All For One PERSON [BOOK 2]

Chapter 1: "Lies"

"We tell lies when we are afraid."

~~~

Napatingin ako sa taong nga lapag ng Mogumogu sa table ko.

Sino pa ba? It's Andrew.

"Hey." I smiled at him. Siya naman umupo sa vacant chair sa harap ko.

Nandito ako sa cafeteria, favourite place namin nila Bru, pero wala sila ngayon dito. 2nd semester na kaya may isang subject sila na kailangang itake. 

Ako kasi tapos ko na yun. Kaya ako eto, hinihintay sila dito sa cafeteria habang gumagawa ng annual report ng 'Bru Café.'

"Mukhang busy masyado ah." Tumingin siya dun sa papel na gulo gulo sa table ko.

Nag nod naman ako at nagsmile habang nakatingin sa mga papel, "Yup." I had to finish this as soon as posible para makapag pahinga na din ako. Abot na ang stress ko dahil dito.

Making an annual report of a business is not that easy... it takes time to finish it... and I don't wanna waste any days anymore.

"Don't stress yourself too much." Pag papaalala niya, I can't help it but to look at him. This guy is the sweetest. Walang malisya to ah, sinabi ko na sa kanya lahat before.

FLASHBACK

*knock* *knock*

"Come in." walang gana kong sabi ng may marinig akong katok sa pintuan ko. 

 I've never thought na mag kakaganito ako dahil sa stress na naranasan ko. Nag katrangkaso ako. Wala akong pinapabisita, dahil ayaw kong makita nila akong nasa ganitong estado.

I even texted Charles, gamit ng number ni Kuya Ethan.

Kahit sila Bru, lagi siyang tumatawag pero I decided not to talk to her muna. Ganon din si Raff, lalo na si Charles. Nabanggit din sakin ni Kuya na nag punta siya dito.

Na ikinatampo ko pa nga kasi sinabi ko sa kanya na ayaw ko munang makita kahit sino pero ganun pa din ginawa niya. Nag sorry naman siya at sinabing wala namang nangyari, nagtanong lang daw si Charles at umuwi na.

"Princess. May makulit na ayaw magpapigil." he peaked at my door, waiting for my approval. Maldita ako kaya inirapan ko siya. Sobrang pasaway din ng isang to.

"Whatever." Humiga ako at tumalikod sa kanya.

"Nag pupumilit na pumasok oh!" pag susumbong pa din niya. Nasa ganung posisyon pa din siya.

"K." tipid kong sagot at tinalikuran ko yung pintuan.

Wala ng tanong tanong at narinig ko na lang na bumuntong hininga si Kuya "Sige daw." Walang halong biro o pag kaisip bata yung boses niya. Seryoso na siya.

Hindi ako umimik. Hindi ko alam kung sino tong makulit na bisita na to. Kung si Charles man to, wala siyang maririnig sakin!