DEHARİR

EPİSODE 21

Selam güzellerim✨

Biraz gecikti... Sebepler geciktiğim gerçeğini değiştirmez, özür dilerim...

Moralim biraz bozuk aslında. Yarına erteleyecektim ama sözümde durmak istedim.

O yüzden bol bol yorum yapın diyerek güzel okumalar diyorum!

EPİSODE 21

Kin ve nefretin insan  vücudunda yeni bir uzuv oluşturduğu dünya adil değil, adidir.

İnsanlar da her şeyden önce, acıdan öte açtır.

Düşene bir tekme de ayakta kalan atardı, düştüğü o dipte kürek dolusu toprak atardı ama merhamete aç benliğini doyurmak için kılını bile kıpırdatmazdı.

Her insan kötü değildi ama her insan içinde kötülüğün tohumunu ektiği ihtiraslı hislerin çemberindeydi. Ona yenilebilir, kendini asimile edebilirdin; onu yenebilir, kendi hükmünü sürdürebilirdin.

Her çiçeğin aynı kokmadığı gibi her karakter de aynı kılıfı üzerine giydirmezdi. Bunu biliyordum. Bazen olduğun gibi görünür bazense göründüğün gibi olurdun.

Eli sana uzanmadığı sürece temizdin ama o el koluna kadar kaptığında kirlilik işlenmiş bir cinayet silahının üzerindeki parmak izi gibi tenine kazırdı kendini.

Temizlenemiyorum.

Ellerime baktım. Bana adım attıkça göğsünden ittirip karanlığı önüne sürdüğüm dayımı reddettiğim ellerime.

Temizlenemiyorum.

Tek bir soru, sonu gelmeyen ihtimallerin eşiğine sürüp sürüp duruyordu beni ama ben ne o ihtimallerin gerçekliğine kendimi inandırmaya güç buluyordum ne de o gerçekliğin ağırlığı altında kalmaya göz yumuyordum.

Siz benim neler çektiğimi nereden bileceksiniz?

İki gündür aklımı çıkaran ama aklımdan asla çıkmayan sorunun enkazı altındaydım. Direncim, kontrol merkezimden öyle derin sarsılmıştı ki kendimi toparlamak adına attığım her adımda yere çakılıp duruyordum.

Gözlerim, günahın azmettiricisi sandığım ellerimi izlerken oturduğum masanın üzerine konan karton bardak ile irkilerek kafamı kaldırdım. Masamda oluşan ani hareketlilik tuttuğum kalemin önümdeki kağıt yığınına düşmesine neden oldu. Yüzünde sıcak olduğunu düşündüğüm gülümseme ile karşıma oturan Çora kaşlarımın havalanmasına neden oldu.

Simsiyah saçlarına taktığı beresi, iri kahve gözleriyle aslında Çakır'dan o kadar farklı duruyordu ki kardeş olabilme ihtimalini asla kafamdan geçirmemiştim. Bunun ihtimali zihnime tek bir an düşmemişti.

"Rahatsız etmiyorum umarım," diye konuştu kollarını masaya dayayarak. "Seni burada oturuyor halde görünce birer kahve içebiliriz diye düşündüm."

Fakültenin bahçesinde, büyük ağacın altındaki taş masalardan birindeydik. Öğle saatleri olduğundan etraf biraz kalabalıktı. İki gün önce yağan kar bir türlü tutmamıştı ama soğukluğu yerli yerindeydi.

Giydiğim ekose desenli salopetimin askını düzelterek paltomun yakalarını dikelttim ve etrafa kısaca göz attıktan sonra Çora'ya baktım.