Judged |ON HOLD :(|

Media

(Dankjewel voor 1k reads!! Het betekent veel voor mij :) xx Veerle)
Ik word wakker en kijk op mijn klok. Al 8:05! Chips! Zo snel mogelijk schiet ik omhoog en grijp de deur van mijn kast. Ik grijp een broek van de bovenste plank en mijn R5 T-shirt, wat eigenlijk een beetje ongepast is, en nog een vest. Ik spring in mijn kleren en ren naar beneden.

''Hoi mam.''

''Waarom zo'n haast?'' vraagt mijn moeder.

''Het is al 8:00 geweest!''

''Oh. Opschieten dan! Wil je nog ontbijt?''

''Nee, daar is het al te laat voor.''

''Oké.'' Ik race naar de kast en pak er een borstel uit. Ik kam snel mijn haar en ren weer naar boven. Ik pak mijn tandenborstel en poets zo snel als ik kan. Ik grijp mijn nep-converse en strik ze vast. Ik zwaai nog naar mijn moeder, pak mijn tas en verdwijn uit de deur. Ik fiets naar school en zet mijn fiets in het fietsenhok. Gek, er is geen 1 andere fiets in ons vak voor onze klas. Ik loop naar de kluisjes, haal mijn pasje uit mijn rugzak en maak mijn kluisje open. Er is niemand uit onze klas. Wat raar? Ik loop de trap op. Er staat een bord en ik kijk er voor de zekerheid op. Nee hé. Onze klas staat erbij, eerste uur vrij. Niemand heeft me gebeld! Met een zucht loop ik weer door en ga op een bankje zitten. Ugh. De bel gaat en ik zie een boel voeten zo snel mogelijk naar hun klassen lopen.

''Moet jij niet naar de les?'' Ik schrik op en kijk omhoog in het gezicht van de concierge.

''Nee, ik heb het eerste uur vrij.''

''Kan je dan niet naar huis?''

''Mijn moeder is niet thuis.'' De concierge knikt en loopt weg naar zijn zwabbers. Mijn tas hangt half open en ik zie mijn lunch liggen. Ik kijk naar mijn buik, vol vetlagen. Ik pak mijn brood op en pleur het in de prullenbak. Ik pak mijn mobiel. Ik heb lang niet op instagram, twitter, facebook en tumblr gekeken. Ik open eerst twitter. Er zijn veel nieuwe volgers en berichtjes op mijn account. Ik scroll door de berichtjes heen. Ik tweet heel weinig. Ik ga meer tweeten. Ik begin met typen.

'Eerste uur vrij, maar ik wist het niet : / Ugh.' Ik verstuur de tweet. De re-tweets en favourites lopen snel binnen. Wat gaaf! Ik scroll weer door de berichtjes. Er zijn lieve berichtjes, maar vooral veel haat berichtjes. Waarom doet iedereen zo? Ze zijn gewoon jaloers. Maar ze kennen mij helemaal niet. Nou ja, als ze mij echt zouden kennen zouden ze me alleen nog meer haten. Ik open instagram en scroll door de foto's van mensen die ik volg. Ross heeft een foto gepost van gister, van de zonsondergang met onze voeten er half bij. Rydel heeft een foto gemaakt van het eten en Ellington een paar filmpjes. Rocky heeft een groep foto en Riker heeft dezelfde foto als die van Rocky. Ik besluit ook een foto te posten en ga door mijn foto's. Ik heb gister een foto gemaakt van onze silhouetten voor de zon en de zee. Ik scrijf erbij;

'Het was super!' en zet er nog een emoji van een zonnetje bij. Ik tag de band. Ik bedenk me dat ik nog niet eens mijn instagram naam heb veranderd! Ik ga naar mijn profiel en denk even na. Hoe zal ik heten? Mijn achternaam begint met een R, net al Ratliff van Ellington. Ik vul in 'RoseR6' en druk op opslaan. Mijn profielfoto is niet van mij. Het is een roze/paarse/blauwe wolk met een zwart teken erin. Ik ga er nog wel eens een foto van mezelf er in zetten. Alleen weet ik niet hoe iedereen zal reageren. Ik ga nog langs YouTube en zie een filmpje met de titel; 'R5 is nu R6?!' Dat gaat dus duidelijk over ons. Ik druk erop en een vrouw begint te praten.

''Een paar dagen fans van de band R5 de groep gespot met een nieuw meisje die niemand kende en een paar uur daarna hebben de bandleden hun naam op al hun social media veranderd naar R6! Het lijkt dus of dat meisje een nieuw bandlid is geworden. Vanmorgen hebben alle bandleden een foto gepost van hen met het nieuwe meisje. Haar naam is October, maar we weten nog niet haar achternaam. Ze heeft nog niets gepost of de naam op social media gewijzigd, dus het is nog afwachten. Wat vinden jullie ervan?! Laat het achter in de comments en vergeet niet een druimpje omhoog te doen.'' De presentator stopt met praten. Het filmpje stopt. Dat ze dat zo snel weten! Dat was vlug. Ik wist niet dat er ook mensen ons hebben gezien in het hotel. Maar dit filmpje is een paar uur geleden online gezet, dus nu weten ze wel hoe ik heet. En dat dit echt is. Ineens gaat mijn mobiel af.
"Hoi Octobiewobie." Velissa stem klikt nep-meedelijdend.
"Hey." zeg ik strak.
"Sorry dat ik niet had gebeld meis. Je komt na school toch wel?"
Ik aarzel of ik nee zou zeggen.
"Ja ik kom nog."
"Oké gelukkig. Doei!"
"Bye." ik vind het raar dat ze mij vroeg om naar de stad te gaan. Kort daarna word ik weer gebeld.
"Hey Rydel!"
"Hoi Occie! Hoe gaat het?"
"Goed hoor. Nou ja, ik had het eerste uur vrij maar ik wist er niks van."
"Argg stom. Nu heb ik al helemaal geen zin meer om dit te zeggen." een paniek scheut steekt door mijn buik. Wat zeggen?!
"Wat is er dan?"
"Nou... Wij zijn eigenlijk nog steeds op tour.. En we zijn nu al heel lang in Nederland. We moeten eigenlijk weer door.."
"Oh." antwoord ik.
"Maar niet voor lang! We hoeven nog drie landen af, dan zijn we klaar met de tour."
"Het is oké. Ik snap het."
"We love you Occie. Bye bye."
"Bye." verslagen zak ik in elkaar en ook nu mijn droom. Is dit dan nu het einde van R6? Word het nu weer R5?
De bel ringt. Het uur is voorbij. Ik sta op en strompel samen met de grote groep mensen naar mijn lokaal. Zuchtend stap ik mijn lokaal binnen.