Judged |ON HOLD :(|

Terug

Ik word al vroeg wakker. Dat komt goed uit, want ik wil niet dat de rest denkt dat er iets aan de hand is. Ik kijk naast me, daar ligt Ross. Moet ik hem wakker maken? Ik schud hem heen en weer.
"Ross? Ross, opstaan. We moeten terug. Ross gromt en draait zich naar me om.
"Ross kom mee." en ik trek een pruillip.
"Goed.." geïriteerd komt Ross overeind. Hij wrijft in zijn ogen.
"Ook goedemorgen." Zeg ik om hem min of meer te plagen. Hij mompelt iets terug. Dan verandert zijn stemming weer en doet weer vrolijk. Nou ja ik bedoel, normaal. Hij springt op en steekt een hand uit. Ik pak hem aan en kom omhoog. We lopen naar overgebleven slapende groep. Rydel en Ellington zitten opgevouwen tegen elkaar aan. Awww..We gaan er weer bij liggen, maar sluiten onze ogen niet. Ik heb geen idee hoe laat het zou zijn. De zon piept een klein beetje boven de horizon uit. Ross en ik beginnen een beetje te kletsen, fluisterend. We hebben het over het nummer waar we nu mee bezig zijn. Samen zingen we, zo zacht mogelijk, een stukje van het liedje.
"Wooh
Wooh
We have been
Falling and running and crying and swimming and drowning
We can't fall apart but we have to
We have to hold the tears and stand up. To keep running and breathing
And just
hold on
For now.
Wooh
Wooh
The time was short
But long enough to let me go
The conversation was fine
But painful enough to let me go
Falling and running and crying and swimming and..." Plots word Rydel met een luide geeuw wakker.
"Goedemorgen." zegt ze nog half geeuwend.
"Hey." zeg ik. We kletsen met zijn drietjes nog een beetje over gister en vanalles en kort daarna worden Rocky en Riker wakker.
"Ugh. Ik ga dood. Hebben we nog iets te eten?" schreeuwt hij uit.
Ik rommel wat in de tas naast mij.
"Alleen nog cakejes. Wil je er een?"
"Oké doe maar." ik overhandig een cakeje aan Riker.
"Thanks." hij zet zijn tanden in het citroen-cakeje. De rest begint nu ook trek te krijgen.
"Wil jij niet?" vraagt Rydel, een beetje bezorgd. "Ontbijt is de belangrijkste maaltijd van de dag." ik aarzel en doe mijn mond open om nee te zeggen, maar Ross kijkt me aan.
"Oké.." geef ik toe. Ik haal het papiertje van het cakeje af. Ik kijk er aan alle kanten naar en peuter er een klein stukje van af. Een cakeje als ontbijt. Ik word echt vet als een varken. Ben ik al. Tegenstrijdig hap ik in het cakeje en dan het kleine stukje in mijn hand er achter aan.
Als we klaar zijn, pakken we de spullen, zetten het in de auto en gaan zitten. Rocky start de auto. Arme Ross. Hij mocht nog rijden. Van mij, maar wat heb ik nou te zeggen? Het blijkt Ross niet echt te schelen. Hij is moe en valt bijna in slaap. Dan draait hij zich naar achter terwijl de auto aan het rijden is.
Na een tijd zijn we terug. we hebben niet veel gepraat. We oefenen nog een beetje het liedje.
"Denk je dat je alle lyrics van de oudere nummers kent?" vraagt Rocky die wiebelt op zijn kruk.
"Ja, ja ik denk het."
"Mooi. Zullen we ze even oefenen?" we zingen een paar liedjes zoals 'Heart made up on you', 'Things are looking up', 'Loud' en 'Can't forget about you'.
"Wauw dat klinkt echt gaaf jongens!" zegt Ellington.
"Ja! Het is leuk dat er nu nog een hoge stem is." zegt Rydel en geeft me een knipoog. Ik bloos en kijk naar mijn nagels.
"Euhm.. Zouden we misschien 'Ain't no way we're going home' kunnen zingen?" vraag ik. Het lijkt me zo gaaf om dat nummer op podium te zingen. Het is een van hun meest 'rock' nummers, en als ze optreden word iedereen gek. Dat lijkt me super vet.
"Ja! Waarom die?" zegt Ross nieuwschierig.
"Het lijkt me gaaf om dat op podium te zingen en tja.. Het is 1 van mijn lievelingsnummer dus ja.."
"Ik hoop dat ik de lyrics nog ken." grapt Rocky.
"Ja dat was echt lang geleden." zegt Riker.
We beginnen te zingen.
" I was blown away,
Busy disappearing'
Til I saw your face
In the stratosphere
And now I can't escape."  dit is echt een gaaf nummer om mee op te treden.
Het is tijd om te gaan.
"Occie, wanneer kom je weer?" vraagt Ross.
"Ik kan weer in het weekend?" Ross knikt.
"We bellen nog wel." ik knik.
"Oh. Ross?" hij wou net weggaan maar draait zich op 1 voet weer om. Ik grijp zijn arm.
"Stay strong. Voor ons." fluister ik. Hij pakt mijn hand en laat hem weer los. Ik zwaai naar iedereen en trek de deur dicht. In gedachte blijf ik nog even voor de deur staan. Ik kan gewoon niet geloven dat dit allemaal echt gebeurt. Alleen zit ik wel met Ross. Wat hij zichzelf allemaal aandoet is verschrikkelijk. Ik moet hem laten stoppen. Dan kijk ik naar mijn eigen armen. De mouwen zitten over mijn sneden beschermd. Dan zou ik ook zelf moeten stoppen.
Ik loop naar de lift en ga naar beneden. Ik pak mijn fiets en draai het slot eraf. Ik spring erop en rij naar het station.
Er zijn weinig mensen op het station. Ik ben er te vroeg, ik moet nog even wachten. Ik kan niet ergens gaan zitten, want ik moet mijn fiets vasthouden. Mijn mobiel gaat over. Ik neem hem op.
"Hoi, met October."
"Heeey October." ik herken de stem van een meisje uit mijn klas. Ze heet Velissa. Dezelfde als die die gemene reactie achterliet op mijn social media. Ik heb nauwelijks meer er op gekeken. Ik ben best bang, maar ik ga er gewoon niet meer naar kijken.
"Waarvoor bel je?" vraag ik wantrouwend.
"Wil je morgen na school naar de stad ofzo? Met een paar meiden van school." wat moet ik hier nou mee?! Met hun?! Maar ze deed zo gemeen? En ze willen nooit met mij afspreken!
"Euh.. Ja.. Ja is goed. Waar?"
"Zullen we bij de bieb afspreken? Daar kunnen we zo de stad in lopen."
"Is goed. Doei."
"Byee girl!" ze drukt het gesprek weg.
Dat was raar. Daar komt mijn trein al aan. Ik stap in en sleur mijn fiets mee. Onhandig ga ik bij de paal staan en laat mijn fiets er tegen aan leunen. Ik kijk naar buiten. Een raar gevoel komt weer in mijn maag en de aarde begint weer te bewegen. Richting thuis.