Ceza

10. bölüm

Çığlığın geldiği yöne döndüm , ''ÇIĞLIKLARIN GELDİĞİ YÖNE'' aynı çığlıklar , bu sefer daha uzakta ama daha gerçekti , bir sürü çocuk , bir süre ne olduğunu anlamaya çalıştım , anladığım an ise içimde bir süreliğine kaybolan o sıkıntı geri döndü , daha kötü daha ağır bir şekilde , çığlık atmak istiyordum ama neye yarardı beni kim kurtarabilirdi , kendimi kandırıyordum ben sıradan bir kızdım elimden hiçbirşey gelmezdi daha kendime bile bir iyiliğim , bir yardımım dokunmamışken kendi kurgum üzerine kahramanlık peşine düşemezdim biliyordum ,
Karşımda az önceki çocuklar duruyordu ama daha büyümüş yaklaşık 8-10 yaşlarındaydılar , bezgin , solgun , bunalmış , duygusuz , ruhsuz ve çaresiz bakışları beni yine paramparça etmişti , üzerlerindeki hasta önlükleri kanla yıkanmış gibiydi , beyaz renkleri kanla örtülmüştü , hepsinin gözlerine teker teker baktım , tenleri solmuş ve bedenleri zayıflamıştı , derilerinin altından kemikleri sayılıyordu , yarı ölüydüler , tıpkı yürüyen ölü gibi .
Tekrar onları dikkatle süzdüm hepsi kafalarını eğmişti yere amaçsızca bakıyorlardı , sıraya dizilmişlerdi , az önce gördüğümden daha azdılar , sıra devamlı ilerliyordu ne olduğunu bir türlü anlayamıyordum , oraya doğru ilerledim , kalp atışlarımın hızlandığını fark etmiştim , iyice yaklaştığımda ise sıranın başına baktım ama net göremediğim için bu sefer oraya yöneldim , bu sırada hala beni görmezlikten geliyorlardı , bir an olduğum yerde kaldım bunun nedeni kafamdaki o aptal ve bir o kadar saçma düşünce yüzünden 'ACABA BENİ GERÇEKTEN GÖRMÜYORLARMI ?' hayır bu olamazdı , yani imkansızdı , değil mi?.

Kafamı saçma düşüncelerimden hızla arındırıp yürümeye devam ettim , madem beni görmezden geliyorlardı devam etsinler , işime gelir.dik yürümeye dikkat ederek yoluma devam ederken içimdeki ben , görünüşümün aksine yavaş yavaş olduğu yere siniyor ve bana durmamı söylüyordu , onu dinlemeli miydim? , buraya kadar gelmişken pes etmek aptallıktan öteye geçmiyecekti bu yüzden içimdeki beni susturup daha hızlı adımlarla yürümeye başladım , sıranın başına geldiğimde ne olduğunu yine anlamadım , kendimi aptal gibi hissediyordum sanki basit bir bilmeceyi çözemiyormuş gibi yada her cevabım yanlış çıkıyormuş gibi , bilmeceyi soran kişide hiç yardımcı olmuyordu , iki beyaz önlük giymiş kadın ve dört tane yine aynı şekilde beyaz önlüklü adam vardı , orta yaşlı kilolu adam elinde enjektörle sırası gelen kişilere tuhaf sıvılar enjekte ediyordu , yanındaki kızıl saçlı yaşlı kadın elindeki kağıda söylenenleri yazıyordu , gözüm kararmaya başlamıştı bile , benim iğneye karşı acayip bir korkum vardı bu yüzden adamın , çocukların koluna acımaz halde iğneleri batırışı başımı döndürmüştü , benim sadece görmem bile başımı döndürürken , o çocuklar gayet sakin bir şekilde yüzlerinde azıcık bile acı olmadan soğukkanlılıkla karşılık veriyorlardı , bu durum beni utandırmıştı , hem de çok , ilacı enjekte ettikleri çocukları götürdükleri yere baktığımdı , artık dayanamayıp olduğum yere düştüm kafamı arkamdaki rafa yaslayıp bir süre gözümün kararmasının geçmesini bekledim , midem bulanıyordu her an kusup içimdeki tüm her şeyi betonun üzerine dökebilirdim ama kendimi tuttum , zamanı değildi ve hiç bir zaman da olamayacaktı , çocukları önü camla kaplı bir odaya götürüyorlardı çocukları içeri bıraktıktan sonra hızla odadan hızla çıkıp kapıyı sıkıca kilitliyorlardı sonra ise camın karşısına geçip içeri bıraktıkları çocuları inceliyorladı , ayağa yavaşça kalkıp neredeyse koşar adımlarla , cam odalardan birinin önüne geçip ne olduğuna baktım , dudaklarım şaşkınlıkla aralanırken , beynim iflas etmiş gibi düşünmeyi ve soruları bir kenara atıp karşısındaki şeyi anlamaya çalışıyordu , içerideki küçük kız etrafa deli gibi saldırıyor ve çığlık atıyordu siyah saçları her duvara çarptığında savruluyordu , kızın yüzü bir anda cama yapışınca yerimden sıçrayarak geriledim ve bir süre daha şaşkınlığın bıraktığı izle olduğum yerde donakaldım içerideki kız artık yorulmuş olacak ki oldu yere oturdu ve korkuyla etrafını izledi , yüzünde korku dışında duygularada rastlanıyordu ,
Çaresizlik
Üzüntü
Özlem
Onun bu durumu , koşarak içeri girip küçük kıza sıkıca sarılma isteğiyle içimi doldurdu ama ne işe yarardı , hem beni göremiyorladı bile , dışarıdakiler hala kıza bakıyorlardı ve ellerindeki kağıda bir şeyler karalıyorlardı , önümü döndüğümde karşımdaki kızla gözlerimiz buluştu , bana bakıyordu yüzünde anlam veremediğim bir ifade vardı , beni pür dikkat inceliyordu , bende ona dikkatle bakarken , acaba beni görüyormu ? , diye düşündüm , ama dur bir dakika , bu da demek oluyor ki beni kimse göremiyordu , saçma olduğunu düşündüğüm teorim doğru çıkmıştı , ama bu kız beni kesinlikle görüyordu , içeri iki adam girdi ve kızı kaldırıp dışarı sürüklemeye başladı , o sırada bile gözlerini üzerimden çekmedi , hiç beklemden onların arkasından gitmeye başladım , yürümeye devam ettikçe uzun bir koridora giriyorduk , sadece beyazlarla kaplı bir koridor , aslında şimdi düşününce her şeyin siyah olması ne kadar iç karartıcıysa , her tarafın beyaz olmasıda bir o kadar sıkıcıydı , koridorda ilerledikçe sağ ve sol taraflarımızda numaralandırılmış kapılarda ortaya çıkıyordu , bu durum git gide tuhaf bir hal alıyordu , kabul etmek gerekirse haytımın sıradan olmaması beni mutlu ediyordu , yürümeye devam ettik ve en sonunda
'857' numaralı kapıda durduk küçük kızı içeri ittikten sonra kapıyı kapatıp , kilitlediler , ne yapacağımı bilenezken kapıya atılıp kolu hızlıca çevirmeye başladım ama açılmıyordu , açılmayacağını biliyordum ama yinede şansımı denedim , hemen kapıyı kiltleyen kişinin yanına koştum çok uzaklaşmamışlardı bu yüzden çok acele etmeden yanlarına yaklaştım , adam anahtarı önlüğünün cebine attı ve yanındaki kişiyle konuşmaya devam etti adamın arkasından hızla yürürken tek hamlede cebindeki anahtarı aldım ve hızla '857' numaralı kapıya yöneldim , ve anahtarı hızla kilit kısmına soktum ardından , hızla çevirip kapıyı araldım , kapının aralığından kafamı içeri yönelttim ve etrafı süzmeye başladım , küçük kız elindeki kırmızı sıvıyla duvara sayılar ve harfler karalıyordu , içeri yavşça girerken sessiz olmaya dikkat ettim , içeri girdiğimde dehşetle etrafıma baktım , olduğum yerde dönüp duvara kanla çizilmiş yazılara baktım , bu sırada ince ses ürkmeme neden oldu ,

"Seni göremiyorlar"

İnce sesinin aksine , soğuk bir ifadesi vardı tıpkı o gün merdivenlerde gördüğüm yaratık gibiydi bu benzetme beni korkutmuştu , ona dönüp ,

"Biliyorum , sen nasıl görüyorsun ?"

Derince iç çektikten sonra bana dönerek ,

"Göremiyorum , hissediyorum"

Ona şaşkınlıkla bakarken o devam etti ,

"İstesemde göremem"

Derken sesi titremişti , ona şaşkınlıkla

"Ne demeye çalışıyorsun?"

"Burad bize ne yaptıklarını biliyormusun?"

Evet burad bulunduğum zaman boyunca anladığım kadarıyla çocukları denek olarak kullanıyorlardı , ona biraz çekinerek ,

"Yeni ilaçları üzerinizde deniyorlar"

Yüzü çok güzeldi hatta bu kadar bakımsızken bile , bu yüzden ona tekrar üzgün bir suratla baktım ,

"Ben neden buradayım?"

Bir an afallamış olsada hemen kendini toparladı ve cevap verdi ,

"Yardım etmek istiyormusun?"

Kafamla sorusunu onaylayınca yüzünde hafif bir tebessüm belirdi ve önüne dönüp duvara resimler karalamaya devam etti , ona doğru biaraz yaklaşarak merak ettiğim soruyi sordum ,

"Siz neden buraya getirildiniz?"

"Bay ve bayan mamson'un yetimhanesi'ni biliyormusun?''

"Hayır"

"O halde anlatayım , 1956 yılında bay mamson'a ait olan bu yetimhane , 1970'te  bay momsen öldüğünde burayı genç karısı bayan momsen'a bıraktı ,
Ayrıca büyük bir şirkete sahip olan bayan momsen , iflas edince çareyi daha farklı ve yasadışı yöntemlerde buldu , ne yazık ki bizde bu yöntemin kurbanları olduk , 1978 yılında bu işten oldukça para kazana bayan momsen suç üstü yakalandığından 12 yıl hapis cezası aldı , bu sırada yetimhanede kalan son çocuklar başka bir yetimhaneye yerleştirildi , bay ve bayan momsen'ın yetimhane'si 1982 yılında yerine başka bir bina yapılması için yıkıldı , işte bu kısaca bilgi anladın mı?"

"Evet anladım , yani bütün suç bayan momsen'ın"

Dedim büyük bir üzüntü ve sıkkınlıkla , o ise birden farklı bir konuya girerek benim afallamamı sağladı ,

"Zamanımız azalıyor , söyleyeceklerimi iyi dinle" dedikten hemen sonra içeri bir biri kadın iki kişi girdi ve kızı alıp dışarı çıkarmaya çalıştılar kapıdan çıkmadan önce ,

"Burada gördüğün herşey sana yol gösterecek"

Diye bağırdı , ve etraf derin bir sessizliğe gömüldü , ne dediğini anlamamıştım , 'GÖRDÜĞÜN HER ŞEY SANA YOL GÖSTERECEK'ne demeye çalışmıştı , sesli bir şekilde nefes alıp ,  verdim etrafa göz attım ve durdum , duvarda az önce çizdiği resimler baktım ve oray doğru hızla yakalştım , dört tane çizgi vardı üzerlerinde de numaralar '1,2,4,5' üç yoktu bu yüzden ne olduğunu anlamamıştım , dört çizginin arasında çok ince bir çizgi daha vardı bu çizgi dalgalıydı ve digerlerine göre daha inceydi ve o ince çizgiyi daire içine alıp dikkat çekmişti , bir anda herşey karardı ve karanlığın içinde kayboldum...