wild hearts and loves | taekook

1 - saçma fikirler

Başlama tarihinizi bırakır mısınız?

-

Kendimi bildim bileli sakin bir insan olmuştum. Bedenim kadar içimde bulunan omega kurdum da en az benim kadar sakindi hayata karşı. Hatta biz onunla o kadar sakindik ki bazen insanlar bu sakinliğimizin altında bir şeyler arar bulamayınca da hayal kırıklığına uğrardı. Böyle olduğumu bilerek beni kabullenen tek bir kişi vardı hayatımda ve çıkması da çok uzun sürmemişti.

Ben Jeon Jeongguk, terk edilmelere, geride bırakılmalara alışmıştım. Daha doğrusu alışmak zorunda kalmıştım.

Hatırlıyordum, bundan yaklaşık üç sene önce evimin önünde beni terk etmeden hemen önce söylediği sözü zihnimde o kadar tekrarlamıştım ki artık unutamıyordum.

Gittiği için, beni geride bıraktığı için üzgündü, bende üzgündüm. Gittiği günden sonra yalnızlığı iliklerine kadar hisseden omegam, alfa için çıldırmıştı. Fakat sonrasında üzüntüm yavaş yavaş evrilmiş ve önleyemediğim bir şekilde öfkeye dönmüştü. Çünkü geri döneceğini söyleyen alfa aradan üç yıl geçmesine rağmen dönmemişti.

Beklemiştim. Gerçekten ilk bir buçuk sene geri gelmesini beklemiştim fakat sonra umudum yavaş yavaş kaybolmuş öfkeli benliğim gün yüzüne çıkmıştı.

Sakin tavırlarım onunla beraber kaybolmuş ortaya dokunsan patlayacak bir bombaya dönen biri çıkmıştı. Bu halim beni tanıyan kasaba sakinlerini ürkütmüş olsa bile bu sefer yanımda olan başkaları olmuştu. Onun hayatımdan çıkması ile kalabalık bir grup girmişti hayatıma. Halimden memnun muydum bilmiyordum. Aslında ben çoğu şeyi bilmiyordum ama buna rağmen güzel idare ediyordum.

Şu anda bulunduğum kasvetli mekanda onca insan arasındaki en küçük kişiydim. En küçükleriydim fakat en dişlileriydim. Kaybettiklerim değiştirmişti beni. Böyle olmayı istiyor muydum bilmiyordum fakat sonuç olarak buradaydım ve böyle biriydim. Ayrıca yeni bir değişim içinde fazlasıyla yorgundum.

"Size söylüyorum kasayı gördüm içi para dolu. Eğer onları alırsak-"

"Kes artık Dohwan! Sana söyledim biz hırsız değiliz, kötü birileri hiç değiliz." Namjoon hyung en sonunda dayanamayıp sesini yükselttiğinde etrafta ki çoğu kişi bıkkın bir nefes vermişti. Bende onlardan biriydim.

"Bu kötü biri olmakla alakalı değil, anlasanıza! Bir sürü paramız olabilir."

Bir hışımla ayaklanan Dohwan sinirini feromonlarına yansıtırken etrafa yayılan koku ile yüzümü buruşturmuştum. Aramızda bulunan birkaç omega daha aynı tepkiyi verirken Joy'un ayaklanarak çıkışa ilerlediğini görmüştüm. Dohwan böyleydi işte, istediği olmadığı an feromonlarını kullanarak herkesi etkisi altına almaya çalışırdı fakat unuttuğu bir şey vardı.

"Woo Dohwan, hemen şimdi o siktiğimin feromonlarını geri çekmezsen seni mahvederim!"

Namjoon hyungun uyarısı sayesinde azalan koku ile birazda olsa kendime geldiğimi hissederken derin bir nefes solumuştum. Nefret ediyordum bu şerefsizden.

"Namjoon, o paraya ihtiyacımız var, sende biliyorsun!" Hala vazgeçmeyen Dohwan ile artık bu konudan sıkıldığımı belli etmek amaçlı derin bir of çekmiştim. Anında bana dönen ve bakışları sertleşen alfaya karşı 'ne var' dercesine kafamı salladığımda kafasını çevirerek gülmüştü. Sinirli bir gülüştü bu. Birbirine bastırdığı dişleri sayesinde oynayan çene kemiği de bunun kanıtıydı hatta.

"Jeongguk hazretleri sıkılmış galiba." diyerek bu sefer bana bulaştığında sadece göz devirmekle yetinmiştim. Bana bulaşmaktan asla geri durmuyordu fakat ona istediğini vermiyordum. Yani..öfkemin esiri olmadığım zamanlarda.