Hayal Kırıklığı | Texting

1.2

"Lamia Toprak. Müdür seni çağırıyor."

Bu bir anons değildi, karşımda duran çocuk söylüyordu. Gözlerimi kaldırıp onun bakan gözlerine bakmaya başladım.
Ettiğim basit bir kavganın kadar büyük bir olaya sebep olacağını nereden bilebilirdim ki?

Mirza o gün beni müdürün odasına götürmeye geldiğinde ilk onu o zaman görmüştüm ve ona aşık olmuştum. Eski anılara daldığımda meğer o günleri ne kadar özlediğimi fark ettim. Sıradan bir günün teneffüs saatinde kantinde Arı ile oturup bir şeyler yiyip saçma konulardan bahsediyorduk. "Galiba sonumu seninle görmeliyim." dedim gülerek. Okulda Arı dışında kimseyle konuşmuyordum o da bana samimi bir tavırla gülümsedi. Ona Mirza'ya mesaj attığımı söyleyince bana demediğini bırakmamıştı çünkü o ve diğer herkes Mirza ile sadece eğlenmek için sevgili olup sıkılıncada ayrıldığımı düşünüyordu. "Madem Mirza'ya kendini affettirmek istiyorsun karşısına çık çünkü böyle mesajlarla olmaz." Haklıydı. Arı'ya minnet dolu bakışlar atarak gülümsedim. Biraz düşününce aklıma dahiyane bir plan bile gelmişti. "Sanırım ne yapacağımı biliyorum."

Tam Arı'ya planımı anlatacağım sırada telefonum titremişti. Heyecanla elime aldım telefonumu ama gelen mesaj Mirza'dan değil.
Berk'ten.

Beni basketbol sahasına çağırıyordu.

Arı değişen yüz ifademi görüp kafasını telefonuma çevirdi gelen mesajı okuduğunda içini çekti. "Berk hala pes etmiyor ha?"

Berk, okula geldiğim ilk günden beri bana aşık ve peşimi bırakmaya niyeti yoktu. Israrcı bir tip olduğunu söyleyebilirim ama aynı zamanda sinir bozucu. Sinirle ayağa kalktım artık ona haddini bildirme zamanı gelmişti. "Gidip buna bir son vermem gerek." dedim Arı'ya bakarak. "Seninle gelmemi ister misin? Sana bir şey falan yapmasın." Kafamı olumsuz yönde salladım. "Merak etme, buna cesaret edemez."

Kantinden çıkıp basketbol sahasına geldiğimde kocaman saha bomboştu tam ortada dikilmiş beni bekleyen Berk'i görünce istemsizce gözlerimi devirdim. "Ne istiyorsun Berk?" Beni gördüğünden beri yüzünde ki gülümseme gitmemişti buraya gelmeme şaşırmıştı. "Lamia seni çok seviyorum.. Aramızda bir şeyler var bunu sende hissediyorsun biliyorum." Bana yaklaşmaya çalıştığında elimi uzatarak onu durdurdum. "Sen kafanda kuruyorsun sadece. Yeter artık bırak peşimi!"

Konuşurken sesi titriyordu. Aslında Mirza'nın bana yaptığının aynısını şimdi ben ona yapıyordum. Aşktan vazgeçmesini istiyorum. Ama Berk'in ki aşktan daha çok bir takıntıydı. "Başka birisini mi seviyorsun?" sesi boş sahada yankılanıyordu. Ne olduğunu anlayamadan sertçe kolumu kavrayıp beni kendisine yaklaştırdı. "Kim olduğunu söyle! Mirza mı?"

Çok korkmuştum çünkü delirmiş gibiydi onu itmeye çalıştım ama başarısız olmuştum kalbim çıkacakmış gibi hızlı atıyordu. Bu sefer yüzüme daha da yaklaştı. "Onu hala unutmadın mı?" Tekrar elinden kurtulmaya çalıştım hatta tekme attım ama bir türlü elinden kurtulamıyordum. "Evet! Onu seviyorum. Hep seveceğim ve seni hiçbir zaman sevmeyeceğim." Bileğimi tuttuğu elini daha da sıkmaya başladı.

O sırada sahanın boş olmadığını fark ettim. Mirza daha önce görmediğim kadar sinirli bir halde bize doğru yaklaşıyordu. Ne yapacağını anladığımda sıkıca gözlerimi kapattım. Duyduğum tek şey bir yumruk ve yere düşme sesi. Mirza'nın sesi yankılanıyordu kulaklarımda. "Ona dokunma! Dokunamazsın!"

Gözlerimi açtım Berk yerde yatarken bile ona yumruk atmaya devam ediyordu şoktan kurtulduğum da onun kolunu hızla kendime çekip vurmasını engellemeye çalıştım. "Yapma Mirza! Lütfen dur!"

Durdu ve bana baktı gözlerinden ateş çıkıyordu. Berk'e son kez tekme atıp beni kolumdan tuttu onunla yürümem için sürüklemeye başladı. Oradan çıktığımızda kolumu ittirdim hissettiğim acıyla yüzümü buruşturdum. "Bırak! Acıyor.."

Kolumu bıraktığında okul formamı sıyırdım ve morarmış olduğunu fark ettim. Mirza kolumu kendine çekip daha detaylı bakıyordu. Ağzından çıkan küfürleri hissettiğim acıdan duyamıyordum. "Geri dönüp ağzını burnunu kıracağım!"

Tekrar oraya gitmeye yeltendiğinde kolundan tutup kendime çektim. "Hayır, yapmayacaksın." Bu sefer sinirle bana bakmaya başladı. "Neden bana söylemedin? Seni rahatsız ettiğini!"

Kolumu okşarken cevap verdim. "Benden nefret eden birine mi? İlgileneceğini sanmıyordum. Eğer bir daha böyle birşey olursa söylerim." Alnında ki damarlar görünecek kadar sinirle bağırdı. "Sence bir daha böyle birşey olmasına izin verir miyim?" Bir anlığına yüzümde buruk bir tebessüm oluştu onun her ne olursa olsun beni koruyacağını biliyordum az önce ki korkum çoktan uçup gitmişti. "Vermezsin."

Arı beni görüp yanıma koştuğunda anlamıştım Mirza'ya onun haber verdiğini. "Lami iyi misin?" Yüzü çok endişeliydi. "İyiyim.. Mirza tam zamanında yetişti." Dedim ona bakarak ama Mirza bana bakmak yerine arkasını dönüp okula doğru gitmeye başladı bu yüzden arkasından bağırmak zorunda kaldım. " Teşekkür ederim."

🪐

Selammm

Sizce neler olacak?

Sizce yeni bölüm nasıl dı?

Bölümü beğendiyseniz oy ve yorum yapmayı unutmayın!