wild hearts and loves | taekook

17 - kararlar

Günaydııınnnnlaaaarr

Stok bölümüm kalmamış resmen 2 tane mi ne kalmış hemen yazmam lazım.

Sınav için ara verdikten sonra bir daha yazmaya geri dönemedim ya:::( yazıyorum ama devamı gelmiyor.

Bu bölüm içime sinen bir bölüm oldu ve finale az kaldı bu arada

İyi okumalaaarr ~

-

Alfa karşımda şok içinde açılmış gözleri ile bana bakıyordu ancak bu halde bile o kadar tatlıydı ki tekrardan ileri atılıp onu öpmek istiyordum. Öpüşmekten kızarmış dudakları aralanmış, kızarmış yanakları ve hızlı solukları ile tam bir şaheserdi.

"Taehyung?" diye mırıldandım hala tepki vermediğini görünce. Sesimi duyması ile kendine gelirken kafasını iki yana sallamış ardından tekrar yüzüme bakmıştı.

"Affedersin, bir an için mühürlenelim dediğini sandım da."

Buna söylememe imkan vermiyor oluşu kaşlarımı kaldırmama sebep olmuştu. Ben bu çocuğa geldiğinden beri o kadar mı kötü davranıyordum? Bu düşünce göğsüme büyük bir ağırlık oturmasına sebep olmuştu, vicdanım sızlamıştı.

"Öyle söyledim zaten Taehyung, mühürlenelim."

Tekrar bir şaşkınlık ifadesi suratında belirdiğinde ise göz devirmiştim. Birde bayılsaydı?

"Aman tanrım... alfa kulaklarım doğru duyuyor."

"Alfan ve omegam şu an seninle alay ediyor." dediğimde kaşlarını çatmıştı. Üzerimden kalmış ve yatakta oturur pozisyona gelmişti. Ardından elimden tutarak beni de kaldırdığında yatakta karşı karşıya bağdaş kurarak oturmuştuk.

"İletişimde olmaları artık seni sinirlendirmiyor sanırım?" Ufak bir gülümseme yüzümdeki yerini alırken kafamı da iki yana sallamıştım.

"Bizden habersiz mühürlenmişler bu mu sinirlendirecek beni şimdi?" Söylediğim şey ile kafasını eğerek güldüğünde onu izlemiştim.

"Haklısın sanırım."

Aramızda ufak bir sessizlik oluştuğunda "Ee ne diyorsun?" diyerek bozmuştum.

"Neye?" diye aptalca bir soru sorduğunda göz devirmeden edememiştim. Kafası mı güzel olmuştu bu çocuğun? Oysa yemekte sadece su içtiğimize emindim.

"Taehyung sana diyorum ki mühürlenelim. Anlaman için hecelemeli miyim?"

Derin bir nefes alarak bakışlarını kaçırdığında içime çöken huzursuzluk ile kaşlarımı çatmıştım. Çenesinden tutarak yüzünü bana çevirdiğimde kararsız ifadesini görmem ile omuzlarım düşmüştü.

"Benimle mühürlenmek istemiyorsun."

Hayal kırıklığı ve üzüntüye bulanmış sesim fısıltı gibi çıkmıştı. Feromonlarım acılaştığında bunu onunda fark ettiğinin bilincindeydim. Gözleri büyürken kafasını iki yana sallamış ve büyük elleri hızla onunkilere oranla küçük olan ellerimi tutmuştu.

"Hayır hayır Jeongguk, yanlış anlıyorsun."

"O zaman doğrusu ne?"

Omuzları aşağı doğru düştüğünde gözlerimin dolduğunu hissetmiştim. Tamam döndüğünden beri ona çok iyi davranmamış olabilirdim ama onu seviyordum. Bunu belli edemediğimi de biliyordum ama... biz daha yeni başlıyorduk. Her şeyi yeni öğrenmiştik ve tüm bu olanları düzeltmek için bir şansımız vardı. Vardı, değil mi?