Judged |ON HOLD :(|

Verassing

Ik stap de frisse lucht in terwijl mijn moeder uit de auto helpt. Ik klap de deur van de auto dicht. Eindelijk weer buiten. In het ziekenhuis was steeds zo'n muffe lucht.
"De band bleef een paar dagen slapen, dus ze zijn nu binnen."
"Yes!" ik wil meteen zo snel mogelijk naar binnen. "Mag ik de sleutel?"
"Wat een haast ineens?" zegt mijn moeder maar met een achterdochtig lachje. Ze geeft me de sleutel en ik steek hem in het slot. Precies op het moment dat ik de sleutel omdraai hoor ik schrik-geluiden aan de andere kant van de door. Ik tegen de deur en..
"Welkom thuis!" Rocky, Ellington, Rydel, Riker en Ross stonden in de gang met ieder een ballon in de hand en ze gooide ze naar mij.
"Wat?! Dat hoefde jullie echt niet te doen! O mijn god." de tranen sprongen in mijn ogen en ik sleurde Riker al in een knuffel terwijl de anderen er ook bij gingen staan en we een groepsknuffel maakten.
"Awww dankjewel!" We lopen de woonkamer in waar een roze taart staat op een glazen, mooi afgewerkte plateau. Ik heb best honger en heb echt genoeg van al dat ziekenhuis eten maar.. De slagroom druipt bijna van de taart. Ellington springt naar voren en gaat met zijn duim langs de slagroom en stopt zijn duim in zijn mond. We moeten lachen om zijn actie. Rydel pakt een beetje slagroom op haar wijsvinger en drukt het op Ellingtons neus.
"Dat had je niet moeten doen!" hij pakt nog meer slagroom en gooit het op haar wang. Ze wankelt naar achter en botst tegen Rocky aan. Ze heeft nog slagroom over op haar hand en dat komt in een streep op Rockys shirt terecht. Uit eindelijk word het een heel slagroom-gevecht. Gelukkig is mijn moeder nog iets boven aan het doen. Ross duikt ineens voor mijn neus en gooit een grote mop slagroom op mijn gezicht.
"Ross!" ik zie nauwelijk iets en ik probeer de slagroom uit mijn neus te snuiten en haal met de slagroom van mijn gezicht naar hem uit. Mijn beeld word weer helder in plaats van het kleverige witte goedje en zie mijn moeder in de deuropening staan. Oeps..
"Hoi mam." zeg ik met mijn zoetste stemmetje. Aan haar lach zie ik dat ze het niet heel erg vind. Plots springt zij zelf ook naar de taart en pakt een handvol slagroom. Ons gevecht word voortgezet door mijn eigen moeder..
We zitten helemaal onder. Ik moet dalijk echt iets anders aan hoor. Mijn moeder heeft een mes gepakt en haalt de overgebleven resten die uitgesmeerd is over de taart eraf. Het is nu een doodgewone roze taart. Ze snijd de taart in stukjes. Eerst door de helft, dan weer en weer en weer.
"Oh, be right back." zeg ik en snel loop ik naar de keuken. Ineens spoelt een golf slecht humeur over mij. Ik heb geen idee waar het vandaan komt. Het is stil in de keuken. Ik denk aan mijn vader. Waar zou hij nu zijn? Ik zucht terwijl ik de kast open doe om de bordjes te pakken. Nou niet chagerijnig worden, October. Dit doen ze allemaal voor jou ookal verdien je dit niet eens. Ik tel de bordjes. Zeven stuks. Ik pak een paar bordjes en loop weer terug naar de woonkamer.
"Nou nou, dat duurde lang. Honger!" roept Riker plagend. Ik geef hem een scheef lachje en zet de bordjes neer. Rydel en mijn moeder helpen mij de taart op de bordjes te doen. Ik eet maar gewoon mee. Anders valt het op en ik spuug het zo wel weer uit. We geven iedereen een bordje en gaan dan zitten op de bank en ik, Ross en mijn moeder op de grond. We eten de taart en kletsen een beetje. Ross werkt me echt op mijn zenuwen. Hij zit me steeds aan te kijken hoe ik eet. Ik ben helemaal rood. Ik hoop dat de anderen het niet zien. Ik kijk hem aan als een teken dat hij niet zo moet kijken, maar hij schrikt alleen maar en glimlacht lief naar me. Ik ben alleen maar zenuwachtig omdat ik hem leuk vind. Denk ik. Ja ik denk het wel. Hij kijkt weer naar de anderen en praat mee met het gesprek. Zijn haar ziet er superzacht uit. Ik wil zijn haar als teddy beer.Iedereen is klaar met de taart en ik zit op de helft.
"Ik heb niet meer zo'n trek."zeg ik terwijl ik het bordje wegschuif. Ik dacht na het bezoek aan het ziekenhuis dat ik er wel vanaf zou zijn. Maar het stemmetje dat zegt dat ik te dik ben, komt steeds terug. Ik sta op en sein dat ik even naar de wc moet. Ik loop naar de gang, de trap op, naar de badkamer. Met het elastiekje om mijn pols knoop ik mijn haar snel in een staart. Dit moet ik even snel doen, ik wil niet dat iemand zo komt. Ik kniel voor de wc neer. Ik duw de bril omhoog en hang mijn hoofd over de pot heen. Ik begin geluidloos te snikken. Hoe makkelijk het is om te doen, het blijft mentaal moeilijk voor mij. Ik neem twee vinger en doe mijn mond open. Ik druk ze mijn keel in. Ik voel al het rare gekriebel in mijn keel ontstaan. Ik ga nog dieper en voel dan dat ik moet overgeven.
Ik spoel het toilet door en zie het water kolken. Ik leun op de wc, nog steeds huilend. Een traan valt op mijn hand. Het is klaar. Het is gebeurd. Plots hoor ik een klop op de deur. Ik schiet op en grijp een handdoek. Ik veeg hem lang mijn mond.
"Hallo?" roep ik.
"Hey, ben je bijna klaar? We hebben nog een verassing." ik herken Ellingtons stem.
"Euh.. Ja..Ja ik ben klaar." ik trek de deur open en lach nep naar Ellington. Ik weet niet zeker of mijn ogen nog rood zijn of niet.
"Is er iets?" vraagt hij. Nog wel dus.
"Nee hoor." zeg ik en schiet langs hem door naar beneden. Ik wapper met mijn handen voor mijn gezicht zodat de roodheid weg gaat.
"Raad eens waar we naartoe gaan?!" mijn moeder houd zeven kaartjes vast. Ik pak er 1 aan en lees wat er op staat.
"Sirieus mam?!OMG!" Er ligt een concert ticket voor Kensington in mijn hand. "Dankje dankje dankje!" ik geef mij moeder een knuffel.
"We hebben gister de liedjes geluisterd en ze zijn echt gaaf!" zegt Rocky.
"Weet ik toch." zeg ik en maak een sassy gebaar.
Ik zie het concert gebouw al staan. Het glimt helemaal. Ik heb er zo zin in.
"Volgendsmij heb jij er zin in. Knijp maar in mijn hand." zegt Ross met een schuin lachje. Ik grijp meteen zijn hand. Misschien iets te snel. Ik ben zo gespannen. Dat heb ik bij elk concert. Het is net alsof je een vriend ziet die je al jaren niet meer hebt gezien. Ugh ik heb er zo zin in! We komen bij de rij aan en gaan er in staan. De anderen zijn al vaak bij een concert geweest. Ik nauwelijks.
"Oh my god! R6!" Een meisje van ongeveer 12 huppeld naar ons toe. "Oh mijn god zijn jullie het echt?! Aaaaaah!! Ik houd van jullie! Omg omg omg." zegt ze
"Awww hey!" antwoord ik. Het meisje spreid haar armen en ik geef haar een knuffel.
"Jij bent zo mooi Rose!" zegt het meisje. Rose? Oh ja. Natuurlijk. In de R6family heet ik Rose. Net zoals Ellington. Die heet Ratliff.
"Mooi? Awww dankje. Je bent zo lief." ik geef haar weer een knuffel en iedereen knuffelt haar ook nog een keer. We maken nog een selfie en dan moet ze gaan. Dit is de eerste keer dat we worden aangesproken als R6. Dat was echt geweldig. En superschattig. Dan hoor ik nog een stem. Ik denk eerst dat het nog een fan is, maar het is een meisje van ongeveer 24. Ik zie dat Riker naar haar aan het staren is.
"Hallo? Halloho?" roept ze. We lopen naar haar toe. Ze wijst mij aan.
"Hey, hi. Hoe gaat het? Hoe lang ben jij?" vraagt ze aan mij. Het is een blonde vrouw. Ze heeft een map in haar handen met een notitieblokje en een pen en 1 of ander raar lint om haar heen gewikkeld.
"Euhm.. Volgendsmij ben ik 1.72." antwoord ik. Wat is dit?
"Ah, mooi. En hoe oud ben je?"
"Ik ben 17."
"Wauw. Nou ehm, hoi. Ik ben Iona. Ik ben van het modellenbureau Aeli. Zou het je wat lijken om model te worden?" ik gaap haar aan.
"Ik?! Model? Euh.. Nou ja. Denk het wel.." Ross kijkt me aan. Ik kijk met een warrige blik terug.
"Hier heb je een kaartje van het bureau. Wil je even je e-mailadres en naam hier opschrijven? Dan sturen we je een e-mail met alles duidelijk erin, oké?"
"Oké.. Is goed." ik ben nogsteeds helemaal verward.
"Oké! Doei!"
"Doei!" zeg ik. Ik draai me om naar de rest. "Oh my god!" Ik kan het echt niet geloven. ze beginnen allemaal te schreeuwen en Rydel geeft me een knuffel. Dit is toch wel een topdag. Er word tegen ons geduwd. We moeten naar binnen voor het concert.