Gay Porn // Minsung (Tamamlandı)

1 • 29

Jisung:
Müsait misin?

Minho:
evet
bir sorun mu var

Jisung:
Evdeysen sana gelebilir
miyim? Film falan izleriz.

Minho:
olur tabiki gelebilirsin
bekliyorum ben

※ ※ ※

Jisung kütüphaneye gideceğini söyleyerek çıkmıştı evden. Günlerdir yaptığı tek şey ders çalışmaktı ve bunalmıştı artık, kafasını dağıtmaya ihtiyacı vardı. İlk defa 2. olması sebebiyle üstündeki baskı artmıştı çünkü. Sonraki denemeyi fullemeden de kalkacağını düşünmüyordu.

Yumruk yaptığı elini kaldırdı ve önündeki kapıya tıklattı hafifçe. Çok geçmeden kapı açılmış, Minho yüzündeki gülümseyişle beraber karşılamıştı onu. "Hoşgeldin!"

Jisung ise yüzüne kondurduğu yalandan gülümseyişle "Hoşbuldum." diyerek karşılık verebilmişti.

Yalandan gülümsediği çok belliydi. Yolunda gitmeyen bir şeylerin olduğunun farkındaydı Minho, daha yeni gelmişken ne olduğunu sorarak onu sıkmak istemiyordu sadece.

Jisung elindeki poşeti havaya kaldırırken "Bu sefer hazırlıklı geldim." dedi gönderme yaparak. Bu sözleri Minho'nun mahcup bir şekilde gülmesine sebep olmuştu.

Bir şey diyemeden kapının önünden çekildi ve Jisung'un geçmesi için yol verdi. Mesajı alan Jisung içeri geçti ve elindeki poşeti masanın üzerine bıraktı. "Ee, ne izliyoruz?" diye sordu boş koltuğa kurulurken.

Minho da yanına oturduğunda şaşkınca Jisung'a dönmüştü. Sorduğu soru şaşırtmıştı. "Sana aldığım animeyi izlemeyecek miydik?"

"Ah doğru, tamamen aklımdan çıkmış."

Minho daha fazla kendini tutamadı ve "Bir sorun mu var?" diye sordu. Nedenini bilmiyordu ama sadece yardımcı olmak istiyordu. Kısa sürede bağlanmışlardı birbirlerine.

Jisung poşetten çıkardığı kolayı eline alırken "Sorun yok, hadi izleyelim." dedi. Minho ile göz teması kuramıyordu. Gözlerinin, yalanını ortaya çıkaracağından korkuyordu.

Minho üstelemedi ve "Peki." diyerek televizyona yöneldi. Çekmeceden çıkardığı dvd'yi yerine yerleştirdikten sonra tekrardan Jisung'un yanına oturdu. Şüpheli bakışları hala gencin üzerinde geziniyordu.

Anime başlamasına rağmen ikisi de oldukça sessizdi. Ki zaten Jisung'un izlediği bile söylenemezdi. Sadece bakıyordu ekrana boş boş. Düşüncelerinin arasında kaybolmuşken odaklanmasını beklemek saçmalık olurdu.

Minho da durumun farkındaydı ama elinden bir şey gelmiyordu. Masanın üstündeki çikolatalara yöneldi ve 2 tanesini eline aldıktan sonra tekini Jisung'a uzattı. Belki tatlı bir şeyler yemek keyfini yerine getirebilirdi.

Jisung bir şey demeden kendisine uzatılan çikolatayı eline aldı ve paketinden sıyırırken yeniden televizyona döndü.

Minho ise paketi açılmamış çikolatayla uğraşırken bakışlarını Jisung'a yönlendirdi yeniden. Tüm odağı onun üzerinde olmasına rağmen hiçbir şeyin farkında değildi Jisung. Dış dünyayla bağlantısı kesilmiş gibiydi.

"Jisung."

Küçük bir ısırık aldığı çikolatayı çiğnerken kendisine seslenen Minho'ya döndü Jisung. Ne söyleyeceğini merak etmişti. Aklına gelen ilk şey animeden sıkılmış olabileceğiydi ve nedensizce bunun olmasını istemiyordu.

"Bebek gibisin."

Jisung'un kaşları çatılmıştı. Beklediği tepki kesinlikle bu değildi çünkü.

Minho Jisung'a yaklaştı ve gülerek dudağının kenarına bulaşan çikolatayı temizledi. Parmağı hala dudağının kenarında oyalanırken gözlerini dudaklarından alamıyordu. Nefesi kesilecekmiş gibi hissediyordu.

Jisung büyülenmiş gibi karşısındaki gence bakarken istemsizce yutkundu. Dudağının kenarında gezinen parmak yavaş yavaş dudaklarına yaklaşırken gözleri aralanmış, aldığı nefesler düzensizleşmişti. Tüm vücudu titrerken midesine yine o alışılmadık sancı girmişti. Beyni bu sahne üzerine işlevini yitirirken ipleri eline alan kalbi olmuştu.

Kendinden beklenmeyecek bir hareket gerçekleştirerek dudaklarını Minho'nun dudaklarına bastırdı. Öpmüyordu, sadece dudaklarının yumuşaklığı karşısında vücudunun eriyişini izliyordu.

Minho ise tepkisiz kalmıştı, anın şokunu yaşıyordu. Kendinden de Jisung'dan da böyle bir hamle beklemiyordu çünkü.

Minho'nun da gözleri kapanırken dudakları aralanmıştı. Lakin Jisung bunu fark edemeden Minho'dan ayrılmış ve hızla Minho'nun evinden çıkıp oradan uzaklaşmıştı. Yaptığı şeyi hata olarak görüyordu ve çoktan pişman olmuştu bile.

Binadan uzaklaşan Jisung, gördüğü ilk ağaca yaslandı ve soluklanmaya çalıştı bir süre. Göğsü yaşadığı heyecan sebebiyle hızla inip kalkıyor, bacakları onu ayakta tutmakta güçlük çekiyordu.

Şu an tek bir dileği vardı, o da az önce yaşadıklarının sadece güzel bir rüyadan ibaret olmasıydı.