုမေျပာရင္ ဝမ္ရီေပၚက အခ်ိန္ျပည့္လိုက္ကပ္ေနေတာ့မွာေလ ။

ဒါေပမဲ့လည္း မ်က္ႏွာေလးညိဳွးက်သြားတဲ့ ဝမ္ရီေပၚရဲ႕ပံုစံကိုျပန္ျမင္ေတာ့ ရင္ဘတ္ေတြတင္းၾကပ္လာတယ္ ။ အား! စိတ္႐ႈပ္လိုက္တာ ။ သူက ဘာလို႔ဒီလိုေတြျဖစ္ေနရတာလဲ ။ ဝမ္ရီေပၚဆိုတဲ့ေက်ာင္းသားေၾကာင့္ သူက စိတ္ကေယာက္ကယက္ျဖစ္ေနရၿပီ ။ ေ႐ွာင္က်န္႔က စတိုးဆိုင္ေလးတစ္ဆိုင္ကို အရင္ဝင္လိုက္တယ္ ။ ေခါက္ဆြဲေျခာက္ထုတ္ေတြနဲ႔ ဘီယာပုလင္းေတြဝယ္ၿပီးေတာ့မွ အိမ္ကိုျပန္လာခဲ့တာ ။

မိုးရာသီဆိုရင္လူေတြက အျပင္သိပ္မထြက္ၾကဘူး ။ အလုပ္မ႐ွိတာနဲ႔ ေစာင္ထဲမွာေကြးၿပီး အနားယူေနတက္ၾကတယ္ ။ သူေနတဲ့ေနရာကလည္း နဂိုကတည္းကလူသိပ္မ႐ွိ ။ အဲ့တာေၾကာင့္မို႔ သူရဲ့အိမ္ျပန္လမ္းက တိတ္ဆိတ္လို႔ေနတယ္ ။ မိုးေတြကပါရြာေနေတာ့ ပတ္ဝန္းက်င္က ပိုျပီးစိတ္ေျခာက္ျခားဖို႔ေကာင္းေနတယ္ ။