Judged |ON HOLD :(|

Geluk

'Beste October Rose,' mijn ogen schieten over het beelscherm. Gisteravond heb ik een e-mail gestuurd naar Aeli, het modellenbureau, en ze hebben nu al gereageerd. Gespannen lees ik door.

'Wat wij U nog niet hebben verteld, is dat wij een wereldwijd bureau zijn. Het maakt dus niets uit dat U geïmigreerd bent naar Los Angelos. Wij zouden U graag willen zien en een afspraak willen maken. Als we zeker weten dat U geschikt bent, zullen wij meteen portfoliofoto's maken. Als U eerst uw leeftijd, lengte en gewicht opstuurt, zullen wij U zo snel mogelijk bellen.

Groeten, Iona van Boekstra.' een grote overdreven lach plakt op mijn gezicht. Ross komt de kamer binnen.

"Heey sweetie. Goed nieuws?" ik knik en kijk hem met fonkelende ogen aan en wijs naar de laptop met de e-mail. Ross loopt naar me toe en leunt over mij heen naar het scherm. Zijn ogen volgen de regels tekst en een schuin lachje ontstaat op zijn gezicht.

"wat gaaf! Occie dat is geweldig! Stuur snel een e-mail, misschien bellen ze vandaag nog." zegt hij en klikt al een nieuwe e-mail aan.

"Eigenlijk moeten we je opmeten, dan weten we het precies."

"Oké." en ik sta op.

"Waar ligt het meetlint?"

"Kijk maar in die la." en ik wijs naar een klein kastje naast de bank. Ik bedenk me en verslik me als Ross bijna het laatje opendoet.

"Uhm nee het is eh, het is in de keuken." ik grijp naar zijn hand en trek hem mee naar de keuken.

"October, kom op. Wat zit daar in." Ookal is dit een donker onderwerp, zijn stem klinkt vrolijk sarcastisch. Mijn wangen worden vuurrood.

"Sorry.." fluister ik met een glimlachje op mijn gezicht. "Wacht even." zeg ik en loop terug naar het kastje. Ik pak het meetlint uit het laatje en kijk op het streepje die ik daar op heb getekend. Mijn taille moet zo dun zijn, heb ik mijzelf belooft. Ik kom er nooit, denk ik soms. Maar wie mooi wil zijn, moet pijn lijden. Ik probeer met mijn vinger het streepje weg te werken, zodat Ross niet ongerust zal worden en doe dan het laatje, met mijn nieuwgekochte laxeerpillen en een klein minimesje, dicht. Ik heb nog nooit pillen gebruikt om af te vallen, maar ik zie dat veel meisjes en jongens zoals ik het ook doen. Dus laat ik het maar uitproberen. Met het lint loop ik terug naar Ross in de keuken.

"Hier is het." zeg ik en overhandig het lint. Ik peuter mijn schoentjes los en zet ze naast elkaar neer.

"Schattig, die lakschoentjes." zegt Ross plotseling achter mij. Ik kijk naar hem omhoog.

"Dankje." de paarse lakhakjes heb ik nu pas kort, maar ik ben helemaal verliefd op ze geworden. Ik ga braaf tegen de muur staan en Ross rolt zijn meetlint uit.

"Ga hier even op staan." beveelt hij en ik ga gehoorzaam op en stukje ijzer staan. Hij rolt langs mij omhoog en stopt bij mijn hoofd.

''1.73. Niet groter dan mij worden, hè?'' Zegt hij en knipoogt.

''Ik hoop van niet.'' Lach ik. Hij gaat voor mij staan en legt zijn handen op mijn heupen. Met beide handen pak ik zijn hoofd en zijn oren tussen twee vingers. Dan woel ik met 1 hand door zijn fluffy haar. Daar staan wij, stom glimlachend tegenover elkaar. We wiegen samen op de muziek in ons hoofd.

''Wat hoor jij?'' fluister ik.

''Het lied dat we samen zongen op het strand. Jij?'' fluisterd hij terug.

''Ik ook.'' Hij drukt zijn armen om mij heen en drukt me tegen hem aan. Ik ruik aan zijn schouder. Hij ruikt lekker. Ik pak een klein plukje haar en laat het door mijn vingers glijden.

''We have been'' zachtjes begin ik te zingen. Ik voel Ross gezicht lachen.

''Falling and running and crying and swimming and drowning'' zingt Ross de volgende zin.

''We can't fall apart but we have to

We have to hold the tears and stand up. To keep running and breathing

And just

hold on

For now.

Wooh

Wooh

The time was short

But long enough to let me go

The conversation was fine

But painful enough to let me go'' Ik stop met zingen, waardoor hij ook stopt, en zucht.

''I don't want you to let me go.'' zeg ik dan.

''Waarom zou ik dat ooit willen doen?'' antwoord hij.

''Ik houd van je.''

''Ik ook van jou.''

Een uur laten versturen we samen de e-mail.

''En nu maar wachten hè?'' vraagt Ross. Ik trek met mijn mond.

''Dat moet dan maar.'' Wat ik fijn vind aan Ross, is dat ik niet eens hoef te zeggen wat ik ga of wil doen, hij weet het al. Ik klik op het balkje bovenaan de pagina en typ 'YouTube' in. Ik klik onze video aan.

''Al negentien miljoen keer bekeken! Ross dat is zo veel!''

''Wauw! Dat is geweldig! Maar 1 ding mist nog..''

''Er mist iets? Wat?''

''Een videoclip natuurlijk! Dat word zo gaaf. Onze eerste videoclip. En we moeten ook nog een fotoshoot doen.''

''Druk druk druk.''

''Dat zeker.'' op dat moment hoor ik het deuntje van mijn telefoon rinkelen. Ross en ik kijken elkaar meteen aan en dan graai ik naar mijn mobieltje.

''Hallo?''

''Hallo. Met Iona van het modellenbureau Aeli." ik maak een grote O met mijn mond en Ross pakt mijn hand en knijpt erin.
"Hey. Met October."
"We zouden graag kennis met jou willen maken. Zou je morgen om half vier kunnen?"
"Uh, ja! Dat klinkt goed."
"Mooi! Wij zitten hier in Californië. Ik zal het adres opsturen via e-mail, oké? Dan kunnen we ook meteen portfoliofoto's maken."
"Ja dat is goed."
"Zie ik je morgen dan? Groetjes."
"Doei. Tot morgen." zeg ik. Ik laat een gilletje ontsnappen en spring in Ross armen.
"Ik kan niet geloven dat dit echt gebeurd." gil ik bijna.
"Je word een ster, Occie." zegt Ross