22 yıl...
Belki yolun yarısıydı belki de her şeyin başlangıcı...
22 sene önce verilen yanlış kararlar, yapılan hatalar, göz ardı edilen gerçekler... Karşınıza aldığınız kişi en fazla ne kadar ileriye gidebilir?
Küçücük bir bebeğin hayatı ailesi har...
Dipnot: Eniştemiz için buraya isim ve meslek bırakırsanız sevinirim sbfkbsffskbs
Dipnot2: Bi de buraya en sevdiğiniz abiyi bırakabilir misiniz? Bir şey için gerekli de ;)
*AYRİSDEN*
Elime aldığım bibloyu havaya kaldırıp Özgürlük Heykeli yançar olan kendime yandan bir bakış attım.
Zamanında Emerikalılar nasıl o Özgürlük Heykelini, Osmanlıdan arakladılarsa, bende bazılarının aklını araklamaya gidecektim.
Tabi bundan önce aynanın karşısına geçip, sen Bihter Ziyagilsin kendine gel konuşmalarımı yapmayı es geçmemiştim.
Üstümdeki beyaz tişört, altımdaki siyah pantolon ve ayağımdaki beyaz Nikelarla yine rahattım. Bugün box maçı çıkabilme ihtimalini göz önünde bulundurup, rahat şeyler giymiştim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yani aklımdan geçen şeyler biraz uçuk kaçıktı. Ama bu yine de yapmayacağım anlamına gelmiyordu.
Her şeyi bir kenara bıraktım ve sırt çantamı sırtıma taktığım gibi evden çıktım.
Bundan sonra bana sabır, bazılarına da akıl dileme vaktiydi....
. . .
Önünde durduğum hastanenin bahçesine son bir bakış atıp, acilin kapısından içeri girdim.
Kalabalık olan acilde tanıdık yüz göremeyince direkt koridora geçtim ve asansöre bindim.
Her ne kadar havalı bir istifa olamayacaksa da, istifa etmeye gelmiştim.
Elimden geldiğince hızlı hareket edip, düşünmemi engellemeye çalışıyordum.
Asansör durunca direkt indim ve Savaş Barkının kapısının önüne gittim.
Bak şimdi Ayriscim. İçeride küfür, el hareketi, kesici alet, yaralayıcı bi üslup kullanmak yasak. Tamam mı?
tm.
Derin bir nefes aldım ve kapıyı tıklattım. İçerden ses gelincede direkt girdim. Ama Savaş Barkının koltuğunda Egeyi görünce istemsizce kaşlarım havalandı.
"Senin ne işin var burda? Okulda niye değilsin? Hasta mısın?" dedim kapıyı kapatıp, içeri girerken.
"Hasta değilim. Yalnızca okula gitmedim." deyip omuz silkti Ege. Sonra da yanıma gelip sarıldı.
Bu çocuk ya salaktı ya da saf. Benim bildiğimi bilmediği halde böyle davranıyordu. Ona bu kadar samimi davranmamı sorgulamıyordu bile.
"Nasıl yalnızca okula gitmedim? Abinler nasıl izin verdi buna?" dedim geri çekilirken. Muzipçe sırıttı.
