Black Pearl

10.Bölüm

Multimedia: Tao

Sonunda uçaktan inmiş, gözlerimle babamları arıyordum. El sallayan annemi gördüğümde gülümsedim. Sahi ne kadardır görmüyordum onları? Sarılma faslından sonra arabaya bindik.

"Ee nasılsın?"

"İyiyim. Siz nasılsınız?"

İkisinden de "iyiyim" lafını duyduğumda gülümsedim.

"Bu akşam seni tanıştıracağım kişide gelecek. Onu sadece fotoğraflarda gördüm ama çok tatlı."

Dışarı baktım.

"Neden Duygu'yla değilde benimle tanıştırıyorsunuz?"

"Duygu'nun hoşlandığı varmış."

Şaşırarak onlara baktım. Duygu'nun bu kadar çabuk annemlere söylemesini beklemiyordum. Belki de bu olaydan kurtulmak için söylemiştir.

"Bu akşam sence de erken değil mi? Sonuçta daha yeni yoldan geldim. Yorgun olabilirim."

"Akşama kadar dinlenirsin meleğim. Her şeyi hazırladık iptal edemeyiz."

Başımı salladım. Eve geldiğimizde  direkt odama çıktım. Annem de benimle birlikte odaya girmişti.

"Keşke eşya falan getirmeseydin. Senin için alışveriş etmiştim. Benimle gel."

Odamın içindeki kapıyı açtı. Kıyafet odasıyla karşılaşınca hiçbir tepki vermemiştim. Bu yüzden burayı sevmiyordum işte. Duygu'yla zengin hayatı yaşamıyorduk ama buraya geldiğimizde işler değişiyordu. Annem bir elbise çıkartıp bana gösterdi.

"Bunu akşam giymen için aldım. Sence de çok güzel ve sade değil mi?"

Siyah elbiseye baktım. Gerçekten çok güzeldi.

"Çok güzel. Lüks bir yerde olacak herhalde yemek?"

"Tabi ki."

Başımı salladım.

"Sen şimdi bir kaç saat dinlen sonra hazırlanmaya başlarsın."

"Tamam."

Annem odamdan çıktıktan sonra yatağıma uzandım ve telefonumu elime aldım. Duygu mesaj atmıştı.
Kimden: İkiz ♥
Minaaa! Hemen beni ara.

Kaşlarımı çatıp Duygu'yu aradım.

"Efendim?"

"Ne oldu?"

"Mina sana bir şey anlatacağım."

"Dinliyorum."

"Sen gittin ya Kayra ve Tao'da ortalıktan kayboldu. Aradık bir kaç kere de işimiz var diyip kapattılar."

"Benimle ne ilgisi var kızım? İşleri varmış işte."

"Bilmiyorum."

"Duygu benim şimdi kapatmam lazım tamam mı? Akşama annem ortağımızın oğluyla tanıştırcakmış beni."

"Haberim var. Ben boşuna tanıştırmayın demiştim ama dinlememişler demek ki."

"Görüşürüz sonra."

"Görüşürüz."

Telefonu kapattım ve boş boş beyaz tavana bakmaya başladım. Aslında pek bakmazdım tavana. Baktığım zaman tuhaf hissederdim kendimi. Bu bir hafta nasıl geçecekti bilmiyorum.

♣♧♣

Akşam yemeğinin olacağı yere gelmiştik. Ortağımızın oğlu hariç herkes buradaydı. Karşımdaki kadın gülümsedi. Sanırım annesiydi.

"Oğlum birazdan gelir. Biz yemeye başlayalım isterseniz."

Önceden sipariş ettiklerimizi yemeye başladık. Çok geçmeden masaya iki gölge düştü.

"Arkadaşımı da getirdim. Bir sorun olur mu sizin için?"

Kafamı kaldırdığında Tao ve Kayra'yla karşılaştım. Şaşkınlıktan konuşamazken annem cevap verdi.

"Yok yok ne sorunu. Hadi oturun."

İkiside karşıma oturdu. Annem Tao'yu gösterirken gülümsedi.

"Bu  Sarah hanımların oğlu Tao. Tao, bu da kızım Mina."

Tao'nun kahverengi saçları dikkatimi çektiğinde direkt Kayra'ya döndüm. Aman Tanrım! Kayra saçlarını hafif kestirmiş ve o da kahverengiye boyatmıştı. İtiraf etmeliyim ki çok yakışmıştı.

"Mina'yla tanışıyoruz."

Bakışlarım Tao'ya döndü. Gülümsemesine karşılık verdim.

"Öyle mi?"

Annem şaşırarak bir bana bir Tao'ya bakıyordu.

"Evet. Yakın arkadaşız ve bunun ilerisi de olamaz."

Annem kafasını salladı ve yemeğini yemeye başladı. Kayra dikkatlice bana bakıyordu. Neden öyle baktığını anlayamamıştım ama bu beni rahatsız ediyordu.

♣♧♣

"Neden bize hiçbir şey söylemeden gittin?"

"Çok acil oldu unutmuşum."

"Senin için bu kadar önemsiziz yani?"

"Çocuklar saçmalamayın! Benim için çok değerlisiniz."

Biz Tao'yla konuşurken -ya da kavga mı demeliyim?- Kayra omzunu duvara yaslamış bizi izliyordu.

"Seninle bir gün ciddi anlamda bazı şeyleri konuşacağım ama şimdi doğru zaman değil."

Kayra'ya doğru yürümeye başladığında biran da durdu.

"Döneceğin zaman ara. En azından haberimiz olsun. Arkadaşlar böyle yapar."

Karanlığın içinde kaybolurlarken sadece arkalarından baktım. İçimdeki pişmanlık duygusu her yere dağılırken omuzlarım çöktü. Düşünmeden yaptığım bazı şeyler yakınlarımı üzüyordu. Tao en azından bana bağırarak içini dökmüştü ama Kayra hiçbir şey dememişti. Susmasındansa bana bağırmasını tercih ederdim.