Ceza

3. Bölüm

Lydia kafasını kaldırıp yüzüme dehşetle bakmaya başladı ,

''Bu gerçek mi?''

Fısıldayarak ve titrek bir ses tonuyla konuşuyordu , ona aynı ifadeyle ,

''Ya da biz delirdik''

Lydia bu sefer aceleci bir tavır takınarak ,

''Tamam , buradan hemen gitmeliyiz , hemen Angel !''

Onu durdurmayıp ayağa kalktım ve kafamı aşağı yukarı hafifçe sallayıp onayladım , Lydia önümden yürümeye başladı bende onu takip ettim , uzun süre hızlı adımlarla yürüdük ama bir sorun vardı sanki hiç yürümüyor gibiydik , hareket ediyorduk ama olduğumuz yerden kımıldayamıyorduk , geldiğimiz yöne bir türlü ulaşamıyorduk , bunu lydia'da anlamıştı ki durup arkasına döndü ,

''Neler oluyor?''

''Bilmiyorum , ama şimdi korkmaya başladım''

Lydia bu sefer hızla arkasını dönüp koşmaya başladı , tam o sıradı bir tahtanın çatlama sesi duyuldu lydia olduğu yerde kaldı , ne arkasını dönüyordu nede ani bir hareket yapıyordu , o an gürültülü bir ses çıktı ardından lydia gözden kayboldu , şu anki adrenalin ve korku bütün ruhumu ve bedenimi ele geçirmiş gibiydi , ensemden aşağı soğuk ter damlalarının narince süzülşünü hisettim ve bu da ürperip , çaresizliğimin artmasını sağladı , yüzüm alev almış gibi yanıyordu ama bir yandan soğuk rüzgar serinlememe yardımcı oluyordu , olduğum yerde hiç kımıldamadan durdum , derin sessizliğin içinde tanıdık birinin sesini aradım ama hayır duyabildiğim tek şey kendi nefes alış , verişimdi , çığlıklar artık duyulmuyordu ama sanki hala kulağıma fısıldıyorlar gibiydi , dediklerini anlamasamda iyi bir şey istemedikleri analaşılıyordu , çok uzaklardan bir uğuldama gelmeye başladı , anladığım kadarıyla ,

''Angel yardım et burası çok karanlık!''

diye bağrıyordu , çok geçmeden bu sesin lydia'ya ait olduğunu anladım ve sesin geldiği yöne doğru ilerlemeye başladım , her bir adımımda ses artıyordu ,

''Angel beni duyuyor musun? , sana söylüyorum orda mısın?!''

Artık sese çok yaklaşmıştım , sanki hemen yanımdaydı ama ben onu göremiyordum , etrafıma göz gezdirdim ama görebildiğim tek şey karanlık ve durgunluktu , hava artık iyice kararmış , soğmuş'tu , ses tekrar geldi ,

"Angel yardım et hareket edemiyorum!"

"Nerdesin?!"

"Tam olarak bilmiyorum ama aşağı düştüğümden eminim!"

"Ne kadar aşağıda , oraya gelebilir miyim?!"

"Bilmiyorum!"

Konuşmamız sırasında sesin geldiği yöne yürümeye devam ettim , yürüyordum ama her yönde ses farklı yerden geliyor gibiydi , artık vazgeçmeliyim diye düşündüm ama buraya gelmemizin sebebi bendim bu yüzden vazgeçemezdim , yeri iyice incelemeye başladım ve benden yalnızca bir buçuk metre uzaklıkta olan çimenlerin arasında boşluğu andıran bir karartı gördüm , karartı çimenlerin arasında belli oluyordu ama , etraf karanlık olduğundan dolayı geç fark etmiştim , oraya temkinli adımlarla yaklaştım , boşluğun hemen yanına eğilip ne olduğuna bakmak için elimi uzattım , fakat elime hiçbir şey gelmedi bomboş , sessiz ve karanlıktı , yer altına açılan gizli bir kapıyı andırıyordu , hafifçe eğilip boşluğa fısıldadım ,

"Lydia , orda mısın , beni duyuyor musun?"

Ses yoktu , ama tekrar , bu sefer biraz daha sesli bir tonla ,

"Lydia , cevap ver"

Elimi bir daha boşluğun derinliklerine kadar götürüp bu sefer daha dikkatli , incelemeye başladım , bir an elime sert ve soğuk bir şeye çarpınca irkilip elimi hızla çektim , ne olduğunu idrak edememiştim ama metal bir nesneye dokunduğumun farkındaydım , elimi daha temkinli bir şekilde tekrar ileri uzattım , soğuk ve sert nesneye tekrar dokundum ve ne olduğunu anlamak için üzerinde elimi bir süre gezdirdim , basamaklar , aşağı doğru inen dik bir merdivendi bu , ayağa kalkıp ayağımla içerisini kontrol ettim ve merdivenin ilk basamağına tek ayağımla bastım , sağlam görünüyordu , basamakları yavaş yavaş iniyordum , her bir adım atışımda , gıcırdıyordu ve içeride yankılanıyordu , dışarıdaki görüntü , her adımımda yok oluyordu , artık tamamen içerideydim , nemli ve basıktı , artık zemine inmiştim , çok karanlıktı , havasız ve iç karartıcıydı , etrafı elimle kolaçan ettim , boştu , olduğum yerden kımıldamadan ,

"Lydia , burdamısın?"

Elimi merdivenden çekip , temkinli adımlarla yürümeye başladım , içerideki karanlığada alışmaya başlamıştım , çok fazla göremiyordum ama yinede karşımdaki engelleri rahatça görüp tehlikesiz geçebiliyordum , sonunda gideceğim bir yer kalmamıştı önümde yalnızca uzunca örülmüş kirli , bakımsız duvar vardı ,

"Lydia , nerdesin? ,cevap ver"

"Angel"

Etrafıma bakınıp sesin geldiği yöne yöneldim , duvara yaslanmış bir şekilde bana bakan lydia'yı gördüm , dehşet dolu gözlerini tek bir yere sabitlemiş hiç kırpmadan bakıyordu , yanına sessizce yaklaşıp çömeldim ,

"Lydia , iyi misin?"

Elini yavaşça kaldırıp işaret parmağıyla arkamı gösterdi ,

"Arkana bak"

Ne demeye çalıştığını anlamak için arkamı döndüğüm sırada , önümde büyük bir merdiven gördüm , gözlerimi yukarı kaydırdığımda , çığlık atıp yere düştüm ve hemen ardından duvara doğru kendimi iyice çekerek karşımda duran şeyden uzaklaşmaya çalıştım , basamaklarda emekler pozisyonda bir kız duruyordu , her an saldıracakmış gibiydi , siyah , uzun saçları yüzünün yarısını kapatmıştı , yüzünün göründüğü kısmı ise beni asıl dehşete sokma nedeniydi , inanılmaz derecede zayıf ve beyaz teni , ve gözleri , gözleri içerideki karanlıktan daha karanlıktı , ve yavaş adımlarla bize yaklaşıyordu...