Barkınlar

beş

Medya: Boran

Dipnot: Arkadaşlar Ardayı sevin. Ardayı koruyun. Arda cici.

*AYRİSDEN*

"Sakinsin Ayris."

Bacağımı sallamayı kesip ayağa kalktım ve terasın korkuluğuna tutundum. Rahatlamak için derin bir nefes aldım.

Ama daha çok içim yandı sanki.

Haksızlıktı.

Bana bunu yapmamaları gerekiyordu. Yüzüme baka baka yalan söylediler. Ya resmen salak yerine koydular!

Tamam her şeyi geçtim. Ama beni cidden bu yüzden mi işe almışlardı? Başarım yüzünden değil de sırf kardeşleri olduğum için mi?

Bu muydu yani?

Ailem vardı. Abilerim. Kardeşim.

Pardon eksik söyledim. Bana yalan söyleyen bi ailem, yalancı abilerim vardı.

Savaş Barkın abimdi.

Savaş Barkın?

Lan Savaş Barkın! Savaş Barkın!

O süpriz yumurtadan çıkan 2. kardeş bendim.

Böyle olmamalıydı. Hayatıma girmemeliydiler. 22 yıl sonra, bu kadar yaşadığım şeyden sonra bunu bana yapmamaları gerekiyordu...

İstemiyorum.

"Ayris iyi misin? Ellerin titriyor." diyen sesle gözlerimi yumup kendime gelmeye çalıştım. Sonra arkama döndüm yavaşça. Ardaydı.

"Biliyor muydun?" dedim sakince. Ama sesimin titremesine engel olamamıştım.

22 yıl...

Kalbimin sıkışması normal mi?

"Neyi biliyor muydum? Ayrıca sen iyi görünmüyorsun. Gel otur şöyle." deyip kolumun altından tutup en yakındaki sandalyeye oturttu.

"Neyin var? İyi misin?" dedi önüme geçip. Kafamı hızla iki yana salladım.

"Değilim. Sana biliyor muydun dedim?!" dedim sona doğru sert çıkan sesimle. Çevremden birilerinin benden bir şey saklamıyor olmasına ihtiyacım vardı.

Bunca yıl hayatımda kimse yokken bir günde hayatıma bir sürü kişi giriyordu ve hepsi arkamdan iş çeviriyordu.

Hatayı baştan yapmıştım demek ki. Onlara güvenerek...

"Neyi biliyor muydum?" deyip önüme çöktü. Dolan gözlerimi hemen titreyen ellerimle sildim.

"Onların kardeşi olduğumu." dedim elimle içeriyi gösterirken. Ardanın kaşları çatıldı. Sonda gözleri büyüdü.

"Hassiktir!" deyip ayağa kalktı birden bire. Bilmiyordu demek ki.

"Ciddi misin sen?" dedi şokla. Gülüp ayağa kalktım.

"Ciddiyim ciddiyim." dedim gülerken.

"Onlar mı söyledi?" dedi gözlerime bakarken. Buruk bir şekilde gülümsedim.

"Hayır. Sorunda bu zaten. Derinin boş boğazlığı sayesinde öğrendim!" dedim sert bir şekilde.

"Nasıl ya? Biliyordu ve sana söylemedi mi?" dedi çatılan kaşlarıyla. Güldüm bu dediğine.

"Söylemedi. Ve şimdi sana bir soru soracağım ve sen bana dürüstçe cevap vereceksin. Tamam mı?" dedim tam gözlerine bakarken.

"Eğer öğrenseydim sana söyleyip söylemeyeceğimi soracaksan merak etme. Tereddüt bile etmeden söylerdim. Bunu benden, Derinden veye herhangi birinden önce senin öğrenmen gerekiyordu." dedi net bir şekilde.