လ်ွပ္တစ္ျပတ္ ျဖစ္ပ်က္သြားတာကုိ Sehunေၾကာင္အေနမိသည္... ဘာျဖစ္သြားတာလဲ... အခုေလးတင္ထြက္သြားတ့ဲ Krisကဘာလို႔ ခ်က္ခ်င္းျပန္ေရာက္လာျပီး သူ႔ကုိ ဖက္ထားရတာလဲ...
Sehunတစ္ေယာက္ အေျခအေနကုိ နားမလည္နိုင္စြာနဲ႔ Krisရင္ခြင္ထဲ ျငိမ္သက္ေနမိရာက မ်က္ႏွာေမာ့ၾကည့္မိေတာ့... နာက်င္မွဳ တစ္စုံတစ္ရာေၾကာင့္ မ်က္ခံုးစတို႔ ရွံဳ႕တြန္႔လ်က္... ဖက္ထားရာမွ Sehunကုိယ္ေပၚ အနည္းငယ္ ျပိဳလဲလာတာေၾကာင့္ ေက်ာျပင္ကုိ ျပန္သုိင္းဖက္ရင္း ထိန္းလိုက္မိသည္... လက္ဖ်ားဆီမွာ ကပ္ျငိလာတ့ဲ ေစးပ်စ္ပ်စ္အရည္တခ်ိဳ႕...... မထင္မွတ္ပဲ ျမင္လိုက္ရတာ Krisသူ႔ကုိဖက္ျပီး လွည့္ကာလိုက္တ့ဲ ေနာက္ေက်ာဆီမွာ ရပ္ေနတ့ဲLuhan...... မ်က္ဝန္းေတြက အျဖဴေရာင္ဝင္းေတာက္ေနကာ လက္ထဲမွာလည္း ေငြေရာင္ ဓားတစ္လက္ကုိ ကုိင္ေဆာင္လ်က္...... အေလာတၾကီး ေျပးဝင္လာတ့ဲ Prof.Jongdae......
" YAHH... PARK CHANYEOL..."
ေဒါသတၾကီးေအာ္လိုက္တ့ဲ Chenကုိ Sehunနားမလည္နိုင္စြာ ၾကည့္လိုက္သည္... ဘာေတြျဖစ္ကုန္ျပီလဲ... Krisကေတာ့ Sehunရင္ခြင္ထဲ လဲျပိဳျငိမ္သက္လ်က္.........
" မေတြ႔တာၾကာျပီ လက္ေထာက္Kim..."
Luhanဆီကထြက္လာတ့ဲ ပုံမွန္ေလသံမဟုတ္တ့ဲ စကားသံတခ်ိဳ႕... မ်က္ႏွာသုန္မွဳန္လ်က္ လက္သီးက်စ္က်စ္ဆုပ္ ရပ္ေနတ့ဲChenကုိ ေလွာင္ျပံဳးတစ္ခ်က္ ျပံဳးျပျပန္ေသးသည္...
" ah... sorry... လက္ေထာက္မွ မဟုတ္ေတာ့တာ... . . ဒီကုိ ဘယ္လိုေရာက္ေနတာလဲ Kim Jongdae ssi !!! "
Chenတစ္ေယာက္ စိတ္လိုက္မာန္ပါ Luhanအနားကပ္သြားဖို႔ ဟန္ျပင္လိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲ Luhan ခ်က္ခ်င္းေနရာမွာတင္ ေခြလဲက်သြားခ့ဲသည္... လက္ထဲမွာလည္း ဓားမရွိေတာ့......
" LU... "
Sehun စိတ္ပူပင္စြာ ေအာ္ေခၚလိုက္ေပမယ့္ Krisကုိ ေပြ႔ထားလ်က္ပဲ ျဖစ္ေနသည့္အတြက္ ခ်က္ခ်င္းထသြားလို႔မရ.. Chenကပဲ စိတ္ေအးေအာင္ထားျပီး Luhanကုိ ေကာက္ေပြ႔လိုက္သည္...
" အရမ္းစိတ္မပူပါနဲ႔ သခင္ေလး... Luhan ပုံမွန္လိုပဲ ျပန္အိပ္ေပ်ာ္သြားတာပါ..."
Chenစကားကုိပဲ အလြယ္တကူလက္ခံျပီး သူေခါင္းျငိမ့္ျပေတာ့ Chenက အိပ္ခန္းဆီ Luhanကုိ ေပြ႔ေခၚဝင္သြားသည္... အခု Luက ျပသနာမဟုတ္... Kris... Krisဘာျဖစ္သြားတာလဲ... အခုထိ သူ႔ရင္ခြင္ထဲ ျငိမ္သက္စြာ လဲက်ေနဆဲ... ႏွလံုးေနရာ ထိုးစုိက္မိခ့ဲတာ မဟုတ္ရင္ Vampiတစ္ေကာင္က ဒီေလာက္အလြယ္ နိဂံုးမခ်ဳပ္သြားဘူးမလား... Krisေက်ာက ဓားဒဏ္ရာဆီ အျမန္ၾကည့္မိေတာ့ ထြက္ျပီးသားေသြးေတြ ေပေနတာကလြဲ အနာတရမရွိ အသားေရက နဂိုအတိုင္း ျပန္ေကာင္းေနျပီ... ဒါမယ့္ ဘာလို႔ ျငိမ္ေနေသးတာလဲ......
