Barkınlar

iki

Selamkee

Medya: Savaş

Karışmasın:
Savaş (36)
Mert (32)
Deniz (30)
Boran (25)
Ege (16)

|4323 kelime|

*AYRİSDEN*

Oturduğum sandalyede bacağımı sallamaktan artık bacağım kopma raddesine gelmişti ama içimdeki merakı bastıramadığım gibi bunu da durduramıyordum.

Savaş Barkın benimle ne konuşmak isteyebilirdi ki? Beni bekle ne demekti? Yemin ediyorum çatlayacağım.

Bi de her şey normalmiş gibi sabah alarmı kapatmak uğruna çarptığım kolumda ağrıyordu. Galiba zorlamıştım. Çıldıracağım.

Ayrıca yanımda hiç bir eşyamda yoktu. Ne telefon, ne çanta, ne de anahtar. Orada atmıştım galiba. Her şeyi geçtimde o çanta benim için çok değerliydi be...

Yaklaşık 2 saat olmuştu ve çocuğun içinde olduğu odaya ne kimse girmiş ne de odadan kimse çıkmıştı. Çocuğun annesi hâlâ ağlıyordu ve bende karşısına oturmuş Savaş Barkını bekliyordum.

Olum resmen adamı canlı canlı gördüm lan! Şu an kendimi hollywood starları kadar götü yukarda hissetmem normal miydi?

Odanın kapısı açılır açılmaz çocuğun annesi ayağa kalkıp içerden çıkan Savaş Barkın ve doktorun yanına gitti hızla. Bense yerimden kıpırdamamıştım.

"Oğlum nasıl doktor bey?" dedi kadın ağlamaklı sesiyle. Savaş Barkın bir şey demeyip gözlerini etrafta gezdirdi. Beni görünce yine donup kaldı.

Acaba çok mu yorgundu lan? Dalıp dalıp gitmeler filan.

Daha doğrusu bir bok kokusu alıyorum...

"Doktor bey bir şey mi oldu ona?" diye soran kadınla Savaş Barkın kafasını iki yana sallayıp kadına döndü.

"Felç başlangıcı. İlk müdahale doğru yapılmış. Yoksa durumlar daha da kötü olabilirdi. Kalıcı olup olmadığına daha sonra bakacağız." diye bir açıklama yaptı.

Kadın derin bir nefes alıp sayısız teşekkür etmeye başladı. Ama Savaş Barkın kadını dinlemek yerine bana bakıyordu. Kadın bir kaç teşekkürden sonra bana döndü ve hızla gelip sarıldı.

"Allah razı olsun doktor hanım kızım. Ne muradın varsa versin." dedi bu defa mutluluktan ağlarken.

Bense donmuş bir şekilde ne yapacağımı düşünüyordum. Birincisi doktor değildim, ikincisi tanımadığım bir kadın bana sarılıyordu, üçüncüsü ben mal gibi duruyordum.

Hemen kendime gelip kadının sırtına yavaşça iki defa vurup geri çekildim.

"Önemsiz." dedim ve rahatsızca yerimde kıpırdandım. Ne yapayim böyle durumlarda elim ayağıma dolaşıyordu. Kimse bana teşekkür etmesin lütfen.

Kadın da geri çekilip tekrar Savaş Barkın ve doktorun yanına dönünce derin bir nefes verdim. Gözlerimiz yine Savaş Barkınla kesişince bu defa huzursuz olmuştum.

Birisi size amaçsızca baksa sizde tedirgin olurdunuz.

Hele bu Savaş Barkın gibi katil tipli biriyse.

Oturduğum yerden kalktım. Sonuçta artık burda işim kalmamıştı. Beni bekle demişti ve beklemiştim. Yani artık gidebilirdim.

Tam arkamı dönmüş gideceğim sırada kolumdan tutulduğum için durmam bir oldu. Kendimi savunmayı biliyordum vs refleksel olarak kolumu kırıp karnına geçirdim.

Ben bu vuruşla kaç kişiyi yere sermiştim be. Heheyt!

Kafamı arkama çevirdiğimde Savaş Barkının karnına geçirmiş olduğumu farkettim. Ama adam sanki karınca çarpmış kadar sakindi.