All For One PERSON [BOOK 2]

Chapter 22 : Getaway

Isang hingang malalim lang narinig ko ngayon galing sa kanya.

"Charles." hawak ko sa kamay niya. Alam niyo yung itsura niya na naningingkit na yung mata dahil sa inis. With matching flare pa ng ilong? Kung di lang to seryoso ngayon baka natawa na ako sa itsura niya.

Naccute-an ako pag tinotopak ang isang to, but I know this is not the right time to make fun of him. Baka masipa lang ako nito palabas ng sasakyan niya TT___TT

"Nasan na ba yung babaeng yun. Wala namang alam dito sa lugar yun." Hanggang ngayon inis pa din siya. It's been like 4 hrs already... or atleast almost.

We decided to stay for another 2 hours to look for his sister pero nowhere to be found talaga ito.

[FLASHBACK]

"Are you sure that she's really coming home?" I carefully asked Charles. Kulang na lang kasi umusok ang ilong nito sa sobrang inis.

"Of course I'm sure. I checked her bodyguards in the U.S. They informed me that she's not there, including some of her things." rinig ko naman hingang malalim niya. "Some of the maids told me about it too." Irap niya sa hangin at inikot ang tingin sa buong arrival area. 

He lightly pulled me to check the schedule board. "She should be here." narinig ko pang bulong niya.

Pati ako nag hahanap na din sa lugar na to ng hilahin niya ako ulit.

"Baka nasa labas na yun. Come on." Hila niya sakin sa labas. Wala namang taong sumalubong samin. Mga sasakyan mana pa meron. "I don't wanna leave this place if I'm not gonna see her."

So sino pa ba ang masusunod? Buti na lang talaga di pa ganung kadami yung naiwan kong trabaho. I didn't complain or anything and sumunod na lang sa kanya.

Halos ilang mukha na ang nakikita namin, pero no reaction pa din tong si Charles. Lalo na ako, ni hindi ko nga alam itsura ng kapatid niya. Plus ni hindi ko to nakita kahit once. 

[END OF FLASHBACK]

Binalot lang kami gn katahimikan. Naipit na din kami ng traffic ngayong rush hour.

"Charles... how come... you never mentioned anything about her before?" puno talaga ako ng curiosity simula namention niyang susunduin niya yung kapatid niya.

Until now, I still feel weird mentioning it.

"Sorry about that..." I heard him sigh. "I was so busy with us.... that I forgot to mention about my sister."

So... if he never mention his sister to me, meaning hindi niya din ako namention sa kapatid niya?

"I really wanted you guys to meet. That's why I'm always out and busy. I'm trying to fix papers and places in the US that we can stay at when we visit her. Maybe its the right time na din para magkilala kayo."

Napasalubong naman kilay ko. "So... you've been planning this all along kaya lagi kang busy?" di pa din ako makapaniwala. 

"It was supposed to be a surprise. Pero mas nasurprise yata ako sa biglaang uwi ng ng kapatid ko. She's not even done with her semester yet."

"Why do I feel like na parang problemado ka pa dyan." Natatawang comment ko "Pwede naman kami magkita dito. Baka gusto ka lang surpresahin ng kapatid mo kasi namimiss ka niya." Di ko na din maiwasang mangiti ng sumulyap siya sakin, hinawakan ang kamay ko at hinalikan iyon.