အပိုင္း-၈
ရက္ေတြကို လစားလို႔၊ လေတြကို ႏွစ္စား ဆိုတဲ့စကားနဲ႕အညီပဲ အခ်ိန္ေတြက အင္မတန္အကုန္ျမန္သည္။ အခ်ိဳ႕ေသာကိစၥေတြမွာ မေန႕တစ္ေန႕ကလို ထင္မွတ္ေနေပမဲ့ တစ္လ၊ႏွစ္လေလာက္ ၾကာေနၿပီဆိုတာမ်ိဳးလည္း ရွိတတ္တယ္မလား။ အဲ့လိုပဲ... ဝမ္ရိေပၚကလည္း သူ႕ဆရာေရွာင္းက်န႔္နဲ႕ ရင္းႏွီးမႈက မေန႕တစ္ေန႕ကလိုပဲ သစ္လြင္ၿမဲျဖစ္ေနဆဲ။
မနက္တိုင္းမွာ စက္ဘီးအနက္ေလးေပၚမွာ စကားေျပာသံအခ်ိဳ႕ကိုၾကားရသလို အေရွ႕ျခင္းေလးက ထမင္းဘူးႏွစ္ဘူးကလည္း ဂလုံဆန္ေအာင္ လႈပ္ခါေနတတ္သည္။ အဲ့လိုေတြလႈပ္ခါတိုင္း ဟင္းအႏွစ္ေတြက်တဲ့အခါ ဝမ္ရိေပၚ ေခါင္းကိုေခါက္လို႔ ဆရာက အျပစ္ေပးၿမဲ။ သူမ်ားေတြေရွ႕ မလုပ္ျပဖူးတဲ့ ေရွ႕သြားေလးႏွစ္ေခ်ာင္းကို ေခါထုတ္လို႔ ေဒါသထြက္ျပၿမဲပင္။
ဒါေပမယ့္လည္း... ဝမ္ရိေပၚအတြက္က ဆရာေရွာင္းက်န႔္ျဖစ္သ၍ ရိုးအီသြားမွာမဟုတ္ဘူး။ အၿမဲလိုလို အခ်ိန္တိုင္းလိုလို သစ္လြင္ေနမွာ...။
"ဝမ္ရိေပၚ... နင္းေလ မင္းဘာလုပ္ေနတာလဲ"
ၿငိမ္ေနသည့္ဝမ္ရိေပၚကို ပုခုံးကိုခပ္စစပုတ္လို႔ ေျပာေတာ့မွ "ခါးကိုေသခ်ာကိုင္ထား" ဆိုသည့္ စကားေလးထြက္လာသည္။ ေနာက္ေတာ့...စက္ဘီးေလးက လမ္းခ်ိဳးေလးအတိုင္း ေကြ႕လို႔ ထြက္လာေတာ့သည္။
"ရိေပၚ..."
လွည့္မၾကည့္စတမ္း ဆက္နင္းလာခဲ့သည့္ ဝမ္ရိေပၚကို တစ္ခ်က္ၾကည့္လို႔ အေနာက္မွာက်န္ရစ္ခဲ့သည့္ ေကာင္မေလးကို ၿပဳံးျပလိုက္မိသည္။ ေသခ်ာေပါက္ အားနာၿပဳံးေပါ့!
ေကာင္မေလးအနားကို ေနာက္ထပ္အျခားေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္ေရာက္လာၿပီး တစ္ခုခုေျပာကာ ဆြဲေခၚသြားသည္ကိုလည္း ေရွာင္းက်န႔္ျမင္လိုက္ပါေသးသည္။ ဝမ္ရိေပၚက တကယ့္ကို လူေခ်ာေလးပဲ! မိန္းကေလးေက်ာင္းမွာ ေသခ်ာေပါက္ ေရပန္းစားမွာ!
အနည္းငယ္အလွမ္းေဝးသြားသည့္ ေကာင္မေလးကို မၾကည့္ေတာ့ပဲ ဝမ္ရိေပၚ ပုခုံးကိုဆက္ခနဲပုတ္လို႔ ေရွာင္းက်န႔္ ေခၚလိုက္သည္။
YOU ARE READING
肖老师 (Xiao Laoshi) •Complete•
Fanfictionကျွန်တော် ဆရာရဲ့ တပည့်မဖြစ်ချင်ဘူး...။ ကျွန်တော်က ဆရာရဲ့ ကောင်လေးပဲဖြစ်ချင်တာ..။ ဒါတောင် ဆရာမသိဘူးလား။ ... ကြၽန္ေတာ္ ဆရာရဲ႕ တပည့္မျဖစ္ခ်င္ဘူး...။ ကြၽန္ေတာ္က ဆရာရဲ႕ ေကာင္ေလးပဲျဖစ္ခ်င္တာ..။ ဒါေတာင္ ဆရာမသိဘူးလား။ ....
