Judged |ON HOLD :(|

Lied

De deur gaat open en Ross staat in de deuropening.

"O my God sorry ik wist niet dat.." hij heeft alleen een handdoek om.

"Nee het is goed hoor." hij probeerd zich min of meer achter de deur te verstoppen. Ik maak een gebaar dat ik naar de andere kamer ga.

"Awkward..." zeg ik zachtjes.

"Zei je nog wat?" Ross steekt met zijn hoofd nog naast de deur uit.

"Oh eh nee niks alleen eh.. awkward."

"Ja nogal hè? Ik ga me omkleden."

"Doe maar." we lachen en ik klop op de volgende deur. Rydel doet de deur met een lach open.

"Hey!"

"Hoi! Kom maar binnen, we roepen de rest zo wel. Douche uur snap je?"

"Een douche uur?" grinnik ik.

"Ja, best gek en meestal zijn er te weinig douches." ik stap naar binnen en kom in een grote hotelkamer. Rydel springt op het bed en ik ga naast haar zitten.

''Heb je honger?''

''Nee, ik heb net met mijn vader gelunchd. Ik heb hem al lang niet gezien.'' Waarom vertel ik dit? Het voelt alsof ik haar kan vertrouwen maar alsnog. 

''Leuk! Hoe komt het dat je hem lang niet hebt gezien?'' Ik besluit het te vertellen. Ik vertel over mijn moeder en mijn vader. Dat mijn moeder zei dat hij dood was, dat hij slecht was voor mijn moeder. Ik zeg niets over depressie. Ik wil haar niet met mijn problemen opzadelen. Dalijk wil ze me helpen. Maar dat is juist het probleem. Zo iemand als ik die depressief is, kan je niet zomaar helpen. Diegene moet er zelf uit komen. Het is even stil tot dat Rydel na mijn verhaal begint te praten en ze zegt:

''Wow, October, wat naar. En nu? Ga je hem vaker zien? Misscien in het weekend of iets?''

''Ik.. Ik weet het eigenlijk niet.'' We staren allebei naar onze schoenen. Die zijn ineens heel interessant. Rydel heeft zwarte laarsjes met een hak aan. Ze staan haar goed.

''Hoi Oc!'' Oc. Rare bijnaam. Ellington komt de kamer in lopen met nog natte haren van de douche. Ellington en Rydel delen dus een kamer. Ik vind het toch behoorlijk grappig. Vroeger was iedereen elke social media aan het afgaan naar 'Rydellington' foto's om te bewijzen dat ze een stelletje waren. Zelfs foto's waar ze zoenen hebben we gevonden, en eindelijk hebben ze het toe gegeven.

''Oc? Noem je haar nu zo?'' Het is Rydel die begint met praten en ze kijkt hem uitdagend aan. Hij grijpt een kussen van het band en gooit het in haar gezicht.

''Hey.'' zeg ik, om toch nog even iets terug te zeggen. Dan stroomt de kamer al snel vol. Iedereen zit in de kamer, behalve Ryland, Stormie en Mark.

''We weten dat dit misschien een beetje snel gaat, maar ik heb een gaaf nummer bedacht en we hadden het al een beetje uitgezocht, en we zouden het graag al willen geven. Eh.. Hier..'' zegt Rocky en geeft een blad met muzieknoten en tekst. Ik lees het even door.

''Gaaf! Nee het is echt leuk en ik heb er heel erg zin in.'' Ze knikken blij en Ross begint het nummer op zijn gitaar te spelen.

''Wauw!'' Iedereen geeft hem complimentjes en dan is het tijd om ook te gaan zingen.

''Ik wou dit eerst Rydel laten zingen maar misschien is het leuk als jullie samen zingen.'' Rocky wijst mij en Rydel aan!

''Yes!'' zeggen wij in koor.

''Volgendsmij heb jij een best hoge stem October dus als jullie twee stemmig zingen klinkt het denk ik cool.'' Wij knikken. ''Rydel, als jij begint..?'' Rydel knikt en we gaan goed zitten. Ross pakt zijn gitaar en Rydel zet in.

''The road is long enough

but short enough to let me go.

The night is dark enough

but light enough to let me go.

Streetlights dancing trough my eyes.

Your breath is getting weak.

We can't take this no more.

It's time to let me go.

Woooh

Woooh'' (Deze tekst is niet een echt nummer, ik heb zomaar iets geschreven. Xx Veerle) De gitaar klinkt zacht op de achtergrond. Ik vind het geweldig klinken, maar ja, zij zijn de professionals. Ik mag nu wel in de band zitten, maar ik heb nooit sirieus gezongen. Het einde van het nummer komt in zicht. Ik wil nog lang niet stoppen. Met Rydel en de anderen zingen is geweldig. Ik voel me echt 1 van hen. De laatste zin trekken we nog dramatisch uit.

''Woooooh!!'' Ik houd van Rikers 'wooh's'.Iedereen begint te klappen voor zichzelf en voor de band. 

''Er zijn nog kleine puntjes, alleen ik verder vind ik het echt mooi toch jongens?! Ik had me het echt zo voorgesteld.''

''Zeker weten!'' zegt Ross. Ik kijk naar hem. Zijn armen zitten beschermend om zijn gitaar geklemd. Zijn haar zit nog een beetje wild van de douche. Hij is lief. Plots kijkt hij op in mijn gezicht. O my god. Ik kijk snel weg alsof ik nooit keek.