Judged |ON HOLD :(|

Goedemorgen

(Heeeyy lezertjes :) woah, 8 stemmen tot nu toe voor mijn vorige deel en 2.5k lezers! Bedankt allemaal! BELANGRIJK: Ik wil even laten weten dat ik de komende dagen niet kan updaten omdat ik geen wifi dan heb en geen tijd. Ik vind het echt heel heel heel erg jammer en als ik ergens de kans heb zal ik meteen schrijven. Xxx I love you guys. Veerle.)
Ik word wakker van de warme zon van Californië. De witte lakens plakken aan mijn huid. Het is pas ochtend, maar nu al loeiheet. Dat ik nu echt dan eindelijk in LA ben, moet ik even tot me door laten dringen. Gisternacht was het te laat om nog de familie van de band te leren kennen, dus vandaag zie ik ze eigenlijk voor het eerst. Mijn moeder en ik mochten vanacht in de woonkamer slapen op de banken. Ik weet nog hoe iedereen hun oude vertrouwde slaapkamertje in liepen, alsof ze naar de hemel gingen. En ookal is er zoveel om blij te zijn, ik wil nog steeds echt naar de hemel. Maar ik blijf niets doen. Ik vind het te eng. De droom van de zelfmoord achtervolgt me al dagen en de storm word steeds erger. En telkens als ik dan val van de kruk verdwijnt al het geluid en zie ik mijzelf daar maar hangen, totdat ik wakker word. Ik hoor gestamp op de trap. Iemand komt naar beneden. Ross is het niet, die blijft slapen tot hij echt niet meer kan. Het bekende gezicht verschijnt om het hoekje van de trap.

"Hoi Ryland!" zeg ik opgewekt.

"Hey. Jij bent toch October?" vraagt hij verlegen. Waarom zou hij zo verlegen doen?

"Ja, dat ben ik. Maar eigenlijk noemt iedereen me nu Occie." zeg ik met een preuts lachje. Hij lacht terug. Zijn tanden zijn oogverblindend wit. Ik vraag me af wat hij daarmee doet. Hij verdwijnt de keuken in en ik kijk hem na.

''Wil je ook toast?'' roept hij uit de keuken.

''Ja graag.'' roep ik terug. De geur van roosterend brood stijgt op en vult het hele huis. Achter mij hoor ik geritsel van dekens. Mijn moeder is wakker geworden. Vast van het brood die nu aan het transformeren is naar een toast.

''Goedemorgen.'' kreunt ze. Ze kijkt om zich en bedenkt zich dan weer waar ze ookal weer is.

''Wilt U ook toast?'' roept Ryland. Hij heeft gemerkt dat mijn moeder is wakker geworden.

''Ja, doe maar. Lekker.'' Na een minuutje of drie komt Ryland met drie bordjes aanlopen en Nutella en jam. Hij geeft het bordje met twee sneetjes toast aan mij en ook aan mijn moeder. Hij gaat in een grote plof-stoel zitten. We bedanken hem en beginnen dan met eten.

''Heey.'' Rydel komt van de trap gelopen.

''Hoi.'' zeg ik. Mijn moeder glimlacht en Ryland steekt zijn hand op. Rydel sloft naar de bank en maakt met een gebaar duidelijk dat ze daar graag wilt zitten. Ik trek mijn benen op en schuif een stukje op. Ze ploft op de bank neer. Ze heeft grote konijnen sloffen aan en een Hello Kitty pyjama.

''Zal ik je vandaag de stad en het strand laten zien? Dan houden we een meidendagje.'' zegt ze. Ik knik.

''Ja, dat word heel leuk.''

We gaan aankleden. Ik loop naar de badkamer maar voor ik naar binnen ga draai ik me nog eens om naar Rydel.

''Hoe warm word het? En wat moet ik aan?'' vraag ik.

''Uhm, ik denk dat het vandaag zevenentwintig graden word. Trek maar gewoon een korte broek en korte mouwen shirt aan ofzo iets.'' Ik knik langzaam en trek dan de deur van de badkamer dicht. Ik draai me om en Rocky trekt net zijn broek met een knalrood gezicht op.

''Oh god, sorry.'' Ik loop ook rood aan.

''Maakt niet uit.'' Hij holt de badkamer uit. Awkward... Ik kijk naar mijzelf in de spiegel. Aan de buitenkant zie ik zo gelukkig uit, heb ik alles wat ik wil. Maar aan de binnekant ben ik kapot. Ben ik gebroken en kan ik niet meer terug. Ik trek mijn pyjamajurk uit en grabbel in de koffer die ik daar heb geplaatst. Een korte broek kan ik makkelijk aan, ik heb niet veel op mijn bovenbenen gesneden. Ik heb wel snijwonden op mijn bovenarmen. Heb ik ergens een shirt met driekwart mouwen ofzo iets? Ik grabbel door de stapels en vind dan een shirtje met lange mouwen. Ik trek het over mijn hoofd en trek het over mijn romp heen. Lange mouwen is misschien een beetje ongepast. Ik kijk rond voor een schaar en vind er 1 in een hoekje van de badkamer. Zou Ross hiermee..? Ik laat de schaar tussen mijn vingers gaan op zoek naar iets opvallends, denkend aan Ross. Ik haal mijn schouders op en zucht. Ik loop naar de spiegel en pak 1 mouw. Ik begin te knippen bij mijn elleboog. De stof valt van mijn arm op de grond. Ik pak de andere en begin er in te knippen. Die valt ook op de grond. Ik pak ze op. Ik loop er mee naar de prullebak. Ik doe de klep open en van schrik stap ik achteruit. Grote proppen wc-papier liggen in de prullebak, maar met bloed. Heeft Ross dit gister gedaan? In mijn ogen beginnen zich tranen te vormen. Ik doe snel de klep dicht. Ik moet het aan iemand vertellen. Maar Ross zal me dan haten.
"Rydel?" roep ik.
"Ja, wat is er?"
"Wil je even komen?" de deur gaat piepend open en Rydel stapt de badkamer in.
"Leuk shirt." zegt ze. Ik bloos.
"Leuke jurk." zeg ik. Dan verandert mijn gezicht en word ik weer gespannen. Een pijnlijke silte ontstaat. Ik moet het aan haar vertellen.
"Kijk dit even." zeg ik en wijs naar de prullebak. Met een vragende blik kijkt ze me aan en loopt dan naar de prullebak. Ze duwt de klep omhoog en staard in het diepe. Ze kijkt nogsteeds bedenkelijk, maar bedenkt iets en kijkt met grote ogen naar mij.
"Gaat dit over Ross?" vraagt ze. Langzaam knik ik. "K.t." ze grijpt met beide handen door haar haren en hurkt op de grond.
"Ik dacht echt dat het over was weet je? Dat het gewoon een fase was." ik zie haar op haar lip bijten. Ze lift haar gezicht naar mij toe.
"Wil jij een oogje bij hem in het zijl houden?" vraagt ze aan mij.
"Tuurlijk." antwoord ik met een brok in zijn keel. Ik dacht dat hij blij zou zijn om thuis te zijn. Maar er moet iets zijn geweest waardoor hij dit weer heeft gedaan.
"Laten we gaan dan." zegt Rydel en springt weer naar boven.
"Let's go!" zeg ik, maar niet helemaal blij.