Judged |ON HOLD :(|

R6?

Ik sta te wachten op het station voor de trein. Ik ben veel te vroeg, dus moet ik nog lang wachten. Ik besluit iets te drinken te gaan halen.

Ik ben de eerste die binnenkomt. Het meisje achter de bali is nog maar net begonnen alles klaar te zetten. Maar van een ochtend humeur is niet te spreken.

"Hoi! Vroeg op? Wat wil je?"

"Doe maar een thee.. Euh large." Thee heeft weinig calorieën. Toch?

Ze maakt de thee klaar. Ik betaal en ga weer weg.

Buiten is het koud en de wind is guur.

Ik staar naar de rails.

Ik weet nog dat als ik hier stond, ik meteen moest huilen. Mijn vader heeft vlak na dat ik was geboren hier gesprongen. Het was hem te veel geworden.Toen wou ik ook dood. Toen had ik zin om te springen. Achter mijn vader aan. Het was mij ook allemaal te veel. Maar er was nog een lichtpuntje aan het eind van het donker. R5. Zij lieten mij doorgaan.

En nu ben ik hier. Zo ga ik mijn idolen weer ontmoeten. En deze keer om ook in de band te komen. Het is net een droom.

Ik neem een slokje van mijn thee.

Nu heb ik iets om voor te leven. R6.

Het is raar om R6 te zeggen.. Het klopt niet. Het klinkt ook niet. Het komt vast omdat ik zo vaak R5 heb gehoord en nooit R6. Het zal wel wennen. Ik schrik en bedenk me ineens.. Er is dus geen R5family.. Het is R6family maar.. Niemand zal mij leuk en aardig vinden. Ze zullen me vast allemaal minderwaardig vinden.

Een druppel valt op mijn neus en ik veeg het weg. Het begint steeds harder en harder te regenen. De regen waait in mijn gezicht.

Maar daar komt de trein al aan en ik stap in.

De reis is lang en alleen. Niemand is in de trein. Mijn thee is inmiddels koud. Toch blijf ik het vast houden.

Ik twijfel toch of ze me echt in de band willen hebben. En wat ik moet doen. Ik weet het niet.

Het hotel is erg groot. Het ziet er ook best duur uit. Ik durf nauwelijks naar binnen te gaan. Straks stoot ik nog wat om.

Toch stap ik naar binnen en loop naar de balie.

"Hi"

"Hallo. Wat kan ik voor U doen?"

"Mag ik het nummer van de kamer van euhm.. Lynch en Ratliff weten?"

"Sorry, dat is een geheim."

"Maar ik had een afspraak."

Oh.. Oh sorry euhm het is kamer 375, 376, 377 en 378." Knikkend loop ik weg.

Ik loop de trappen op naar de zevende etage. Ik ben nog steeds bezig een beetje af te vallen, hoor..

Ik sta voor de kamer. Nou ja, kamers.

Ik durf nauwelijks te kloppen. Dadelijk zijn ze nog aan het douchen ofzo. Nou ja, dat is niet zo erg hoor. 'October, ya nasty' denk ik. Ik grinnik.

Ik leun tegen de deur om te horen of iemand aan het douchen is.

Ineens zwaait de deur open en ik val zo wat op de grond. Ik krabbel zo snel mogelijk overeind.

Met een rood hoofd kijk ik in het gezicht van..

"Ross!"

"October! Hey! Euhm.. Wat deed je?" zegt Ross.

"Euh.. Niks hoor." Hij grinnikt en laat mij binnenkomen.

"Hoi Ryland!" ik heb hem nog niet echt ontmoet. Alleen zien optreden. Ik geef hem dus een knuffel. Nogal awkward. Maar oké. Het is Ryland.

"Jij bent dus October. Gave naam. Zullen we de andere er bij halen?" zegt Ryland. Ik knik en Ryland verdwijnt naar de andere kamers.

"Dus..." Ross kijkt heel awkward steeds naar me en dan weer weg. "Waar houd je van?"

"Ik houd van verhalen schrijven.. Maar ik vind lezen niet echt geweldig. Ik houd van zingen alleen is dat alleen in mijn kamer. Uhm.. Ik houd ook van acteren en tekenen. Nou meer doodlen.. Eigenlijk. En ik houd van jullie stalken op internet. Oké dat had ik niet moeten zeggen." Hij giecheld en knikt.

"Enne.. Jij?" vraag ik. Hij kijkt op, alsof het een rare vraag is. Ik weet wel veel dingen over hem, maar niet alles. Ik ben ook maar een fangirl. Eigenlijk was. Ook eigenlijk niet. Ik ben een fan van R5. R6 is iets anders.

"Nou.. Natuurlijk zingen, gitaar spelen en acteren maar.. Ik houd eigenlijk ook veel van poëzie.. Gedichten enzo." Het laatste zegt hij superzacht, alsof het iets is om je ervoor te schamen.

De anderen komen binnen stormen.

"Heeeey Oc!" Rydel klinkt alsof ze me al jaren kent. Ik voel me meteen thuis bij hen.

"Hello!" Ellington geeft een high-five en ik geef terug.

"Hoe gaat het?" Riker komt met een smile naar me toe.

"Goed. Heel goed nu. En met jou?"

"Ook goed."

"Goeiemorgen." Rocky komt met een slaaphoofd de kamer in strompelen.

"Hallo meisje, maak je maar gewoon thuis hoor." Stormie, de moeder van de Lynches, is super lief.

"Dankjewel."

"Welkom bij de club meid!" Mark is vrolijk. Ik had hem eigenlijk nooit zo ingeschat. Hij is ook echt aardig.
"Nou, zij hebben je allemaal al gehoord, maar ik, mam en pap nog niet dus eh.." begint Ryland.
"Ja is goed. Wat moet ik zingen?" Ik ben niet meer bang om te zingen. Het voelt vertrouwd.
"Loud?"
"Oké."
Ik ga even goed zitten en Riker en Rocky pakken hun gitaren om mij te begeleiden.
Ze beginnen met spelen.
"I'm looking for the one tonight
But I can't see you.
'Cause i'm blinded by all the light
Ooh ooh.
And I can never get it right.
I need a break trough.
Why are you so hard to find?
Ooh ooh."
Uiteindelijk staan we met z'n alle te zingen. Zelfs Stormie zingt zacht mee. Dan zijn we klaar. Ik heb zin om nog eens te zingen.
"Dat was echt heel goed!" Ryland klapte even. Ik lach en maak een inimini buiginkje.
"Ik kan echt niet geloven dat ik hier ben."
"Nou geloof me, het is echt." zegt Riker.

We zingen nog wat liedjes. Ik kijk op mijn horloge en het blijkt al 16:00 te zijn.

''Jongens, Ik moet gaan.''

''Aww, nou het was heel leuk!'' zei Rydel en gaf me een knuffel.

''We bellen nog wel of je echt in de band komt, oké? Maar ik denk het wel hoor.'' zei Ryland en knipoogde naar me.

Ik bedankte iedereen en zei gedag. Ze zwaaide me uit en toen ging de deur dicht.

Bijna huppelend liep ik naar de lift toe. Ik drukte op de knop en ik hoorde de lift eraan komen.

De deur ging open en ik liep naar binnen. Er stond nog een andere man in. Hij kwam me best bekend voor. Wacht eens..