Sıradan bir gündü. En iyi arkadaşım Shawn ile şarkı söylüyorduk. Sweather Weather. En sevdiğim şarkıydı. Bu sıralar Shawn çok dalgın. Kilo verdi gözlerinin altı mosmor. Ve gözlerindeki mutluluğu göremiyorum. Kötü zamanlar geçiriyor sorduğumda anlatmıyor. Gözlerimin içine bakınca gözleri doluyor. Her yakın arkadaş gibi sıkıca sarıldığımızda hıçkırıklarını duyuyorum sesli olmasada onun üzüntüsünü ben hissediyorum sanki. Bu düşüncelere fazla dalmış olmalıydım ki Shawn'ın bana sarılmasıyla kendime geldim "Bea. Neden ağlıyorsun?" Endişeli gözüküyordu. Ağlıyor muydum? Ellerimi gözlerime götürdüğümde anladım ki evet ağlıyordum. Ellerim ıslanmıştı. Bu sefer ağlayan o değil bendim. Hıçkırdım. "Seni kaybetmek istemiyorum Shawn. Bana hiçbirşey anlatmıyorsun ve benden soğuyorsun. Kötü şeyler oluyor bunları neden saklıyorsun." Geri çekildi ve fısıldadı "Beni asla kaybetmeyceksin Bea. Herşeyi en kısa sürede anlayacaksın." Yeniden sarılmıştı.
